بعد از خاموشی خورشید چه اتفاقی برای زمین می‌افتد؟
اگر روزی خورشید ناگهان خاموش شود (البته از نظر فیزیکی غیرممکن است) ما انسان‌ها و سایر شکل‌های حیات تا کی می‌توانیم به زندگی خود روی این سیاره بدون خورشید ادامه دهیم؟
همان‌طور که اگر یک لیوان چای داغ را داخل یخچال بگذارید، فورا سرد نخواهد شد؛ در صورتی‌که روزی خورشید خیلی ساده خاموش شود (اتفاقی که البته از نظر فیزیکی غیرممکن است)، زمین نیز برای چند میلیون سال (حداقل در مقایسه با فضای پیرامون خود) گرم باقی خواهد ماند. اما ما که ساکنان سطح زمین هستیم، این سرما را بسیار زودتر از چنین زمانی حس خواهیم کرد. در این مطلب از مجله دلتا درباره اثرات خاموشی خورشید بر ادامه حیات روی زمین می‌پردازیم.
اگر به دانستنی های علم ستاره‌شناسی علاقمند باشید حتما سرنوشت ستاره خورشید و زمین برای شما جالب است.
اگر روزی خورشید خاموش شود، تنها طی یک هفته دمای سطح زمین به زیر صفر درجه سلسیوس افت خواهد کرد و ظرف مدت یک سال، دمای سطحی زمین به ۱۰۰- درجه سلسیوس خواهد رسید. لایه‌های سطحی اقیانوس‌ها یخ خواهد زد، اما در کنایه‌ای ظریف؛ همین یخ سطحی همانند عایقی برای آب‌های عمیق عمل می‌کند و برای مدت صدها هزار سال مانع از یخ بستن کل اقیانوس می‌شود. میلیون‌ها سال پس از آن، سیاره ما به وضعیتی پایدار با دمای ۲۴۰- سلسیوس خواهد رسید. به گفته دیوید استیونسن، استاد علوم سیاره‌ای موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک)، در این دما تابش حرارتی هسته زمین با حرارتی که توسط زمین به درون فضا تابانده می‌شود برابر می‌شود.
اگرچه برخی از میکروارگانیزم‌هایی که در پوسته زمین زندگی می‌کنند به حیات خود ادامه خواهند داد، اما بخش اعظم حیات تنها چند صباحی پس از خاموشی خورشید زنده خواهند ماند. فوتوسنتز بی‌درنگ متوقف خواهد شد و اغلب گیاهان تنها ظرف چند هفته خواهند مرد. با این وجود، درختان بزرگ‌تر به لطف متابولیسم کند و ذخیره شکر قابل توجه‌شان، می‌توانند تا چند دهه به حیات خود ادامه دهند. اگرچه با از بین رفتن قاعده هرم غذایی، اکثر حیوانات به سرعت از بین خواهند رفت؛ اما لاشه‌خواران حداقل تا زمانی که سرما آن‌ها را از پای در نیاورده است، می‌توانند با تغذیه از بقایای مردگان به زندگی خود ادامه دهند.
انسان‌ها می‌توانند با زندگی درون زیردریایی‌ها در عمیق‌ترین و گرم‌ترین بخش‌های اقیانوس به حیات خود ادامه دهند؛ اما گزینه جذاب‌تر می‌تواند اقامت در سکونت‌گاه‌هایی باشد که از حرارت زمین یا انرژی هسته‌ای نیرو می‌گیرند. یکی از مکان های مناسب برای زندگی در آن روزگار ایسلند خواهد بود. مردم این جزیره در حال حاضر نیز حرارت ۸۷ درصد از خانه‌های خود را با استفاده از انرژی زمین‌گرمایی تامین می‌کنند. به گفته اریک بلاکمن، استاد اخترشناسی دانشگاه روچستر، انسان می‌تواند برای صدها سال به بهره‌برداری از گرمای آتشفشانی ادامه دهد.
