خودرو برقی خورشیدی اپرتا

محصول شرکت اپرتا «بی‌نیاز از شارژ» (Never charge) نام دارد. این خودرو برقی دونفره، دارای بدنه پوشیده از سلول‌ خورشیدی است و می‌تواند در شرایط مساعد تا ۱۶۰۰ کیلومتر حرکت کند.

​

خودرو برقی خورشیدی اپرتا با شعاع حرکتی ۱۶۰۰ کیلومتر معرفی شد

از اولین روزهای تولید خودرو برقی تجهیز آن‌ها به سلول‌های خورشیدی مورد توجه بوده است. استفاده از انرژی پاک و رایگان، دور از دسترس به ‌نظر می‌رسد؛ اما هر روز به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود. با عرضه اپرتا، رؤیای رانندگی با خودرو خورشیدی به حقیقت تبدیل شده است. البته توانایی حرکتی این محصول در حد مدل‌های استاندارد خانوادگی نیست؛ اما قابلیت‌هایی دارد که پیش از این، رؤیایی و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسید. اپرتا Never charge بی‌نیاز از اتصال به برق شهری و صرفا با جذب نور خورشید در طی روز، شعاع حرکتی ۷۲ کیلومتری فراهم می‌کند که بسیاری از مصارف روزانه برای تردد شهری را پاسخ می‌دهد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این فناوری جدید بخوانید.

​

مشکل اصلی سلول‌های خورشیدی امروزی، مقدار ناکافی انرژی دریافتی از آن‌ها است. حتی اگر تمام بدنه و سقف یک خودرو با سولار پنل پوشانده شود، باز هم نمی‌تواند قدرت لازم برای خودروهای خانوادگی را تأمین کند. این فناوری در نمونه‌های آزمایشگاهی و مسابقات خودروهای خودروشیدی (Solar racers) برای مدل‌های کوچک سبک‌وزن استفاده شده و نتایجی امیدوارکننده داشته است.

اپر Never charge ترکیبی از یک خودرو خورشیدی تحقیقاتی با آیرودینامیک عالی و محصولی قابل استفاده در جاده‌های شهری است. سطح بیرونی بدنه، ۱۸۰ سلول خودروشیدی کوچک با مجموع مساحت تقریبی ۳ متر مربع دارد. نهایت سرعت این محصول در حالت خورشیدی، ۲۰ کیلومتر بر ساعت است و بدون نور خورشید، شعاع حرکتی ۹ تا ۲۰ کیلومتر دارد.

​

شاید توانایی‌های حرکتی اپرتا Never charge برای یک خودرو در سال ۲۰۲۰، ناامیدکننده باشد؛ اما از نظر علمی و صنعتی، یک استثنا محسوب می‌شود. ضریب درگ ۰/۱۳ این خودرو، عددی باورنکردنی برای آیرودینامیک یک محصول جاده است. مدل مفهومی فولکس واگن ID Space Vizzion به‌عنوان یکی از برترین خودروهای جهان از نظر آیرودینامیک، ضریب درگ ۰.۲۴ دارد. بدنه اپرتا از کربن و مواد کامپوزیت ساخته شده است تا وزن خالص ۸۱۵ کیلوگرم داشته باشد.

نوع پیشرانه و باتری قابل سفارش برای اپرتا Neve Charge هنوز اعلام نشده است اما احتمالا سه موتور برقی که هر کدام حدود ۶۷ اسب ‌بخار قدرت دارد، روی این خودرو نصب خواهند شد. اگر اپرتا، مجموع قدرت نزدیک به ۲۰۰ اسب‌ بخار داشته باشد همراه بدنه‌ای با وزن خالص ۸۱۵ کیلوگرم، سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۳٫۵ ثانیه و نهایت سرعت ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت، دور از انتظار نخواهد بود.

