زیپ لاین چیست؟
عاشقان هیجان این روزها در بین جوانان کم نیستند. چه بسا افراد میانسالی را نیز دیده باشید که هنوز هم دنبال این نوع تفریحاتند. از سویی بعضی افراد هم در بین این معتادان به آدرنالین هستند که از این تفریحات برای یک یا دوبار در گردشگری شان استقبال می‌کنند. یکی از جذاب ترین آنها که جای خود را هم حسابی بین همه قشر ها باز کرده تفریح زیپ لاین است. بازی و شاید ورزشی هیجانی که دل عاشقان ماجراجویی را حسابی ربوده است؛ اما اینکه زیپ لاین چیست و از کجا آمده است و کجا می‌توانیم سراغش برویم در صفحه گردشگری امروز پاسخ خواهیم داد. پس با مجله دلتا همراه شوید.
زیپ لاین چیست؟
تفریحات هیجانی را اکستریم یا فرا ورزش می‌نامند. زیپ لاین هم جز این فرا ورزش هاست. شما در بسیاری از مناطق طبیعی و دست ساز انسان می‌توانید این تفریح و تجهیزاتش دور و برش را ببینید. چطور باید انجامش دهید؟ به سادگی! به یک بند آویزان می‌شوید و سُر می‌خورید در حالی که در هوا معلقید. حالا شما دارید یک زیپ لاین را تجربه می‌کنید.
برای انجام این کار، سیم بُکسل یا طناب یا تسمه های مخصوص را بین دو نقطه وصل می‌کنند. باید جلیقه مخصوص بپوشید که به وسیله یک قرقره که با تسمه های مخصوص به آن متصل شده باشد. حالا باید از یک سر طناب به سر دیگر بروید. جالب است به شما بگویم می‌توانید به هر صورت که خودتان راحت هستید مسافت بین دو نقطه را طی کنید؛ مثلاً بخوابید، به صورت معلق بروید. سروته باشید، بنشینید و هر جور دیگر که خودتان بخواهید و به بالا رفتن آدرنالین خونتان کمک بیشتری کند.
تاریخچه زیپ لاین
قبل از زیپ لاین ها، زیپ وایِر ها برای سال ها وسیله ای برای حمل و نقل در مناطق کوهستانی آلپ و هیمالیا به شمار می‌رفتند. در برخی مناطق دورافتاده چین مانند دره نوجیانگ این وسیله برای گذر از رودخانه استفاده می‌شد. به دلیل امنیت پایین و شاید خطر استفاده منسوخ شدند.
برخی معتقدند زیست شناسان زیپ لاین را رایج کردند. در پی راهی که بتوانند از گیاهان انبوه عبور کنند و از رودخانه ها بگذرند. آنها این وسیله را برای انتقال ابزار، غذا و … در دره ها و رودخانه ها مورد استفاده قرار می‌دادند. نیروهای استرالیایی پس از چندی ازاین تجربه برای حمل مهمات، مواد غذایی و … در جنگ های نظامی استفاده کردند.
کوهنوردان هم به شکلی امن تر و پیشرفته تر شروع به استفاده کردند. دو نقطه بلند را با طنابی مخصوص به هم متصل می‌کنند؛ سپس روی آن آویزان شده و از سویی به سوی دیگر سر می‌خورند.
در دهه 1970 استفاده تفریحی از زیپ لاین برای اولین بار مورد توجه قرار گرفت و کم کم تورهایی در این زمینه برگزار شد، به مرور گسترش پیدا کرد و به صورت یک تفریح هیجانی درآمد و در دسترس ماجراجویان قرار گرفت.
زیپ لاین کجاست؟
این روزها در شهر های مختلف ایران، در جای‌جای آن برای معتادان به آدرنالین و دیوانه وار عاشق ماجراجویی ها هم امکان استفاده از زیپ لاین فراهم شده است. شما هم می‌توانید! اگر هوس کردید آدرنالین خون تان را بالا ببرید، می‌توانید در شهرهای مختلف این ورزش را تجربه کنید. به مجموعه هایی که این امکان را در اختیارتان قرار می‌دهند بروید و لذتش را ببرید.
در استان تهران پایتخت نشینان خوش نشین می‌توانند به مجموعه های توچال، برج میلاد، پارک طالقانی مراجعه کنند و روز خوبی را پر از شادی برای خود فراهم کنند.
در دیگر استان ها هم می‌توانید از این هیجان بهره ببرید:
استان مازندران: زیپ لاین نمک آبرود، زیپ لاین تله کابین رامسر
اردبیل: دریاچه شورابیل
در خراسان: مجموعه چالیدره مشهد
اصفهان: مجموعه باغ جوان، کوه صفه
و در استان یزد: کمپ کویرنوردی هفت سنگ
نکته مهم: زیپ لاین برای محدوده قدی و وزنی مشخصی طراحی شده است؛ پس اگر وزنتان را پرسیدند، ناراحت نشوید و حتماً راستش را بگویید!
