پوست شما بسته به آنچه که برای شما اتفاق میافتد تغییر رنگ میدهد. زمانی که جاذبه پایین میآید پوست بدن به رنگ ارغوانی تبدیل میشود. متخصصان پاتولوژی میگویند: اگر فردی مرگ را با مسمومیت مونوکسید کربن تجربه کند، خون به رنگ قرمز گیلاسی تغییر میکند و مرگ از طریق مسمومیت با گاز سولفید هیدروژن پوست را به رنگ سبز در میآورد.
هر هوایی که در بدن انسان ناشی از CPR یا گازی که توسط باکتریها منتشر میشود، باقی مانده باشد، میتواند تارهای صوتی را از طریق گلو به ارتعاش درآورد و باعث ایجاد صدای ناله شود. این تنها زمانی اتفاق خواهد افتاد که کسی روی قفسه سینه فرد مرده فشار آورد یا به بدن وی دست بزند.
بعد از مرگ عضلات صورت شل خواهند شد که باعث میشود تمام چین و چروکها صاف شود.
همانطور که تمام ماهیچههای بدن شما پس از مرگ به حالت استراحت در میآیند. اسفنکترهای بدن (عضلات حلقوی که در محل سوراخها یا مجاری بدن قرار دارند و در حالت عادی آن را منقبض و بسته نگه میدارند) شل میشود و باعث بیرون ریختن ادرار و مدفوع باقیمانده در بدن میشوند.
یکی از ناخوشایندترین اتفاقات پس از مرگ بوی بد بدن است. پس از دو تا سه روز بدن شروع به تجزیه و تولید دو ماده شیمیایی پوترسین و کاداورین میکند که میتوانند بوی بسیار بدی را ایجاد کنند.
حدود ۱۲ ساعت پس از مرگ، کل بدن به دلیل جمود نعشی سفتتر و سختتر خواهد شد. چند روز طول میکشد تا بدن دوباره شل شود.
در حالی که بعضی از بخشهای بدن سریعا کارایی خود را از دست میدهند بعضی از قسمتهای بدن تا چند ساعت بعد از مرگ زنده میمانند. چشمها، قلب، استخوان و پوست تا ۱۵ ساعت پس از مرگ هنوز هم قابل پیوند زدن به بدن اشخاص دیگر هستند.
این پدیده یکی از عجیبترین اتفاقات پس از مرگ به نظر میرسد اما واقعیت دارد. بدنهایی که در محیطهای خنک و مرطوب قرار دارند، اغلب در طی یک فرایند شیمیایی به نام adipocere (یک ماده مومی خاکستری که بهوسیله تجزیه بافت در بدن مرده در محیط مرطوب تشکیل میشود) تجزیه میشود که چربی را به صابون تبدیل میکند. به جای اینکه اسکلت آنها پوسیده شود به لحاظ ساختاری به شکل یک ماده زرد خاکستری که به عنوان «موم قبر» شناخته میشود، حفظ میشوند.
بسیاری از افراد با چشمان باز میمیرند و وقتی که سفیدی چشم آنها شروع به خشک شدن میکند به رنگ آبی یا خاکستری در میآید. این رخداد به نام «سیاه شدن چشمان» شناخته میشود.
در ۵۰ درجه فارنهایت، حدود ۴ ماه طول میکشد تا بافت نرم تجزیه شود اما در دماهای بالاتر، بدن سریعتر تجزیه خواهد شد و پس از آن تنها اسکلت، ستون مهرهها و کمی از پوست خشک شده بدن باقی خواهد ماند.
پیشنهاد مطالعه: مطلب روایتهایی تکان دهنده از تجربیات نزدیک به مرگ را بخوانید.