برای افرادی که در مناطق ابری و دور از نور مستقیم آفتاب زندگی می‌کنند، باتری‌هایی با ظرفیت متنوع قابل سفارش است. اپرتا در مدل‌های مختلف، شعاع حرکتی ۴۰۰، ۶۴۵ و ۹۶۵ کیلومتر را در حالت تمام برقی فراهم می‌کند. بنابر ادعای مدیران شرکت سازنده، در حالت ایده‌ال با بهترین باتری و شرایط جوی، شعاع حرکتی Neve Charge به ۱۶۰۰ کیلومتر می‌رسد که تقریبا ۴ برابر تسلا مدل S نسخه P100D است.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «رقابت دانش آموزان در ماه با ماشین های کنترلی» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

رقابت دانش آموزان در ماه با ماشین های کنترلی

آیا خرس ها عاشق عسل هستند؟

روشی برای اندازه‌گیری وزوز گوش

ایلان ماسک دومین فرد ثروتمند جهان شد

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

آنتی بادی کرونا در مردان سریع‌تر از زنان از بین می‌رود

نتایج تحقیقات جدید در فرانسه نشان می‌دهد آنتی بادی کرونا در مردان زودتر از زنان از بین می‌رود؛ اما این بدان معنی نیست که مردان به مراقبت بیشتری نیاز دارند.

​

سطح آنتی بادی در بدن مردان در ابتدا بسیار بالاتر از زنان است و در پایان یک دوره شش ماهه سطح آنتی بادی کرونا در مردان و زنان با یکدیگر برابر خواهد بود. آنتی بادی‌ها در واقع اسلحه بدن برای مقابله با ویروس‌ها هستند و ایمنی بدن را در برابر ابتلا به بیماری افزایش می‌دهند. محققان در سراسر جهان به بررسی و تحقیق در مورد ویروس کرونا مشغول هستند. یکی از مهم‌ترین سوالاتی که در بررسی واکسن‌های کووید-۱۹ مطرح می‌شود این است که با دریافت واکسن فرد برای چه مدت زمانی در برابر ابتلا به بیماری مصون می‌ماند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره تحقیقات جدید می‌خوانید.

​

محققان فرانسوی با بررسی آنتی بادی‌های «SARS-CoV-2» کادر درمان بیمارستان که پاسخ تست آن‌ها مثبت بود، اما علایم خفیفی داشتند، به نتایج جالبی دست یافتند. محققان با تجزیه و تحلیل دو نمونه خون هر فرد مبتلا شده به بیماری کرونا در فاصله زمانی چند ماه، توانستند میزان از بین رفتن سطح آنتی بادی را اندازه گیری کنند.

نتایج مطالعه نشان می‌دهد که میزان آنتی بادی‌های پروتئین اسپایک SARS-CoV-2، یکی از پروتئین‌های اصلی ویروس، در مردان با سرعت بیشتری نسبت به زنان از بین می‌رود. با از بین رفتن آنتی بادی، بدن فرد توانایی خود را در مبارزه با ویروس کم کم از دست می‌دهد. در این مطالعه عوامل دیگری همچون سن و شاخص توده بدنی یا «BMI» نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد جنسیت نقش مهمی در کاهش آنتی بادی‌ بدن شرکت کنندگان در بررسی تحقیقاتی داشت.

در نتیجه محققان دریافتند که ایمنی در برابر بیماری کرونا در مردان سریع‌تر از زنان از بین می‌رود. در پایان مطالعه مشخص شد، هیچ تفاوتی بین سطح آنتی بادی کرونا در مردان و زنان وجود ندارد. آنتی بادی در مردان سریع‌تر از بین می‌رود؛ اما جالب است بدانید که سطح آنتی بادی در بدن مردان در نقطه شروع بالاتر از زنان است. در نتیجه سرعت از بین رفتن آنتی بادی به معنی این نیست که مردان باید بیشتر مراقب سلامت خود باشند.