دوم: مهم است اگر بیماری قلبی یا فشار خون دارید، اصلاً سراغ زیپ لاین نروید. به نفعتان است.
سوم: اپراتور از شما سؤالاتی می‌پرسد اما اگر در ستون فقرات خود مشکلی دارید حتماً او را در جریان بگذارید.
حرف آخر
زیپ لاین یا هر نوع ورزش هیجانی دیگر آداب مخصوص به خودش را دارد پس بهتر است قبل از هر اقدامی، درباره آن تحقیق کنید. در بیشتر مواقع ممکن است جمع دوستان، انسان را به سویی هل بدهند که راضی نیست، و یا از عهده اش برنمی‌آید. پس در مورد ورزش های هیجانی رودربایستی را کنار بگذارید و به راحتی نه بگویید. درواقع جان خود را به خطر نیندازید.
قبل از هواپیما ؛ آداب فرودگاه را فراموش نکنید!
غیر از طبیعت گردی و گردشگری از هر نوع، هرگاه صحبت از سفر به میان می‌آید. یکی از اصلی ترین و پرکاربرد ترین وسایل حمل و نقل در انواع سفرها، خصوصاً سفرهای برون مرزی، هواپیما را خواهیم شمرد. چه بسا بسیاری از مسافران فقط همین راه سفر را برای اصلی ترین راه سفر بشمارند. خوب بد هم نیست؛ اما آداب سفر با هواپیما پله اولی دارد که اساسی ترین آن هم هست. «در فرودگاه چه آدابی را رعایت کنیم؟!»
چیزهایی هست که دانستن شان ابتدا از اضطراب و استرس ما پیش از سفر و سردرگمی احتمالیمان در فرودگاه جلوگیری می‌کند، و دوم کمک می‌کند از هزینه برای موارد غیرضروری پرهیز کنیم، و سوم هم اینکه در بین دیگر مسافران حرفه ای پرواز به قولی کم نیاوریم و سه نشود که ما تازه به گروه گردشگران پیوسته ایم و خیلی چیزها را نمی‌دانیم!
به این فکر کنید که شما دفعه اولی است که وارد فرودگاهی در مقصد شدید و در پی امکاناتی مثل سرویس های بهداشتی، کافه و رستوران و یا محل تاکسی های آن هستید و از طرف دیگر یا زبان بلد نیستید و از تابلوهای راهنمایی فرودگاه مقصد سر در نمی‌آورید، یا این قدر خستهاید که توان گشتن و زیر پا گذاشتن فرودگاه را هم ندارید و دیگر کلافه شده‌اید خوب نگران نباشید این مطلب از مجله دلتا به شما می‌گوید در این جور مواقع خونسرد باشید و فقط طبق این راهکارها عمل کنید.
نکته مهم: هر فرودگاهی با توجه به قوانین کشورش، مقررات خاص خود را دارد که شاید به ذهنتان خطور هم نکنند. بنابراین آنچه می‌خوانید بیشتر به شما در موارد کلی کمک می‌کند تا آسوده خاطر سفر کنید.
برنامه گیت گورو (GateGuru) را دانلود کنید
دانلود اپلیکیشن فرودگاه ها یکی از اولین مواردی است که در فرودگاه بسیار شما را جلو می‌اندازد. مثلاً خیلی قبل تر از روز پرواز آن را دانلود و روی گوشی هوشمند خود نصب کنید این نرم افزار یا همان اپلیکیشن اطلاعات بیش از 200 فرودگاه مختلف را پوشش می‌دهد. با آن به نقشه فرودگاه دسترسی پیدا کنید، امکانات و خدمات آن مانند محل سرویس های بهداشتی، رستوران و کافه فرودگاه، گیت های ورودی و … را از نظر بگذرانید و اگر پرواز شما تأخیر داشته باشد و یا در صورتی که کنسل شود، از طریق اطلاعی که به شما می‌دهد وقتتان را تنظیم کنید. جالب است به شما بگویم اطلاعاتی که در این اپلیکیشن (GateGuru) نمایش داده می‌شود مانند پرواز ها و به زمین نشستن هواپیما ها، اغلب اوقات سریع تر از تابلو های دیجیتال موجود در پایانه ها به روز می‌شود.
کارت پرواز را فراموش نکنید
یکی از اولین کارهایی که در فرودگاه و سفر با هواپیما باید انجام دهید، گرفتن کارت پرواز است. وارد فرودگاه که شدید ننشینید تا صدایتان کنند. ممکن است فراموش کنید! برای همین باید به باجه های مخصوص خط هوایی تان بروید و اغلب اوقات در صف بایستید، با نشان دادن بلیت، بار خود را تحویل دهید و در نهایت کارت پرواز، یعنی کارتی که شماره صندلی و گیت خروجی شما را مشخص کرده است، تحویل بگیرید.
