تصویر دو سیاهچاله در حال ادغام
ناسا به‌تازگی تصویری را به اشتراک گذاشته که فرآیند ادغام دو سیاهچاله‌ی بزرگ را در کهکشان موسوم به NGC 6240 نشان می‌دهد.
این تصویر شامل داده‌های جدید تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا (Chandra) است که با یک تصویر در نور مرئی از تلسکوپ فضایی هابل که در نخستین بار سال ۲۰۰۸ منتشر شد، ترکیب شده است. داده‌های تلسکوپ چاندرا با رنگ‌های قرمز، نارنجی و زرد در تصویر نشان داده شده است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره تصویر دو سیاهچاله بخوانید.
این سیاهچاله‌های ادغام شده تقریبا ۳۰۰۰ سال نوری از یکدیگر فاصله دارند و به صورت منابعی با نقاط روشن در وسط تصویر دو سیاهچاله دیده می‌شوند. این سیاهچالهها به این دلیل در نزدیکی یکدیگر قرار دارند که به صورت مارپیچ به سوی یکدیگر حرکت می‌کنند و این روند از حدود ۳۰ میلیون سال پیش آغاز شده است.
کشف دو سیاهچاله‌ی در حال ادغام در سال ۲۰۲۰، بر اساس داده‌های تلسکوپ چاندرا اعلام شد. از سال ۲۰۰۲ دانشمندان علاقه شدیدی به پیگیری مشاهدات NGC 6240 توسط چاندرا و سایر تلسکوپ‌ها دارند.
NGC 6240 یک کهکشان فراروشن فروسرخ (ULIRG) در صورت فلکی مارافسای است و بازمانده‌ی ادغام سه کهکشان کوچکتر محسوب می‌شود. به گفته‌ی دانشمندان، روند ادغام ممکن است از حدود ۳۰ میلیون سال پیش آغاز شده باشد. تخمین زده می‌شود که این دو سیاهچاله در نهایت با هم برخورد کنند و ده‌ها یا صدها میلیون سال دیگر در یک سیاهچاله بزرگتر ادغام شوند.
تصور می‌شود که این جفت سیاهچاله‌های عظیم می‌توانند برخی از رفتارهای غیرمعمول را که در سیاهچاله‌های ابرپرجرم دیده می‌شود، مانند کج‌شدگی و خم شدنی که در جت‌های قدرتمند آن‌ها روی می‌دهد، توضیح دهند. همچنین انتظار می‌رود که سیاهچاله‌های عظیم در حال ادغام، قوی‌ترین منابع امواج گرانشی در جهان باشند.
پیشنهاد مطالعه: دانشمندان ممکن است انتشار امواج رادیویی از سیاره‌ای را که به دور ستاره‌ای فراسوی خورشید می‌چرخد، شناسایی کرده باشند. امواجی که انتظار می‌رود از میدان مغناطیسی سیاره Tau Boötes b گسیل شده باشند. برای مطالعه بیشتر مطلب «احتمال کشف امواج رادیویی یک جهان بیگانه» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
شواهدی از وقوع سیلاب عظیم باستانی در مریخ
ما از آنچه فکر می‌کنیم به مرکز کهکشان راه‌شیری نزدیک‌تر هستیم
منظومه شمسی زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد
رصدخانه مشهور آرسیبو پس از ۵۷ سال تخریب شد
اندازه‌گیری فاصله دورترین کهکشان
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
در صورت سقوط در سیاه چاله چه اتفاقی می‌افتد؟
تجربه قرارگرفتن در نزدیکی افق رویداد سیاهچاله شاید متفاوت‌تر و هیجان‌انگیزتر از تصورمان باشد. آیا تکینگی پایان همه‌چیز خواهد بود؟ فرضیه‌های تئوری این تجربه را توصیف کرده‌اند.