پیشنهاد مطالعه: در مجله دانستنی دلتا مطلب «کشف یک ابرزمین در کهکشان راه‌شیری» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
زمین به‌تازگی سریع‌تر به دور خودش می‌چرخد
ستاره جدید در کهکشان راه‌شیری
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
زمین به‌تازگی سریع‌تر به دور خودش می‌چرخد
بررسی‌ها نشان می‌دهد که زمین به‌تازگی سریع‌تر از قبل به دور خودش می‌چرخد و اگرچه دانشمندان علوم سیاره‌ای نگران آن نیستند اما دانشمندان علوم کامپیوتر می‌گویند این موضوع می‌تواند مشکلاتی را در دنیای فناوری ایجاد کند.
دانشمندان سراسر جهان اشاره می‌کنند که زمین به‌تازگی با سرعت بیشتری پیرامون محور خود می‌چرخد؛ سریع‌ترین چرخشی که تاکنون برای حرکت وضعی زمین ثبت شده است. چندین دانشمند درباره این پدیده غیرمعمول اطلاع‌رسانی کرده‌اند و برخی تأکید کردند که کوتاهترین روزهای ثبت شده در سال گذشته بوده است. در ادامه این مطلب از مجله اینترنتی دلتا درباره سرعت چرخش زمین به دور خود می‌خوانید.
در این مطلب از دانستنی نگاهی به تاریخ محاسبه سرعت چرخش زمین به دور خود می‌اندازیم.
چندین دهه پیش، توسعه ساعت‌های اتمی به دانشمندان اجازه داد که به تدریج گذر زمان را با دقت بالایی ثبت کنند و بدین ترتیب دقت اندازه‌گیری طول یک روز مشخص تا یک میلی‌ثانیه کاهش یافت. این موضوع منجر به این کشف شد که چرخش سیاره بسیار متغیرتر از چیزی است که تصور می‌شد. همچنین از زمان شروع چنین اندازه‌گیری‌هایی، سرعت چرخش زمین به دور خود به صورت تدریجی کم می‌شود و برای جبران این موضوع گاهی یک ثانیه جهش در زمان درنظر گرفته می‌شود.
این شرایط تا سال گذشته دیده می‌شد، تا وقتی که زمین چرخش سریع‌تر را آغاز کرد. این تغییر آن‌قدر شگفت‌آور بود که برای برخی از دانشمندان این پرسش ایجاد شد که آیا ممکن است به یک ثانیه جهش منفی نیاز باشد و در این صورت یک امر بی‌سابقه خواهد بود. دانشمندان همچنین اشاره کردند که تابستان سال گذشته میلادی، در ۱۹ جولای (۲۹ تیر) کوتاهترین روز ثبت شده که طول آن ۱.۴۶۰۲ میلی‌ثانیه از حد استاندارد کمتر بوده است.
دانشمندان علوم سیاره‌ای نگران این یافته تازه نیستند زیرا آن‌ها می‌دانند که عوامل زیادی از جمله کشش ماه، سطح بارش برف و فرسایش کوه‌ها در سرعت چرخش زمین اثرگذار است. آن‌ها همچنین به این موضوع اندیشیده‌اند که آیا ممکن است گرمایش جهانی با از بین بردن کلاهک‌های برفی و برف‌ها در ارتفاع زیاد، باعث چرخش سریع‌تر زمین شود؟
پیشنهاد مطالعه: در مجله مد و زیبایی دلتا درباره «نکاتی برای استایل جین!» بخوانید.
همچنین بخوانید:
ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از محاسبات قبلی است
شواهدی که از وجود سیاره نهم در منظومه شمسی خبر می‌دهد
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
فضانوردان نیروی جاذبه زمین را فراموش می‌کنند
فضانوردان پس از ماه‌ها زندگی در ایستگاه فضایی بین‌المللی، به شرایط بی‌وزنی عادت می‌کنند و به این ترتیب پس از بازگشت به زمین با مشکلاتی مواجه می‌شوند.
در فضای بیرونی نیروی جاذبه زمین کم است و اجسام در میانه هوا شناور هستند. فضانوردانی که ماه‌ها در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت می‌کنند، به این شرایط عادت می‌کنند. برای مثال یک فضانورد وقتی می‌خواهد ابزاری را به همکارش دهد، به سادگی ابزار شناور در هوا را هل می‌دهد تا به مقصد برسد. فضا مزایای جالبی برای فضانوردان دارد. در این مطلب از مجله اینترنتی دلتا درباره شرایط بی‌وزنی در فضا می‌خوانید.
از نکات دانستنی جالب فضایی، می‌توان به شرایط بدنی فضانوردان پس از بازگشت از ایستگاه فضایی اشاره کرد. وقتی فضانوردان به زمین بازمی‌گردند تحت نیروی جاذبه شدید قرار می‌گیرند، جایی که اجسام در میان هوا و زمین شناور نمی‌مانند بلکه سقوط می‌کنند. مزایای فضا روی زمین وجود ندارد. در سال ۲۰۱۳ توماس مارشبرن فضانوردی که از ایستگاه فضایی بین‌المللی بازگشته بود، ویدئویی منتشر کرد. در این ویدئو وقتی اشیا به جای شناور شدن به زمین می‌افتادند، مارشبرن آزرده خاطر می‌شد.
این ویدئو شرایط کاملاً واقعی را به نمایش گذاشته بود: فضانوردان در روزهای اولیه بازگشت به زمین، جاذبه را فراموش می‌کنند. کنث کامرون فضانورد ناسا نیز تجربه مشابهی از فراموشی نیروی جاذبه زمین داشته است. پس از بازگشت از فضا، کامرون و اعضای گروهش سوار یک ون می‌شوند تا به مقر ناسا بازگردند.
به آن‌ها آب پرتقال تعارف می‌شود و کامرون یک لیوان برای خودش و لیوانی برای همکارش می‌ریزد. سپس کامرون لیوان آبمیوه را به سوی همکارش هل می‌دهد، کاری که در مدار زمین کاملاً عادی بود اما در زمین لیوان پخش زمین می‌شود و آبمیوه به همه جا می‌پاشد.
پیشنهاد مطالعه: در مجله دانستنی دلتا مطلب «جو زمین پر از میکروب است» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
چین نمونه خاک ماه را به زمین آورد
خطر جهانی ویندوز ۷ به ویژه برای ایرانی‌ها!
ژل هوشمندی که به عضله مصنوعی تبدیل می‌شود
کلاغ‌ها درست مثل انسان‌ها فکر می‌کنند!
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
جو زمین پر از میکروب است
اگر احساس تنهایی می‌کنید، به خاطر داشته باشید که موجودات زنده بی شماری وجود دارند که ده‌ها هزار کیلومتر بالای سر شما شناور هستند.
به گفته دیوید اسمیت که زندگی در جو زمین را در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا مورد مطالعه قرار داده ما انسان‌ها واقعا ساکنان زیر یک اقیانوسی از جو در بالای سر خود هستیم و واقعا نمی‌دانیم که مرز بیوسفر زمین در ارتفاعات بسیار، کجا متوقف می‌شود. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره ابرهای زمین می‌خوانید.
حیات میکروبی در جو
به نظر می‌رسد زندگی در جو زمین کاملا میکروبی و یک امر موقتی بوده و نه از اکوسیستم مستقل، با زندگی در سطح زمین ارتباط نزدیک دارد. ارگانیسم‌های ریز و مقاوم بر اثر انتقالی ظریف در جایی که جو زمین با این سیاره روبه‌رو می‌شود، در یک مسیر انحرافی حماسی به لایه‌های پایین جو منتقل می‌شوند.
سطح زمین بهشت میکروب‌هاست
یکی از محدودیت‌های اصلی این است که اگرچه ما به خوبی می‌دانیم سطح زمین بهشتی است که میکروب‌ها می‌توانند ماجراجویی بزرگ خود را در آن انجام دهند، اما سایر مناطق سیاره‌ای منظومه شمسی به طور حتم یا به احتمال زیاد با زندگی خصمانه ترند، هرچند که ممکن است در گذشته‌های دور بسیار قابل سکونت بوده باشند. به عنوان مثال جذابیت مکانی مانند ونوس به عنوان مقصدی در جستجوی زندگی در جو است، جایی که برخی دانشمندان گفته‌اند که قطرات مایع می‌توانند به عنوان یک پناهگاه در محیطی اسیدی و گرم که ونوس به آن معروف است، وجود داشته باشند.