نکته دیگر : جالب است به شما بگویم می‌توانید آنلاین هم پذیرش شوید و کارت پروازتان را دریافت کنید. در ایران برخی از خطوط هوایی و فرودگاه ها این قابلیت را در اختیار شما قرار می‌دهند و امکان آن را دارید تا 90 دقیقه یا 24 ساعت قبل از پرواز خود، به صورت آنلاین پذیرش شوید. خوب دیگر لازم نیست در صف بایستید و می‌توانید مستقیم به سوی گیت بازرسی بروید. البته اگر همراه خود وسیله ندارید و احتیاج نیست آن ها را تحویل دهید.
لباس مناسب بپوشید
این مسئله به این معنی نیست که لباس فاخر بپوشید یا گرانترین آن ها را. چطور؟ باید این را در نظر بگیرید که قرار است از بخش امنیتی عبور کنید و انتخاب لباس درست به شما کمک می‌کند تا سریع تر از گیت عبور کنید. مثلاً دقت کنید لباس هایتان بخش های فلزی نداشته باشد چون صدای بوق را بلند می‌کند و شما مجبورید همه فلزات را حتی اگر منگنه خشکشویی باشد بگردید و در بیاورید.
لازم نیست به کافه رستوران بروید! هزینه اضافی؟
من و تقریباً همه کسانی که تجربه سفر با هواپیما را داشته‌اند، می‌دانند که قیمت غذا ها و نوشیدنی های فرودگاه بسیار بیش تر از سایر مکان هاست. البته بدانید که فقط قیمت بالا نیست که معضل است بلکه به جد می‌توانم به شما بگویم که اغلب اوقات کیفیتی بسیار پایین هم دارند. بنابراین بهتر است ساندویچی جمع و جور و یک بطری آب معدنی یا آبمیوه، با خود داشته باشید. این بسیار راحت تر و مقرون به صرفه تر از انتخاب رستوران و کافه در فرودگاه هااست.
مودب باشید
رفتار مؤدبانه همیشه وقت نیاز به دیگران به کمک شما می‌آید. خوش برخوردی و لبخند همیشه حلال مشکلات است. در فرودگاه ممکن است هر اتفاق غیرمترقبه ای بیفتد. ناهماهنگی پیش بیاید یا آنچه پیش بینی نکرده‌اید رخ دهد. در این صورت کافی است صبور باشید و لبخند خود را حفظ و از مأموران فرودگاه و یا مهمانداران هواپیما درخواست کمک کنید.
مطمئنم بارها دیده‌اید که رفتار مهربانانه شخصی چگونه در دریافت لطف و امتیازاتی همچون جابهجایی صندلی ها و گرفتن نوشیدنی و حتی گرفتن راهنمایی مختصر، به چه میزان تأثیر داشته است.
استراحت کنید
اگر جهانگرد هستید، مسافر دائم و یا ماجراجو، حتماً تا حدودی با امکانات فرودگاه های بین المللی آشنا هستید. می‌دانید که یکی از بهترین امکانات فرودگاه، سالن های استراحت هستند. اگر برای رسیدن به مقصد از چند پرواز استفاده می‌کنید و زمان های توقف میان تعویض هواپیما ها زیاد است، این سالن ها یکی از بهترین گزینه ها هستند. معمولاً صندلی های راحتی و خدماتی مانند وای فای رایگان، دستگاه های غذا و نوشیدنی با قیمتی مناسب و کتاب هایی برای مطالعه رایگان در این سالن ها ارائه می‌شوند.
نکته: مراقب وای فای رایگان باشید!
اگر چه وای فای رایگان در فرودگاه گزینه خوبی است اما محتاط باشید و مواردی را در صورت استفاده از اینترنت فرودگاه رعایت کنید. مثلاً در فرودگاه، از ارسال و تایپ اطلاعات شخصی خود خودداری کنید. مراقب باشید، احتمال هک شدن اکانت هایتان و سوءاستفاده از اطلاعات شخصی و مهم شما بسیار بالاست.
چمدان ها !
خوب به فرودگاه مقصد رسیده‌اید، از هواپیما هم پیاده شدید. حالا کاری که باید انجام دهید، این است که چمدان خود را بگیرید. اما یک لحظه به این فکر کنید که در میان این صف طولانی و چمدان های مختلف، شما ماندید و 10 چمدان یک شکل. اصلاً انگار فقط چمدان های مشابه وجود دارد.
یک کار خیلی راحت؛ چمدان خود را علامت بزنید. کافی است از چند اتیکت و برچسب رنگی روی دسته استفاده کنید، خواهید دید که چقدر در زمان شما صرفه جویی می‌شود و راحت تر از قبل می‌توانید چمدان خود را بیابید.
حرف آخر
از سفر کردن نترسید. باور نمی‌کنید؟ مطلب سفر ترسناک نیست را بخوانید. به علاوه رعایت این نکات هرچند کوچک و به نظر ساده می‌تواند کلی حال سفرتان را روی فرم نگه دارد. پس لطفاً آداب فرودگاه را به خاطر بسپارید.