در پایان یک بازه شش ماهه سطح آنتی بادی در مردان و زنان یکسان است. عوامل مختلفی می‌تواند روی طول عمر آنتی بادی‌ها تاثیرگذار باشد؛ اما ظاهرا جنسیت یکی از فاکتورهایی است که در این موضوع نقش دارد.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر درباره آخرین تحقیقات مطلب «حمله ویروس کرونا به مغز از طریق بینی» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

از هر پنج بیمار کووید ۱۹، یک نفر دچار مشکلات روانی می‌شود

هشدار محققان درباره دقیق نبودن تست سریع کرونا

قیمت هر دوز از واکسن کرونا فایزر، مدرنا و آکسفورد

احتمال ابتلای دوباره به کرونا تا ۶ ماه بسیار کم است

نابودی کرونا در ۳۰ ثانیه از روی سطوح با پلاسمای سرد

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

احتمال وجود زندگی در زیر سطح مریخ

مریخ مقصد بعدی انسان‌ها خواهد بود، با این حال هنوز سوالات بی‌شماری درباره آن وجود دارد که یکی از آن‌ها، وجود زندگی در این سیاره سرخ است. حالا به نظر می‌رسد زندگی در زیر سطح مریخ جریان داشته است.

​

از مدت‌ها قبل دو تصویر مختلف از مریخ در دوران باستان در ذهن دانشمندان وجود دارد. یکی از آن‌ها این سیاره را گرم و مرطوب به نمایش می‌گذارد که به لطف رودخانه‌ها و دریاچه‌ها زندگی روی سطح آن در جریان بوده است. تصویر دوم مریخ را یک سیاره سرد و خشک نشان می‌دهد که هیچ‌ وقت به گرمای کافی از خورشید برای تولید نوعی آب روان با امکان شکل‌گیری زندگی دست پیدا نکرده است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره وجود زندگی در زیر سطح مریخ می‌خوانید.

​

این مشکل که به طور غیررسمی با نام «پارادوکس خورشید کم‌نور» شناخته می‌شود، حول این واقعیت است که خورشید در زمانی که مریخ میزبان حجم زیادی آب بوده، چندان روشن و گرم نبوده است. حتی امروزه نیز سطح مریخ نمی‌تواند به دمای موردنیاز برای جاری شدن دست پیدا کند و این مشکل میلیاردها سال پیش بزرگ‌تر بوده است.

با توجه به این موضوع چگونه امکان جاری شدن آب در مریخ وجود داشته است؟ پژوهشی جدید که در ژورنال «Science Advances» به چاپ رسیده، می‌تواند یک جواب احتمالی برای این سوال داشته باشد.

طبق این پژوهش، یکی از پاسخ‌های احتمالی برای پارادوکس خورشید کم‌نور می‌تواند «گرمایش زمین‌گرمایی» باشد. این نوع گرمایش می‌تواند در اشکال مختلف وجود داشته باشد، اما دانشمندان با یکی از آن‌ها آشنایی دارند که زوال عناصر رادیواکتیو است.

​

دانشمندان با استفاده از شبیه‌سازی مریخ باستانی را مدلسازی کردند و نشان دادند که گرمایش زمین‌گرمایی می‌تواند منجر به وجود آب مایع فراوان در سطح شود.

در صورتی که این ایده واقعیت داشته باشد، احتمالا خاک خیس مریخ و نه سطح آن یا رودخانه‌های روان محلی شکل‌گیری زندگی بوده است. با توجه به اینکه تا به امروز شواهدی مبنی بر وجود زندگی باستانی روی مریخ پیدا نکرده‌ایم، پژوهش جدید یک راه جالب در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. این احتمال وجود دارد که در گذشته یا حال زندگی در زیر سطح مریخ  وجود داشته باشد.