جانا لوین، استاد فیزیک و نجوم، با آثارش نقش مؤثری در درک سیاهچالهها دارد. او در کتابش با عنوان «راهنمای بقا در سیاهچاله»، مخاطب را به سفری خیالی در فضا و مرکز سیاهچاله می‌برد. سقوط در سیاه چاله به‌معنی عبور از افق رویداد یا به‌عبارت‌دیگر، افق بی‌بازگشت آن است. در کتاب لوین، مخاطب به افق رویداد می‌رسد. سیاهچاله دیسکی یکپارچه و تاریک است. با عبور از افق رویداد، هنوز می‌توانید بیرون را ببینید. به‌بیان‌بهتر، در تاریکی نمی‌مانید. افق رویداد مانعی برای بارش نور ایجاد نمی‌کند؛ اما سیاه‌چاله‌ای که از بیرون تاریک است، از درون می‌تواند بسیار هم درخشان باشد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره سقوط در سیاه چاله بخوانید.
در پنجره یک‌طرفه افق رویداد می‌توانید جهان ماورای آن را ببینید. با اینکه نمی‌توانید سقوط در سیاه چاله را متوقف کنید، می‌توانید تکامل جهان را ببینید. نور کهکشان که از افق رویداد می‌گذرد، نسخه‌‌ای سریع از هزاران یا میلیون‌ها و حتی میلیاردها سال روی زمین را ترسیم می‌کند. نوری که با چشمتان برخورد می‌کند، همه‌چیز از سقوط تمدن‌ها تا دوربین پاپاراتزی‌ها و حتی یون‌های ستاره‌های درحال‌انفجار را نمایش می‌دهد. هر چقدر بیشتر سقوط کنید، گلوگاه سیاهچاله باریک‌تر شده و تمام نورها را در نقطه‌ای درخشان متمرکز می‌کند. درست مانند تجربه‌ی نزدیک به مرگ، نوری را در انتهای تونل خواهید دید.
براساس دیدگاه فیزیکی و ریاضی و نظریه نسبیت عام، خمیدگی بی‌حد‌و‌حصر فضا-زمان به ایجاد تکینگی منجر می‌شود که تمام مسیرها به آن ختم می‌شوند. تکینگی می‌تواند برشی در فضا-زمان باشد. شما به‌طور اجتناب‌ناپذیر وارد تکینگی می‌شوید. با سقوط در تکینگی از هم خواهید پاشید. بخشی از بدن که در نزدیکی تکینگی قرار دارد، به‌طور چشمگیری بیشتر از بخش دورتر بدن شتاب می‌گیرد؛ درنتیجه کش می‌آیید. به‌طور هم‌زمان آناتومی در نقطه‌ای همگرا و بدن دچار فروپاشی می‌شود. تنها در یک میکروثانیه که حتی از یک چشم‌برهم‌زدن کمتر است، هم‌زمان تکه‌تکه و پاره‌پاره می‌شوید تا اینکه درنهایت می‌میرید.
سپس مواد زیستی بدن شما به عناصر کوچکتر تجزیه می‌شوند تا اینکه درنهایت ذرات وجود شما به‌سمت برش فضا زمان هدایت می‌شوند. تکینگی پایان راه و نقطه‌ی انتهای فضا زمان یا نقطه‌ی انتهایی وجود است. هیچ آینده‌ای در پس تکینگی وجود ندارد. البته مانند بسیاری از فرضیه‌های دیگر، لزومی ندارد تکینگی را به‌طور قطعی بپذیرید. با وجود پایان شوم تکینگی، باید با دید شک به آن نگاه کرد.
براساس اطلاعات موجود، سیاهچاله نقطه‌ای تاریک در فضازمان است و هنوز دانشمندان موفق نشدند به این پرسش پاسخ دهند: اگر داخل سیاهچاله سقوط کنیم، به کجا می‌رسیم؟ راز داخل سیاهچاله و افق رویداد، این جرم را به موضوعی اسرارآمیز تبدیل کرده است. اگر ذرات بدن به‌طور‌کلی در تکینگی نابود نشوند، می‌توانند به بقایای کوانتومی در مرکز سیاهچاله تبدیل شوند. این بقایا می‌توانند امیدی به آینده داشته باشند یا شاید عناصر شما به عناصری از جهانی جدید تبدیل شوند و بخشی از آن‌ها درنهایت به زندگی و حیات میکروبی بینجامند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «روشی برای مشاهده ماده تاریک با تلسکوپ‌های امروزی» را بخوانید.