موزه مقدم وسط شلوغی تهرون
آن قدیم ندیم ها اینطور نبود «نو که اومد به بازار کهنه بشه دل آزار». از بس هرچه که جدید می‌آمد یک پایش می‌لنگید و دل مردم بهش گرم نمی‌شد؛ این شد که همه مادربزرگ ها در صندوق خانه ها یک کرور وسایل عتیقه داشتند که اگر به سراغشان می‌رفتی و دزدکی چشم مینداختی بهشان، تازه متوجه می‌شدی، ای دل غافل که چه چیزها بوده و تو از آنها بی خبر بوده‌ای. خیلی های دیگر هم هست که ما هنوزم ازشان بی‌خبریم. بلکه هم اسمی از آنها هم نشنیده باشیم. آخر در تهران قدیم کلی موزه و عمارت و خانه هست که خیلی ها می‌روند و دورش می‌گردند و ما حتی نمی‌دانیم چرا دیدن دارند. یکی از آنها همین موزه مقدم خودمان. شاید بیست بار بیشتر از جلویش رد شده‌ایم اما نفهمیدیم؛ ندیدیمش.
چون نمی‌رسیم آن پایین های تهران قدیم سر بزنیم و ببینیم این خارجی ها وقتی به شهرمان می‌آیند از کجا کلی عکس برای آلبوم هایشان می‌برند و اینجور دست پُر می‌روند؛ خوب است با صفحه گردشگری مجله دلتا به گرانترین خانه زمان خود، خانه مقدم سری بزنیم. القصه…
خانه موزه مقدم
موزه مقدم همانجایی است که صاحبش دل به آنچه جدید می‌رسید نسپرد و هرچه اشیاء قدیمی دیدنی بود اینجا جمع کرد و بعد هم آن تبدیل به یک کلکسیونی تقدیمی کرد به دانشگاه تهران. امروز این خانه موزه چشم نواز تبدیل به یک جاذبه گردشگری شده که به دلیل دسترسی آسان به مترو میزبان بسیاری توریست ها و همشریان علاقه مند به هنر ایرانی است. جایی که تصویر خاکستری رنگ از دود و برو بیای تهران را می‌توان به نمای خوش رنگ از تهرون و تهرونی ها تبدیل کرد. درست همانجا که با اینکه در و سردر و ورودی اش بسیار زیبا و چشم نواز است اما به قدری در کار و خرید و گرفتاری هایمان غرقیم که اگر گذرمان هم به خیابان امام خمینی بیفتد و از مقابلش بگذریم، حتی متوجه این جاذبه دیدنی سر به مهر نخوهیم شد.
تاریخچه
در اواخر دوره قاجار، خانه ای مجلل و گران قیمت در خیابان امام خمینی امروزی بود که خاندان محمد تقی خان احتساب الملک، یکی از درباریان در انجا سکونت داشتند. بعدها خانه به پسرش دکتر محسن مقدم رسید. این خانه جایی برای زندگی او و همسر فرانسوی‌اش، سلما شد. از انجا که دکتر مقدم استاد باستان‌شناسی دانشگاه تهران و کارمند کتابخانه و موزه ملی ایران بود، علاقه زیادی به آثار و اشیای ارزشمند داشت. همیشه می خواست گامی در راستای حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ایران بردارد.
به خاطر علاقه ای که به فرهنگ و تاریخ سرزمین مادری خود داشت، با کمک همسرش که اهل کشور فرانسه بود و با مقدار سرمایه شخصی که داشت، اقدام به خرید و جمع آوری اشیای تاریخی و فرهنگی ایران از گوشه و کنار این کشور و حتی جهان کرد.
بعد از آن دکتر محسن مقدم این خانه ارزشمند که به قول پرفسور پوپ گرانترین و ارزشمندترین منزل در دهه های 30 و 40 بود، و مجموعه آثار ارزشمند،گرانبها و بی نظیرش را، وقف دانشگاه تهران کرد. که امروز با مسئولیت دانشگاه به موزه و کتابخانه مقدم تبدیل شده است.
عمارت قجری
در ضلع جنوبی ساختمان حیاط بیرونی قرار گرفته که از بخش های متفاوتی تشکیل شده است.
اتاق پیشخوان
اینجا یک اتاق در کنا اتاق پذیرایی اصلی است که امروز در موزه مقدم به وی، فعالیتها و خدمات علمی و کاری ایشان اختصاص داده شده است. در بخش دیگر اتق هم آثار تزئینی چوبی ، وسایل آشپزخانه و صندوق خانه های قدیمی به نمایش گذاشته اند.
اتاق پذیرایی
در موزه مقدم اینجا محلی برای نمایش بخشی از آثار تاریخی مثل مفرغینه ، مهرها، شیشه ها، سفالینه ها، اشیای فلزی و… است، اما در زمان استاد محلی برای پذیرایی از مهمانان بوده است.