به گفته محققان مقاله اخیر، حتی اگر گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن و بخار آب هم در اتمسفر اولیه مریخ وجود داشته، شبیه‌سازی کامپیوتری نمی‌تواند آن‌ها را دلیلی برای گرما و رطوبت بلندمدت این سیاره درنظر بگیرد. پیش از اینکه انسان بتواند به این سیاره سرخ سفر کند، چندین ماموریت دیگر توسط کاوشگرها و ربات‌ها صورت می‌گیرد که شاید بتوانند پاسخ این سوالات را برای ما پیدا کنند.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه بیشتر مطلب «موشک استارشیپ نخستین انسان را در سال ۲۰۲۴ به مریخ خواهد برد» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

استخراج مواد معدنی ماه و مریخ با کمک باکتری‌ها

تبدیل راکت ها به ایستگاه فضایی برای رفع مشکل زباله های فضایی

خشک شدن اقیانوس های مریخ با طوفان‌های ویران کننده

منظومه شمسی زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

سروتونین در مغز موجب افزایش صبر می‌شود

در مطالعه‌ای روی موش‌ها، دانشمندان مناطق خاصی از مغز را مشخص کردند که به‌طورجداگانه ازطریق عمل سروتونین، باعث افزایش صبر می‌شوند.

​

همه‌ ما در این حالت بوده‌ایم: چه اینکه در پایان روزی طولانی در ترافیک گیر کرده باشیم، چه مشتاقانه منتظر انتشار کتاب یا فیلم یا آلبوم موسیقی جدیدی باشیم، در برخی مواقع باید صبور باشیم. یادگیری سرکوب تکانه برای خشنودی فوری اغلب برای موفقیت آینده حیاتی است؛ اما اینکه چگونه صبر در مغز تنظیم می‌شود، هنوز کاملا درک نشده است. در ادامه مطلب مجله دلتا درباره مناطقی از مغز که در آن‌ها سروتونین موجب افزایش صبر می‌شود، می‌خوانید.

​

در مطالعه‌ جدیدی که در واحد محاسبات عصبی مؤسسه‌ی علم و فناوری اوکیناوا در ژاپن روی موش‌ها انجام شده است، دکتر کاتسوهیکو میازاکی و دکتر کایوکو میازاکی مناطق خاصی از مغز را مشخص کرده‌اند که ازطریق عمل سروتونین موجب افزایش صبر می‌شود.

جدیدترین کار پژوهشگران ژاپنی مبتنی‌بر پژوهشی پیشین است که در آن، برای تأیید ارتباط سببی میان سروتونین و صبر از تکنیک قدرتمندی به‌نام اپتوژنتیک (استفاده از نور برای تحریک نورون‌های خاص در مغز) استفاده شد. دانشمندان موش‌هایی را پرورش دادند که به‌گونه‌ای ازنظر ژنتیکی مهندسی شده بودند و نورون‌های آزادکننده سروتونینی داشتند که پروتئین حساس به نوری را بیان می‌کردند. بنابراین، پژوهشگران می‌توانستند با استفاده از فیبر نوری کاشته‌شده در مغز، این نورون‌ها را تحریک کنند تا با تابش نور، سروتونین در زمان‌های دقیقی آزاد شود.

پژوهشگران دریافتند تحریک این نورون‌ها درحالی‌که موش‌ها منتظر غذا بودند، زمان انتظار آن‌ها را افزایش می‌داد و حداکثر تأثیر زمانی مشاهده می‌شد که احتمال دریافت پاداش زیاد بود؛ اما زمان‌ رسیدن پاداش مشخص نبود. در مطالعه‌ی گذشته، دانشمندان روی منطقه‌ای از مغز تمرکز کردند که هسته‌ رافه‌‌ی خلفی نامیده می‌شود و قطب مرکزی نورون‌های آزادکننده‌ سروتونین به‌حساب می‌آید. نورون‌های هسته‌ رافه‌ی خلفی به مناطق دیگر مغز میانی می‌رسند و در جدیدترین مطالعه، دانشمندان این موضوع را بررسی کردند که کدام‌یک از این مناطق مغزی در تنظیم صبر نقش ایفا می‌کند.

پژوهشگران روی سه منطقه‌ی مغز تمرکز کردند که قبلا نشان داده شده بود وقتی آسیب می‌بینند، رفتارهای تکانشی را افزایش می‌دهند: ساختار مغزی عمیقی به‌ نام هسته اکومبنس و دو بخش از لوب پیشانی به‌نام‌های قشر اوربیتوفرونتال و قشر جلوپیشانی میانی.

​

در این مطالعه، دانشمندان فیبرهای نوری را در هسته‌ی رافه‌ی خلفی و نیز در هسته‌ی اکومبنس و قشر اوربیتوفرونتال یا قشر جلوپیشانی میانی کاشتند. پژوهشگران موش‌ها را برای انجام وظیفه‌ای آموزش دادند که در آن، موش‌ها بینی خود را درون حفره‌ای نگه می‌داشتند تا زمانی‌که غذا به آن‌ها تحویل داده شود.

دانشمندان در ۷۵ درصد از آزمایش‌ها به موش‌ها پاداش می‌دادند. در برخی از شرایط آزمایش، به‌طورثابت ۶ یا ۱۰ ثانیه پس از اینکه موش‌ها بینی خود را در حفره نگه می‌داشتند، پاداش داده می‌شد و در شرایط آزمایشی دیگر، زمان پاداش‌دادن متغیر بود. در ۲۵ درصد از آزمایش‌ها، موش‌ها پاداش غذایی دریافت نمی‌کردند. آنچه اندازه‌گیری شد، این بود که موش‌ها حین آزمایش‌هایی که در آن‌ها پاداشی در کار نبود، هنگام تحریک شدن یا نشدن نورون‌های آزادکننده‌ی سروتونین، تا چه مدت منتظر دریافت پاداش غذایی می‌ماندند.

وقتی پژوهشگران فیبرهای عصبی آزادکننده سروتونین را تحریک می‌کردند که به هسته‌ی اکومبنس می‌رسند، افزایشی در زمان انتظار شاهد نبودند که نشان می‌دهد سروتونین در این منطقه از مغز نقشی در تنظیم صبر ایفا نمی‌کند. بااین‌حال، وقتی در همان حین که موش‌ها بینی خود را در حفره نگه داشته بودند، دانشمندان آزادشدن سروتونین را در قشر اوربیتوفرونتال و قشر جلوپیشانی میانی تحریک می‌کردند، موش‌ها مدت بیشتری منتظر می‌ماندند و البته تفاوت‌ مهمی نیز وجود داشت.

در قشر اوربیتوفرونتال، هم وقتی زمان پاداش‌دادن ثابت بود و هم وقتی زمان دریافت پاداش متغیر بود، آزادشدن سروتونین صبر را به‌اندازه‌ی فعال‌سازی سروتونین در هسته‌ی رافه‌ی خلفی افزایش می‌داد؛ ولی در حالت دوم، اثرهای قوی‌تری وجود داشت. در قشر جلوپیشانی میانی، دانشمندان فقط هنگامی افزایش در صبر را مشاهده کردند که زمان‌بندی پاداش متغیر بود و موقع ثابت‌بودن زمان‌بندی‌، هیچ اثری دیده نمی‌شد.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر «حمله ویروس کرونا به مغز از طریق بینی» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

حقایقی درباره مغز انسان که ثابت می کند توانایی هر کاری را داریم

آیا خرس ها عاشق عسل هستند؟

روشی برای اندازه‌گیری وزوز گوش

۵ راهکار کاربردی برای تقویت هوش هیجانی

موشک استارشیپ نخستین انسان را در سال ۲۰۲۴ به مریخ خواهد برد

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

اندازه‌گیری دقیق شعاع پروتون

روش‌های مختلفی برای اندازه‌گیری شعاع بار پروتون وجود دارد که نتایج متفاوتی را به نمایش می‌گذارند. حالا یک اندازه‌گیری جدید و بهبودیافته ما را یک گام به اندازه‌گیری دقیق آن نزدیکتر کرده است.

​

فیزیکدانان یک گام به اندازه‌گیری دقیق شعاع پروتون نزدیک‌تر شدند

یکی از راه‌ها، پرتاب سایر ذرات باردار از پروتون و اندازه‌گیری انحرافات است. راه دیگر، بررسی نحوه تاثیر بار پروتون روی رفتار الکترون در حال چرخش اطراف یک اتم هیدروژن است که تنها شامل یک پروتون و الکترون می‌شود. تفاوت انرژی بین مدارهای مختلف نتیجه شعاع بار پروتون است. اگر یک الکترون از یک مدار به مدار دیگری منتقل شود، فوتونی با انرژی متناسب با آن ساطع کرده یا جذب می‌کند. دانشمندان فوتون را اندازه‌گیری کرده و می‌توانند به سراغ اختلاف انرژی بروند و در نهایت شعاع بار پروتون را اندازه‌گیری کنند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره روش جدید فیزیکدانان برای اندازه‌گیری دقیق شعاع پروتون می‌خوانید.

​

در این میان فیزیکدانان یک کار عجیب انجام داده‌اند. آن‌‌ها الکترون را با یک معادل سنگین‌تر و تا حدودی ناپایدارتر یعنی «میون» جایگزین کردند. طبق دانسته‌های ما از فیزیک، میون باید عملکردی مشابه با الکترون داشته باشد با این تفاوت که سنگین‌تر است، بنابراین اگر بتوانید میون در حال چرخش اطراف پروتون را برای مدت کوتاهی قبل از محو شدن اندازه‌گیری کنید، باید بتوانید همان مقدار را برای شعاع پروتون تولید کنید.

اندازه‌گیری‌های انجام شده تفاوت‌های زیادی با یکدیگر دارند و این اختلاف از خطاهای عادی در آزمایش‌ها بیشتر هستند. حالا در پژوهش جدید، آزمایش‌های قبلی بهبود پیدا کرده است. فیزیکدانان یک انتقال مداری خاص درون هیدروژن استاندارد متشکل از یک الکترون و پروتون را اندازه‌گیری کردند.

برای شروع دمای هیدروژن با عبور از یک نازل فلزی بسیار سرد به سمت یک محفظه خلاء کاهش پیدا کرد. با این کار تاثیرات نویز حرارتی در اندازه‌گیری‌ها محدود می‌شود.

بهبود دوم در پژوهش اخیر مربوط به کار روی بخش فرابنفش طیف می‌شود چرا که طول موج کوتاه‌تر بهبود دقت را در پی دارد. فیزیکدانان طول موج فوتون‌های ساطع شده توسط اتم‌های هیدروژن را با استفاده از « شانه فرکانس» اندازه‌گیری کردند که فوتون‌ها را در فاصله‌های مساوی تولید می‌کند. نتیجه این اقدامات اندازه‌گیری انتقال مداری با ۲۰ برابر دقت بالاتر نسبت به گذشته بود.

اختلاف نتیجه میان روش جدید و استفاده از میون بجای الکترون بسیار نزدیک است، با این حال همچنان نمی‌توان چنین نتایجی را بدون عیب دانست. با وجود چنین موضوعی، روش جدید نشان می‌دهد که یک گام به اندازه‌گیری ابعاد پروتون نزدیکتر شده‌ایم.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «کوچک ترین دستگاه ذخیره سازی اتمی دنیا ساخته شد» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

ساخت مودم اینترنت کوانتومی با کمک آینه

در صورت سقوط در سیاه چاله چه اتفاقی می‌افتد؟

کوچک ترین دستگاه ذخیره سازی اتمی دنیا ساخته شد

کشف ژن پنهان درون ژن دیگر در ویروس کرونا

ستون اسرارآمیز صحرای یوتا ناپدید شد

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید