بی اشتهای عصبی گاه ممکن است چنان فرد را درگیر خود کند که حتی جان او را به مخاطره بیندازد.
بی اشتهایی عصبی یا آنورِکسیا که بهطور خلاصه به آن بی اشتهایی میگویند، یک اختلال است. خصوصیات این عارضه کاهش وزن غیرطبیعی، ترس غیرطبیعی از افزایش وزن و برآورد نادرست از میزان وزن توسط خود فرد است.
به گزارش مجله پیام دلتا؛ بی اشتهایی در مورد خود غذا نیست. بلکه یک راه ناسالم برای برخورد مشکلات عاطفی در زندگی است. وقتی به بی اشتهایی عصبی مبتلا هستید، ارزش خود را برابر با میزان لاغری خود میدانید.
شناسایی نشانههای این عارضه کمی مشکل چراکه وزن پایین برای هر شخص متفاوت است و بعضیها چندان لاغر بهنظر نمیرسند. از طرفی مبتلایان به بی اشتهایی عصبی سعی میکنند لاغر بودن، عادات غذایی یا مشکلات فیزیکی خود را پنهان کنند.
نشانههای رفتاری آنورکسیا به این صورت سبب کاهش وزن عمل میشوند:
متأسفانه عدهی زیادی از مبتلایان به این عارضه در پی درمان نیستند. نگرانی آنها در مورد لاغری، چشم آنها را روی مشکلات سلامتی میبندد. اگر هر کدام از مشکلاتی را که در بالا به آنها اشاره شد، مشاهده کردید یا اینکه فکر میکنید دچار اختلال گوارشی هستید، در پی راه چاره باشید.
دلایل اصلی بی اشتهایی عصبی نامشخص است. درست مثل خیلی از بیماریهای دیگر، ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانشناسی و محیطی است.
هر چند مشخص نیست که چه ژنهایی عامل این مشکل هستند، اما احتمالا تغییرات ژنتیکی هستند که باعث بالا رفتن ریسک ابتلا میشود. بعضیها تمایل ژنتیکی به کمال گرایی، حساسیت و لجاجت دارند که همه با بی اشتهایی (آنورکسیا) رابطه دارند.
بعضی افراد مبتلا به بی اشتهایی، دچار وسواس فکری هستند و به همین دلیل داشتن یک رژیم غذایی مشخص برای آنها از گرسنه ماندن راحتتر است.
فرهنگ جامعه روی لاغری تمرکز زیادی دارد. موفقیت و ثروت اغلب با لاغر بودن مساوی دانسته میشوند. این موضوع باعث فشار برای لاغر ماندن به خصوص در میان زنان جوان میشود.
اگر فردی در اثر ابتلا به بی اشتهایی عصبی دچار سوء تغذیه شود، هر ارگان حیاتی در بدن میتواند صدمه ببیند. این آسیب میتواند برگشتناپذیر باشد.