حوضخانه
این بخش در دوره مظفری و زیر زمین ساخته شده است. یعنی در زمان زندگی پدر استاد. اما دکتر مقدم دیواره های آن را با کاشی و قطعات ظروف سفالی برگرفته از آثار نفیس سده‌های چهارم تا سیزدهم هجری قمری تزئین کرد اند.
ساختمان اربابی
دکتر مقدم به کمک یکی از شاگردانش (دکتر ابوالقاسمی) در دانشکده هنرهای زیبا و در سال 1345 ضلع غربی این ساختمان را به شکل قلعه های قرون وسطایی اروپا و به منظور نمایش بخشی از هنرهای مردمی ایران، ساخت اند. با قسمت های مختلفی چون اتاق کدخدا، حمام کوچک خانگی با کاشی کاری قاجاری با مضمون استحمام، اتاق تدخین ، اتاق صدف وزیر زمین با تزئینات صدف است.
ایوان قاجار
استاد مقدم ایوان قاجار را درضلع شمالی ساختمان اربابی، بنا کرد. در این ایوان چند ستون و طاق دارد و کاشی هایی از دوران زندیه و قاجار داخل آن دیده می‌شود. حوضچه مرمری کوچکی متعلق به حمام فتحعلی شاه در وسط ایوان قرار دارد که آب از طریق یک جوی باریک به داخل استخری که در حاشیه شمالی حیاط بیرونی است، می ریزد.
دیوار تجدد
میان حیاط اندرونی و بیرونی دیواری است که از چند عدد ستون مارپیچ و مشابه پایه ستون های کاخ چهل ستون اصفهان تشکیل شده است. پایه ستون های آن مربوط به خانه خواهر ناصرالدین شاه است که هنگام تخریب آن، استاد مقدم پایه ها را به اینجا انتقال داده و آنها را حفظ کرده اند.
کارگاه
دکتر مقدم آتلیه ای برای خود بنا کرد که امروز محل نگهداری کتاب های استاد و کتاب هایی در زمینه تاریخ و باستان شناسی و هنر است.
حیاط اندرونی
زیرزمین
در ابتدای ساخت این بنا، حمام و انباری وجود داشت که امروز به عنوان گنجینه موزه از آن استفاده می‌شود.
ایوان
دو رشته پلکان مارپیچ از حیاط به ایوان راه دارد. با کاشی های هفت رنگ صفوی و آینه کاری زندیه و قاجار. همچنین کاشی کاری های معرق و خشتی دوره قاجار و پهلوی اول. این ایوان هنوز به شکل اولیه خود می باشد.
اتاق قاجار
جایی که امروز محل نمایش آثاری از دوران قاجار و پهلوی است . قبلاً هم اتاقی زیبا و دیدنی بوده که با آثار با ارزش دوران زندیه و قاجاریه تزئین شده است. در این اتاق شومینه ای مربوط به کاخ “فیروزه خانم” سوگلی ناصرالدین شاه به همراه طاقچه گچبری زندیه از اصفهان دیده می شود.
اتاق نشیمن
دکتر محسن مقدم و خانم سُلما کویومجیان همسر ایشان در این قسمت زندگی می کردند. امروز تعدای قلمدان، کارت های بازی، پاپیه ماشه و نقاشی هایی از دکتر مقدم به نمایش گذاشته شده است.
چطور برویم؟
نشانی : تهران، خیابان امام خمینی، بین خیابان شیخ هادی و خیابان ولیعصر، پلاک ۲۴۹
مسکو گردی به وقت جادو!
در اینکه جاذبه‌های دیدنی مسکو مختلف است هیچ شکی نیست. و بر هر گردشگری واجب که آنها را ببیند. اما سوال: فکرش را بکنید یک غول چراغ جادو روسی پیدا می‌کنید و به شما می‌گوید فقط بلد است برای 24 ساعت شما را به مسکو ببرد تا همه جایش را ببینید! چه غولِ بی فکری! مگه داریم؟! من اگر بودم بی درنگ می‌پذیرفتم! اما شما چه می‌کنید؟ من پیشنهاد می‌کنم قبل از هر تصمیمی این مطلب از صفحه گردشگری مان را بخوانید تا بدانید چطور از همه وقتتان استفاده کنید. مجله دلتا به شما خواهد گفت چگونه این کار را بکنید.
خوب رسیدیم. اینجا مسکو قلب تپنده روسیه است. خوش آمدید. اصلاً هم نگران نباشید! چون با برنامه ریزی پیشِ رو، شما می‌توانید بسیاری از جاذبه‌های شهر و نقاط محبوب بومی را در همین ۲۴ ساعت تماشا کنید. همچنین اینکه اگر با همین فرمان جلو بروید قسمت اعظم مسیر را پیاده طی خواهید کرد. در این صورت هم خیلی نگران حمل و نقل عمومی و تاکسی نیستید، هم کلی عکس های دیدنی برای آلبوم خاطراتتان ثبت می‌کنید. خوب بزن بریم مسکو گردی!
