استان گلستان پر است از جاهای دیدنی و شگفتانگیز. بندر ترکمن هم در گوشهای از این استان نشسته است. از شهرهای ساحلی دریای خزر که به اسبهای اصیلش معروف است. صنایع دستی، هوای معتدل و روسریهای زیبایش هم زبانزد است. زبانشان ترکمنستانی است و سفر به آنجا میتواند خاطرات و تجربههای بینظیری را برایمان بسازد.
اولین جای دیدنی بندر ترکمن جزیره آشوراده است. نامی آشناست بین جاذبههای گردشگری استانهای شمالی ایران. آشوراده ابتدا سه جزیره بود که دوتای آن غرق شدند و فقط یکی از آنها باقی ماند. آشوراده تنها جزیره ایرانی در دریای خزر است و ۴۰٪ خاویار ایران را تأمین میکند. از قایقهای محلی بندرترکمن میتوانید برای رفتن به آن استفاده کنید. پرندگان مهاجری که هر ماه به این جزیره میآیند، بازار محلی، قلعه مثلثی شمال آن که در فهرست آثار ملی ثبت شده و… همه و همه از دیگر جذابیتهای آشوراده است.
یکی از زیباترین جاذبههای گردشگری بندر ترکمن، اسکله تفریحی آن است. امکانات تفریحی و رفاهی مناسبی دارد و میتوان تماشای مناظر زیبایی را در اسکله تفریحی این شهر تجربه کرد. از لذتبخشترین تفریحات دریایی ساحل اینجا قایقهای موتوری و پدالی اسکله است. رستوران، محلی برای پیکنیک و سرویسهای بهداشتی دارد و چشمانداز دریای خزر به جذابیتهای اسکله افزوده است.
بازار معروف اینجا اسم دارد. اسمش دوشنبه بازار است. یعنی اگر میخواهید به این بازار بروید، خوب است دوشنبه در بندر ترکمن باشید. اصلاً این بازار یکی از جاذبههای گردشگری این شهر شده است و انواع صنایع دستی این بندر را میتوانید در آنجا پیدا کنید. زنان و مردان بومی بساط رنگارنگشان را در این بازار پهن میکنند. زنان با لباسهای رنگی دیدنی و دخترکان با آن موهای بافته شده و سیاهرنگشان سوژه عکاسی عالی برای شما خواهند بود.
اگر دنبال سوغات هستید میتوانید چرخی در همان دوشنبه بازار بزنید و انواع پشتی، نمد، قالیچههای رنگارنگ، لباسهای سوزندوزی و زیورآلات را تهیه کنید. همچنین فرش ترکمنی هم گزینه خوبی برایتان خواهد بود.
قره قاشلی علاوه بر جاذبههای طبیعی، مهمترین مکانهای برگزاری مسابقههای اسبدوانی را هم دارد. در تمام روزهای سال میتوانید به این روستا سفر کنید و لذت اسبسواری با اسبهای اصیل ترکمن را تجربه کنید.
در برخی مواقع از سال هم مسابقات بین المللی اسب دوانی در پیست آق قلا در ۴۱ کیلومتری بندر برگزار میشود. اگر دلتان بخواهد اسبهای وحشی را در کوه و دشت آزادانه ببینید، میتوانید به منطقه صوفیان بروید.
برای مطالعه و مشاهده مطالب بیشتر به مجله گردشگری در مجله دلتا سر بزنید.باورتان بشود یا نه، سن روستای کندوان بیش از هفت هزار سال است. در کل دنیا فقط سه روستای صخرهای وجود دارد که کندوان خودمان یکی از آنهاست. کندوان تنها روستای صخرهای جهان است که مردم محلی همچنان در آن زندگی میکنند.
این روستا در دامنه کوه سهند قرار دارد و چشم اندازش زیباست. هوای تمیز و خنک کوهستانیاش عالی است. چند چشمه آب معدنی دارد و گفته میشود خاصیت درمانی دارند.
هزاران سال پیش که آتشفشان سهند فوران کرد و مواد مذاب درون زمین را به بیرون پاشید، خنک شدند و به شکل مخروطهای نوک تیز محکم درآمدند. گروهی از مردم به سمت این صخرههای مخروطی کوچ کرده، صخرهها را تراشیدند و درون آنها شروع به زندگی کردند.
وقتی از دور به روستا نگاه کنید، تعداد زیادی سوراخ روی صخرهها میبینید که شبیه به کندوی زنبور عسل به نظر میرسند. برای همین روستا را کندوان نامگذاری کردهاند.
آدرس کندوان: استان آذربایجان شرقی، شهرستان اسکو، ۲۲ کیلومتری جاده شهرستان اسکو به کندوان، روستای صخرهای کندوان
این روستا در آذربایجان شرقی و شهرستان اسکو قرار دارد. پس کندوان چالوس نیست. معماری روستای کندوان صخرهای است، یعنی خانهها با دست و تیشه در دل صخرهها تراشیده شدهاند. همین موضوع آن را عجیب و جالب کرده است. به علاوه اینکه خود صخرهها هم حاصل فوران آتشفشان در هزاران سال قبل هستند. به همین دلایل این روستا شگفتانگیز است.
یک هتل صخرهای پنج ستاره بسیار زیبا در این روستا وجود دارد. هم میتوانید هتل را ببینید و هم در آن اقامت کنید. این هتل در دل صخرهها ساخته شده است. سونا، جکوزی، رستوران ملل و کافی شاپ دارد.
عسل کندوان حرف ندارد و سوغات خوبی است. لبنیات طبیعی روستا، شالهای زیبایی که مردم روستا میبافند، خشکبار و گیاهان دارویی نیز از دیگر چیزهایی است که به عنوان سوغات کندوان میتوانید برای خود بیاورید.
هتل صخرهای روستا آسانسور ندارد. باید از تعداد زیادی پله بالا بروید تا به آن برسید. بنابراین اگر مشکل حرکتی شدید دارید، بهتر است در خانههای اهالی روستا که اجاره میدهند بمانید. وسایل اضافه نیز با خودتان نبرید. کلاه لبهدار و عینک آفتابی و کرم ضدآفتاب هم نیاز دارید حتی اگر زمستان باشد. در تعطیلات نوروز افراد زیادی به کندوان سفر میکنند. پس لازم است از قبل اتاق رزرو کنید. دیدن طلوع خورشید را در این روستا از دست ندهید.
یکی از هیجانانگیزترین جاهای دیدنی تهران، خیابان سی تیر است. همانجا که میتوانید آنقدر بمانید تا ستارههای آسمان شبش، روی دامن خورشید ناپدید شوند. جایی که میشود پاسی از شب بگذرد و تازه شما به آنجا بروید. غذاهای خوشمزه میفروشند و راسته گردشگران است. یکی از محبوبترین و خاطره انگیزترین خیابانهای تهران. با آن دکههای دوست داشتنی خوشمزهگردی که آنقدر زیاد است که ندانی به کدامیک سر بزنی.
نام قبلی این خیابان، “قوام السلطنه” بوده اما چون در آن یک آتشکده، یک کلیسا و یک کنیسه قرار دارد به نام چهارراه ادیان هم معروف بوده است. گذشته از خوشمزهگردی، دیدنیهای تهران قدیم را هم میتوانید اینجا بیابید. موزه ملی ایران، موزه آبگینه و سفالینه، چند قدم آنطرفتر میدان توپخانه ، کوچه مروی و خیابان ناصر خسرو همه کنار همند تا یک تهرانگردی حسابی داشته باشید.
خیابان سی تیر، یک استریت فود (street food) تمام عیار است. یعنی خیابان غذا. خیابانهای غذا یکی از پرطرفدارترین قسمتهای گردشگری در هر شهر هستند. جایی که مردم در آن هم به تفریح و سرگرمی میپردازند، هم خوش میگذرانند و هم غذاهای خوشمزه میخورند که اغلب هم خیابانی هستند. یعنی رستورانهایش یا دکهاند یا سواریهایی زیبا که به آشپزخانه تبدیل شدهاند.
غذاهای خیابان سی تیر متنوع هستند (البته فست فودهای مختلف) اما شما باید روی میز و صندلیهایی که گوشه پیادهراه چیدهاند، بنشینید و غذای خود را نوش جان کنید. برای همین اینجا بیشتر یک مکان تفریحی و گردشگری است تا اغذیه فروشی.
در خیابان سی تیر معمولاً موسیقی زنده اجرا میشود. میتوانید زیباترین تصنیفهای ایرانی را با هنرمندی جوانان بشنوید و غدایتان را نوش جان کنید. اینجا به نوعی یکی از بهترین محلهای کسب و کار برای نوازندگان خیابانی است تا هنر نوازندگی خود را به نمایش بگذارند.
از هنر گفتیم، این را هم بگوییم غذافروشها هم خودشان یک هنرمند تمام و کمالند؛ مثلاً ظرف سس را بالا میاندازند و خیلی فرز جایی بین زمین و هوا آن را میگیرند و بعد با حرکات خاصی آن را روی “ساندویچ هیولایی” که سفارش دادهاید، میریزند.
راستی چند غرفه فروش صنایع دستی ایرانی هم در خیابان هست که می توانید یادگاری از یک شام نیمه شب را برای خود بخرید.
خیابان سی تیر جایی برای گردشگری شبانه است؛ پس بهتر است شبها آن هم بعد از ۸ و ۹ به آنجا بروید و یادتان باشد در آخر هفتهها این خیابان شلوغتر از هر زمانی است.
نزیکترین ایستگاه مترو به خیابان سی تیر، ایستگاه امام خمینی است. از ایستگاه حسن آباد هم میتوانید خودتان را به این خیابان برسانید.
برای خواندن یک دنیا مطلب با مجله گردشگری در مجله دلتا بمانید.
کن سولقان یک نقطه دیدنی در اطراف تهران نیست، درواقع نام دو روستاست؛ «کن و سولقان». در شمالغربی تهران قرار گرفته و فقط اسمهایشان است که باهم به کار برده میشوند. آنها را با نام کن سولقان یا کن سولوقون میشناسند. به عنوان یک منطقه خوش آب و هوا با رستوران های عالی در اطراف تهران.
روستای کن و سولقان در شمالغربی تهران واقع شده و کن بخشی از منطقه ۵ تهران است. بسیار قدیمی است و هرچند تغییرات بسیاری کرده اما به ۱۴۰۰ سال پیش بازمیگردد. برای جذب گردشگران ظرفیت بالایی دارد. همچنین در آن امکان کوهپیمایی هم وجود دارد و برای تور یک روزه آخر هفته عالی است.
نیمی از جاذبههای گردشگری کن سولقان جذابیت جاده آن است. مثل رودخانه کن که از ارتفاعات توچال سرچشمه میگیرد. از پرآبترین رودخانههای تهران است که آب دریاچه مصنوعی چیتگر نیز از آن تامین میشود. در طول مسیر درهها و شکل خاص کوهها دیدنی هستند. این مسیر چشماندازهای زیبایی دارد که دره «دوچناران» یکی از معروفترین آنهاست.
روستای وردیج هم سر راه است و سنگهایی که بهصورت صورتکهایی تراشیده شده در ارتفاعات کنار جاده هستند روستا را به منطقهای توریستی تبدیل کرده اند. رستوران های کن سولقان سنتی هستند و بهترین منطقه برای استراحت های بین راهی. در طول مسیر پنج امامزاده خواهید دید که آخرین آنها امامزاده داوود است. روستاهای سنگان، وردیج، کشارعلیا، رندان، طالون و واریش هم هرکدام دیدنیهای خاص خود را دارند.
آبشار رندان بسیار دیدنیاست برای دسترسی به آن ابتدا باید بهسمت سولقان برانید، سپس مسیر را ادامه دهید، بعد از روستای سنگان تابلوی رندان را خواهید دید. واریش هم روستای ییلاقی شگفت انگیزی است. زمستان برای اقامت به آنجا نروید. بهقدری سرد میشود که ساکنانش از آنجا میروند و بهار بازمیگردند. درعوض در تابستان گرم تهران، سیل گردشگران از زیباییهای آن سرمست میشوند. چشمه واریش آب سرد گوارایی دارد و در تابستان ماوای ساکنان تهران است. محل خوبی برای گذراندن آخر هفتهای بهیادماندنی.
پارک کوهسار تهران شمال کن و در دامنههای رشتهکوه البرز است. علاوهبر آرامش منحصربهفردش، در ارتفاعات واقع شده و مرکز تفریحات هوایی مثل پاراگلایدر است. جذابیتهای طبیعی و تفریحی فراوان دارد و یک جاده ماشینروی آسفالتی که شما را تا ارتفاعات این منطقه هدایت میکند.
در کیلومتر ۱۰ جاده هم درهای طولانی به نام کشار قرار دارد. درختان زیادی سراسر دره را احاطه کردهاند و یک مقصد مناسب برای گشتوگذار در کنار رودخانهای کوچک است.
بهترین مسیر از سمت اتوبان همت است. باید وارد بزرگراه آبشناسان بشوید و بهسمت بلوار کوهسار برانید. انتهای بلوار شروع مسیر سولقان است. از انتهای اتوبان یادگار امام هم میشود بهسمت فرحزاد بروید و پس از ۱۵ کیلومتر به «تپه سلام» برسید. گنبد امامزاده داوود را که دیدید همین راه را تا انتها ادامه دهید.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با یگر نقاط گردشگری اطراف تهران “روستای برغان” را هم بخوانید.
برای خواندن یک دنیا مطلب به مجله گردشگری در مجله دلتا بمانید.
باغ دلگشا در شیراز از آن باغهایی است که هرچه قدر شلوغ باشد هم میشود در کنار آن درختهای بهار نارنج، اولین عمارت کلاهفرنگی، آن حوض زیبا و باغچههای گلکاری شدهاش، گشت و کلی حظ برد. یکی از مکان های دیدنی شیراز که وقتی قدم در آن میگذاری واقعاً دلت باز میشود، با مجله گردشگری در مجله دلتا همراه باشید.
هرچند میگویند باغ نارنجستان قوام است که عطر بهارنارنجهایش هوش از سر هر گردشگر میبرد؛ اما جالب است به شما بگویم که باغ دلگشا چیزی کم از آن ندارد. مانند باغ ارم هم زیباست. در فاصله ۵ دقیقهای سعدیه واقع شده است. آبی که از چشمه قنات آرامگاه سعدی جاری میشود از اینجا هم میگذرد. کهنترین باغ شیراز است و در فصل بهار عطر شکوفههای سه هزار درخت بهار نارنج آن در این باغ میپیچد. شاهانه است. آبنما و فواره دارد. جویهایش به سبک باغ ایرانی طراحی شده و نخستین عمارت کلاه فرنگی ایران را در دل خود جای داده است.
نورپردازی بسیار زیبای مجموعه، آن را به یکی از مکانهای دیدنی شیراز برای قدم زدن در شب تبدیل کرده است. کلاه فرنگی امروز، به عنوان موزه تغییر کاربری داده است که در جشنواره گلهای شمعدانی در فصل بهار حسابی میدرخشد.
قسمتی از باغ که به کوشک یا همان کلاه فرنگی میرسد پر است از آبنماها و جویهای آب. اینجا فقط بهار نارنج ندارد، درختهای سرو و کاج و نخل در شمال آن، باغ طاووس را تشکیل میدهند و از دیدنیترین قسمتهای آن است.
عمارت کلاه فرنگی ، در بخش جنوبی سه طبقه و در بخش شمالی دو طبقه است. به شیوه معماری کاخهای ساسانی بیشاپور ساخته شده و یک تالار بزرگ و چهار شاه نشین دارد. داخل آن با دیوارهای آینهکاری شده و نقاشیهای رنگروغن و سقفهایی چوبی تزئین شده است. گچ بریهای گل و بته زیبایی دارد و روی گچبریها هم اشعاری از شوریده شیرازی، شاعر قرن سیزدهم به خط نستعلیق نوشته شده است.
یکی از مکان های دیدنی شیراز همین عمارت باغ دلگشا است که امروزه به موزه تبدیل شده. وسایلی مانند سکههای مختلف، قرآنی از پوست آهوی دوره سلجوقیان، تمبر، کبریت و ۵۰ رادیوی قدیمی و حتی رادیویی نفتی در آن قرار داده شده است.
عدهای معتقدند پیشینه باغ به دوره ساسانی و پیش از اسلام برمیگردد و برخی آن را به دوره زندیه نسبت میدهند. اما دوره کریم خان زند که دوره آبادانی به خصوص در شیراز بود، بناها و عمارتهای زیادی و به طور خاص باغ دلگشا هم به شکوفایی رسید. در سال ۱۳۳۶ نواب رضا قلی میرزا باغ را خرید و عمارت کلاه فرنگی وسطش را بنا کرد. باغ دلگشا در سال ۱۳۸۱ در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با همه دیدنی های شیراز “جاهای دیدنی شیراز” را مطالعه کنید.