این سختی به این معناست که در دنیا‌هایی مانند زهره، زندگی به جای اینکه مانند آنچه در زمین انجام می‌شود، برای همیشه در جو زمین باقی بماند و این ماندگاری به معنای آن حفره‌هایی است که دانشمندان درمورد اینکه آیا میکروب‌ها می‌توانند مثلاً در هنگام بالا آمدن تولید مثل کنند، نیاز به پر کردن دارند.
ابرهای زمین ویژه هستند
ابرهای زمین ویژه هستند؛ آن‌ها تنها ابرهای مدرن جوی در منظومه شمسی هستند که عمدتا از بخار آب تشکیل شده‌اند و باعث می‌شود که آن‌ها برای زندگی بشر امیدوار کننده باشد. مریخ دارای برخی از موارد دی اکسید کربن است. ماه، نپتون، تریتون، ابرهای نیتروژن دار دارد. همه آن‌ها جذاب هستند، اما هیچ آبی یک مانع واقعی نیست.
در ابرها زندگی وجود دارد
هر زمان که ما در میان ابرها پرواز می‌کنیم و مجموعه‌های آب ابر ایجاد می‌کنیم، این سیگنال واقعا قوی از زندگی زمین را داریم. ما می‌دانیم که زندگی در آن ابرها وجود دارد، اما هیچ ابزاری نداریم که به اندازه کافی حساس باشد بدون اینکه آب در ابر جمع شود، بنابراین انتظار نداشته باشید که دانشمندان به این زودی‌ها در مورد زندگی جوی در جهان‌های دیگر اعلامیه‌ای صادر کنند.
پیشنهاد مطالعه: در بخش ویدیو مجله دلتا «شکارهای دیدنی قورباغه» را ببینید.
همچنین بخوانید:
کنترل عملکردهای DNA با استفاده از نور
چرا بعضی از گیاهان گوشت خوار شدند؟
زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست
سیاره کوتوله یخی سرس که در کمربند سیارک‌ها واقع است، دریایی زیر سطح خود جای داده است و هرکجا که آب باشد، ممکن است حیات نیز باشد.
این کشف به زندگی فرازمینی‌ها و حیات فراتر از زمین معنای دوباره‌ای می‌بخشد. در مقاله علمی سالانه که در Discover با عنوان New Oceans in the Cosmos منتشر شد، آمده است که سرس، کره‌ی یخی هم‌اندازه‌ی تگزاس، در محدوده‌ی سنگی کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری، راز پنهانی در خود دارد. درواقع، این سیارک دنیای اقیانوس است؛ البته این تنها نکته‌ای نیست که دانشمندان کشف کرده‌اند؛ بلکه آنان می‌گویند پلوتو اقیانوس زیرزمینی فعال است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این جهان اقیانوسی در منظومه شمسی می‌خوانید.
جست‌وجوی بیگانگان درواقع به‌معنای جست‌وجوی آب است. نیم قرن پیش بی‌نظیرتر از اقیانوس‌های زمین چیزی نبود؛ اما در دهه‌های اخیر، شواهدی از اقیانوس‌های آبی مایع در مناطقی مانند اروپا و انسلادوس و قمرهای یخی چرخنده به دور مشتری و زحل پدید آمده است.