آغاز روز در کافه کانورسیشن
فکر کنید غول چراغ جادویتان شما را صبح اول وقت در مسکو رها کرده است! خوب چه غمی دارید؟ بهتر. روز خود را با یک صبحانه عالی در کافه ای آغاز کنید که روح مدرن مسکو را منعکس کرده و با پنجره‌های بزرگ و دلباز و غذاهای واقعاً خوشمزه‌اش، یکی از بهترین نقاط برای آغاز روز است. اینجا «کافه کانورسیشن» (Conversation Café) در «بولشوی نیکیتسکا» (Bolshaya Nikitskaya) است که سالادهای تازه با گیاهان فصل، تخم‌مرغ و قهوه‌های عالی به شما ارائه می‌کند. متوسط قیمتی اینجا کمی گران است، اما برای این روز جادویی و استثنایی لازم نیست نگرانش باشید. لذتش را ببرید.
گردش در اطراف دریاچه پاتریارشی
خوب بعد از صبحانه‌ای که نوش جان کردید به سمت «دریاچه پاتریارشی» (Patriarshie) بروید. در کوچه‌ها و گذرگاه‌های این منطقه جذاب و پر از کافه‌های عالی و مردم زیبا خود را غرق کنید. روی یکی از نیمکت‌ها در کنار مردم محلی دمی بنشینید و قوهای دریاچه را تماشا کنید. به نظرم در تابستان یکی از تفریح‌های لذت‌بخش همین است. اگر در ماه‌های زمستانی در مسکو بودید هم می‌توانید اسکیت‌هایتان را بیاورید و روی دریاچه یخزده بازی کنید.
جالب است به شما بگویم شب‌ها در منطقه پاتریارشی جشنی برپا بوده و مردم مشغول تفریح و شادی هستند. بسیاری از کلوب‌ها و کافه‌ها گران و لوکس هستند. پس بد نیست از همان چراغ جادو بخواهید با بهترین لباس‌هایتان شما را به اینجا بیاورد.
بازدید از موزه گورکی
آها! یک جاذبه دیدنی رایگان! به سراغ «خانه ریابوشینسکی» (Ryabushinsky Mansion) که به «موزه گورکی» (Gorky’s Museum) هم شناخته می‌شود بروید. این خانه تاریخی، به سال ۱۹۰۶ تعلق داشته و نمونه‌ای شگفت انگیز از معماری آرنوو به حساب می‌آید. و از همه بهتر همان رایگان بودن آن است. زمانی که وارد موزه شدید از شما می‌خواهند که کفش‌هایتان را داخل کیسه‌ای بگذارید و دفترشان را با نام و کشورتان امضا کنید. بعد از این شما می‌توانید آزادانه در دو طبقه اینجا گردش کنید و از دیدن لوسترهایی شبیه به لاکپشت، پلکان مارپیچ و حتی یک نیایشگاه مخفی لذت ببرید. برای گردش در این موزه توجه داشته باشید که در روزهای دوشنبه، سه شنبه و آخرین پنجشنبه هر ماه تعطیل است.
ناهار در رستوران خاچاپوری
خوب ظهر آمد و دوباره وقت آن رسیده که به خوشمزه گردی برسید. فکر کنم امتحان کردن غذاهای گرجی پیشنهاد بدی نباشد. از عمارت ریابوشینسکی ۱۰ دقیقه‌ای را در امتداد «بلوار توِرسکوی» (Tverskoy) پیاده بروید. اگر تابستان باشد از تماشای فضای سبز خیابان و اگر زمستان باشد از چراغانی‌های کریسمس لذت خواهید برد. تا می‌توانید عکس بگیرید. خوب به رستوران گرجی محبوب یعنی «خاچاپوری» (Khachapuri) رسیدید. در اینجا غذاهای خوشمزه و لذیذی از این کشور را با رویکردی جدید به مشتریان ارائه می‌کنند. در خاچاپوری مسکو فرش‌های سنتی روی دیوار یا ظروف سفالی را نمی‌بینید. غذاهای این رستوران برای کسانی که به گوشت علاقه دارند مناسب است. می‌توانید این غذاها را با سوپ‌های غلیظ و عالی همراه کنید. مطمئنم طعمش را فراموش نمی‌کنید.
پرسه زدن در حوالی مرکز شهر
اگر جای شما بودم و به وقت جادو در مسکو، بعد از ظهر را با پرسه زدن در حوالی مرکز شهر با جاذبه‌هایی چون میدان سرخ سپری می‌کردم. اینجا یکی از افسانه‌ای‌ترین نقاط شهر به شمار می‌رود. با تاریخ، زیبایی و عظمتش بازدیدکنندگان را تحت تأثیر قرار می‌دهد وَ چندین مکان دیدنی مشهور را در خود جای داده است. این میدان با یکی از دیوارهای کرملین، کلیسای جامع سنت باسیل، مقبره لنین و «موزه دولتی تاریخ» و دیپارتمنت استور «گوم» (GUM) احاطه شده است. تماشای اینجا در تابستان و زمستان یا شب و روز به یک اندازه دل‌انگیز خواهد بود. در ماه‌های سرد پیست پاتیناژ و بازار کریسمس در این حوالی برپا می‌شود. پس خیلی فرق هم نمی‌کند که چه فصلی در مسکو رها شده‌اید.
خسته نشوید…
بزرگ‌ترین اسباب‌بازی فروشی اروپا، یعنی «دنیای بچه ها» (Children’s World) در «خیابان نیکولسکایا» (Nikolskaya) است. اگر هنوز هم انرژی داشتید بروید و سری به آنجا بزنید. این فروشگاه بزرگ با فضای زیبا، پر نور، ساعتی عظیم و تصاویر شخصیت‌های کارتنی برای کودکان بسیار جذاب است. از بالای بام این ساختمان، مناظری زیبا از مرکز شهر مسکو را تماشا کنید. در نزدیکی ورودی بام هم «موزه اسباب بازی‌های شوروی» وجود دارد که برای مقایسه بازی‌های کودکان روسی گذشته و امروز جای جالبی است. خوب دیگر باید گرسنه باشید.
شام به سبک غذاهای روسی
بله! قبل از اینکه غول چراغ سراغتان بیاید بهتر است به «اودسا ماما» (Odessa Mama) بروید، برای شام. فکر کنم ترکیبی از غذاهای روسی-اوکراینی بد نباشد. مالکان این رستوران فضایی راحت و خودمانی ترتیب داده‌اند و در منو می‌توانید غذاهایی عالی برگرفته از شهر ساحلی اودسا را ببینید. ترکیب آنها از غذای دریایی و غذاهای خانگی اینجا را تبدیل به گزینه‌ای عالی برای صرف شام کرده است. اینجا معمولاً خیلی شلوغ و پر سر و صدا می‌شود و شما را برای شبی پرشور آماده می‌کند. خوب دیگر وقت بازگشتن است. امیدوارم بارها و بارها این سفرهای جادویی را تجربه کنید و لذتش را ببرید. شاد باشید.
دره نی گاه درود ، جایی برای حرفه ای ها
امروز در صفحه گردشگری مان می‌خواهیم شما دره نوردان، صخره نوردان و کوهنوردان حرفه ای را به تجربه ی آب و هوای تازه، مناظر چشم نواز و یک صعود لذت بخش دعوت کنیم. قصد داریم شما را به سفری در اعماق پستی بلندی های زاگرس ببریم. همانجا که دره نی گاه درود است، جایی که رودخانه سیمره بی امان در آن می‌خروشد و بیشتر مسیر پیمایش‌تان شما را همراهی می‌کند؛ که بکر مانده و بی صبرانه انتظار حضور شما را می‌کشد. با مجله دلتا همراه شوید تا سفرمان را آغاز کنیم.
دره نی گاه اشترانکوه
باید بگویم که این دره تماشایی در 6 کیلومتری غرب دریاچه گهر قرار گرفته و تا روستای تپه تی ادامه دارد، بخشی از منطقه حفاظت شده اشترانکوه محسوب می‌شود. دره نی گاه که گاهی آن را دره نگار هم می‌خوانند حدود 500 متر عرض و 12 کیلومتر طول دارد. مسیر اتصال دریاچه گهر به غرب یعنی روستاهای تپه تی، چم چیت و … است که مسیر آن را فقط می‌توان پیاده یا با چهارپا طی کرد. در چین خوردگی های زاگرس قرار گرفته است و آب رودخانه جاری در آن که عده ای آن را سفیدآب می‌نامند، از دریاچه گهر سرچشمه می‌گیرد. این دره بسیار بکر است و اغلب کوهنوردان و طبیعت گردان حرفه ای که قصد سفر به منطقه درود و اشترانکوه یا صعود به قله را دارند از آن بازدید می‌کنند. چه خوب که یکی از این مسافران شما باشید.
نکات ضروری سفر به دره نی گاه
- به خاطر داشته باشید این جا خبری از آنتن موبایل و اینترنت نیست بنابراین از همان ابتدا این مطلب را به نزدیکانتان گوشزد کنید.
- باید آب بدنتان کم نشود پس از خوراکی های سبک استفاده کنید.
- پیش از خسته شدن، استراحت کنید. اگر بیش از حد خسته شوید به غذا و مواد خوراکی بیشتری احتیاج پیدا می‌کنید.
- راستی خیلی خودتان را خیس نکنید تا کمتر انرژی برای حرکت خرج کنید.
- به فکر خوراکی و وعده غذایی برای 2 روز باشید.
نکته خیلی مهم!
- پیش از ورود به دره با پرس و جو از پاسگاه های محیط زیست روستاهای تپه تی از شرایط دره آگاهی پیدا کنید.
- اگر هم در حال طی مسیر از سمت دیگر هستید می‌توانید اطلاعاتتان را در درود تکمیل کنید.
دره پیمایی در نی گاه
گفته بودم برای 2 روز آماده باشید چون پیمایش این دره حدود 2 روز زمان می‌برد پس به آمادگی جسمانی بالا و تجهیزات مناسب نیاز دارید. برای ورود به مسیر دره می‌توانید از 2 مسیر متفاوت عازم شوید؛ یکی از سمت روستای تپه تی و دیگری از سمت دریاچه گهر که هر دو به دره ختم می‌شوند. البته پیدا کردن مسیر پیمایش دره سخت نیست چرا که دیواره های آن، راه را به راحتی به شما نشان خواهند داده و حتی در برخی قسمت ها پاکوب های موجود شما را راهنمایی خواهند کرد.
اگر از سمت دریاچه گهر مسیر پیمایش را آغاز کنید، ابتدا عرض دره زیاد است و هر چه پیش بروید عرض آن کمتر می‌شود. به همین خاطر دره را به دو بخش نی گاه بزرگ و نی گاه کوچک تقسیم می کنند.
رودخانه دره
همانطور که اشاره کردیم رودخانه تا آخر مسیر شما را همراهی می‌کند وَ گاهی در طول راه مجبور می‌شوید جهت حرکت تان را عوض کنید و به آن سوی رودخانه بروید. همچنین اینکه در بخشی از دره پیمایی تان، دیواره های دره آنقدر تنگ می‌شوند که تنها راه عبور شما از آن جا گذر از رودخانه است. حتماً می‌دانید که اگر رودخانه پر آب و خروشان باشد برای این کار باید از تجهیزاتی مثل طناب، کارگاه و … استفاده کنید.
یکی از بخش های جالب و جذاب رودخانه مکانی است که آن را آکواریوم دره نی گاه می‌نامند. از آن جهت آکواریوم می‌گویند که آبی بسیار زلال دارد. به طوری که شما به راحتی می‌توانید ماهی ها و موجودات داخل آب را ببینید.
آبشار های دره
گاهی ممکن است در میانه های مسیر که جریان آب بیشتر می‌شود؛ در دیواره های دره آبشار های کوچک و بزرگی را مشاهد کنید که از لابه‌لای سنگ ها به سوی دره جاری شده اند و به رودخانه می‌پیوندند. این مناظر جان می دهند که صدها عکس از آنها ثبت کنید.
کمپ زدن در دره نی گاه
بخش مورد علاقه طبیعت گردان، برپا کردن کمپ در طبیعت است. خوب چه بهتر که دره نی گاه باشد و ایستگاههای زیبایش. در طول مسیرتان هیچ گونه آبادی یا روستایی وجود ندارد. بنابراین قبل از پیمایش باید تجهیزات تان را تکمیل کنید و از همه مهم تر اینکه شما هیچ راه فراری ندارید. پس حالا که تا میانه های راه رسیده اید وقت آن است که چادرتان را بر پا کنید تا انرژی لازم برای پیمایش باقی راه را به دست بیاورید.
امکانات دره نی گاه
نزدیک ترین جایی که می‌توانید مواد خوراکی محدودی از آن تهیه کنید دریاچه گهر است. همچنین می‌توانید با سیستم انرژی خورشیدی که آن جا هست موبایل، پاور بانک و… خود را شارژ کنید. از درود هم وسایل شب مانی خود را تهیه کنید و سپس عازم سفر شوید.
چطور برویم؟
آدرس: استان لرستان، شهرستان درود، شهر درود، روستای تپه تی
راه اول: ابتدا باید خود را به درود برسانید سپس به سمت جنوب حرکت کنید و پس از گذر از روستاهای سراب بیشه، اندیکان و آب بید به روستای چم چیت برسید.
بعد از روستای چم چیت راه مناسبی برای رانندگی وجود ندارد و شاید مجبور شوید پیاده بروید یا از محلی ها کمک بگیرید. در شرق چم چیت ابتدا روستای عمارت و سپس روستای تپه تی قرار دارد که مسیر دره از همان حوالی شروع می‌شود.
راه دوم: این راه از سمت دریاچه گهر شروع می‌شود. لازم نیست به درود بروید شما باید خود را از طریق جاده دریاچه گهر، به دریاچه برسانید و پس از پیمودن مسیر ساحلی دریاچه وارد جاده مسیر دکل مخابراتی شوید این مسیر شما را ابتدای مسیر دره می‌رساند.
- باز هم نکته: برای پیدا کردن مسیر دقیق حتماً از روستایی ها کمک بگیرید. بد هم نیست. خیال خودتان راحت تر است.