ستاره‌شناسان در حال تجزیه‌و‌تحلیل شکل شگفت‌انگیزی از منظومه شمسی مرطوب با بسیاری از اقامتگاه‌های بالقوه پنهان برای زندگی هستند. کوتوله یخی سرس به عنوان یک جهان اقیانوسی بیش از هر جهانی در منظومه شمسی غیر از زمین، آب دارد. این یکی از دلایل عمده‌ای بود که باعث شد ناسا کاوشگر Dawn را به سرس بفرستد تا در سال ۲۰۱۵ وارد مدار شود. بااین‌حال، انتظار می‌رفت حتی اگر زمانی اقیانوس وجود داشته باشد، مایع درون پوسته ضخیم و یخ‌زده آن منجمد باشد. با نزدیک‌شدن کاوشگر داون، دوربین‌های فضاپیما تعدادی لکه‌ی سفید و عجیب‌و‌غریب را نشان دادند که برجسته‌ترین آن‌ها در داخل دهانه‌ی Occator Crater با ۹۱ کیلومتر عرض بود. این نکته مهم در نشر تاریخچه سرس شرح داده شده است.
آگوست گذشته، دانشمندان ناسا مجموعه‌ای هفت‌مقاله‌ای در Nature منتشر کردند. آنان می‌گویند شواهد برجسته‌ای نشان می‌دهد که سنگ فضایی حدود ۲۰ میلیون سال پیش به سطح جهان برخورد کرده و در آنجا چاله‌ای در پوسته پوشیده از یخ به وجود آمده است. این ضربه به مخزن عمیق‌تری از آب شور وارد شده است؛ در‌نتیجه، موادشیمیایی یخی ازطریق چاله‌ی ایجادشده از سطح زیرین اقیانوس فوران کرده و چیزی شبیه به دریاچه‌ی نمک بزرگ یوتا به‌وجود آورده است.
تازه‌ترین تجزیه‌و‌تحلیل از داده‌های مأموریت New Horizons ناسا درباره‌ی پلوتو و مدل‌سازی تازه شکل‌گیری جهان نشان می‌دهد این سیاره کوتوله در اوایل تاریخ منظومه شمسی با اقیانوس مایع توسعه یافته است.
پیش‌از‌این، ستاره‌شناسان گمان می‌کردند پلوتو از تکه‌های سرد سنگ و یخ تشکیل شده است که به‌آرامی روی‌هم جمع و گرم می‌شوند؛ تا حدی که آب را ذوب کند که در‌نهایت در طول میلیاردها سال منجمد می‌شود. باوجوداین، مطالعه‌ی جدیدی که ژوئن در Nature Geoscience منتشر شد، روش دیگری را توضیح می‌دهد.
تیم تحقیقاتی اعلام کرد شواهدی از ویژگی‌های فشرده‌سازی روی سطح پلوتو، مانند ترک‌ها پیدا نکردند که نشان‌دهنده شروع سرد است. در عوض، ویژگی‌های سطح سیاره‌ی کوتوله اگر شکل‌ش گرم و سریع باشد، در کمتر از ۳۰،۰۰۰ سال براثر هجوم تأثیرات شکل بیشتری می‌گیرد. این تأثیرات باعث گرم شدن پلوتو می‌شود و امروز اقیانوس مایع هنوز بر اثر مواد رادیواکتیویته گرم است. تنها پلوتو این گونه نیست و چندین سیاره کوتوله بالقوه دیگر نیز در منظومه شمسی وجود دارد که باید به همین ترتیب شکل گرفته باشند.
فراتر از تغییر فکر ستاره‌شناسان، یافته‌ها می‌تواند برای مأموریت‌های پیگیری در این جهان‌های کوچک انگیزه ایجاد کند که قبلا نادیده گرفته شده‌اند. اشترن و اعضای تیم New Horizons اکنون می‌کوشند با ناسا درباره‌ی مأموریت مدارگرد پلوتو وارد معامله شوند. همان روزی که تیم دوان آخرین نتایجش را ارائه داد، دانشمندان ازطریق بودجه‌ی تأمین‌شده‌ی ناسا تحقیقی درزمینه‌ی امکان ارسال فضاپیمای یک میلیارد دلاری برای فرود در سرس و جست‌وجوی علائم آب یا حتی حیات ارائه دادند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «مسیر جدیدی در منظومه شمسی برای سفرهای فضایی» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید میزبان سیارات سکونت پذیر هستند
تبدیل راکت ها به ایستگاه فضایی برای رفع مشکل زباله های فضایی
شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است
ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از محاسبات قبلی است
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید