هیچگونه ارتباط معناداری بین استفاده از ابزار و اندازه مغز پیدا نشده است. ولی در مقایسه پرندگانی که رفتار بازی نشان میدادند با پرندگانی که بازی نمیکردند، تفاوتهای بسیار آشکاری از نظر جرم نسبی مغز ظاهر شد.
پرندگانی از گونه خاص که به بازی مشغول میشوند، مغز بزرگتری دارند و این ارتباط ممکن است در انسانها نیز وجود داشته باشد. با مطلب پرندگانی با مغز های بزرگ تر همراه مجله دلتا باشید.
تحقیقات نشان میدهد پرندگانی که با دیگران بازی میکنند (بازی اجتماعی) دارای بزرگترین جرم مغزی هستند (نسبتبه اندازه بدن) و حتی بیشتر عمر میکنند. نتایج نشان میدهد رفتار بازی ممکن است محرک مهمی در تکامل مغزهای بزرگتر در برخی گونهها از جمله انسان باشد.
سارگپه سینهسیاه سنگها را از منقار خود رها میکند تا تخمهای شترمرغ استرالیایی را بشکند.
کورکور سیاه شاخهها و زغالهای روشن را برمیدارد و روی مناطق دارای علف خشک میاندازد تا آتشسوزی ایجاد کند. سپس از حشرات و مهرهداران فراری و آسیبدیده تغذیه میکند.
طوطی کاکلی نخل با استفاده از تکه چوبی مینوازد.
رفتار بازی معمولا در گونههایی دیده میشود که دوره کودکی بلندمدتی دارند و از حمایت طولانیمدت والدین برخوردار هستند و گونههایی که در گروههای اجتماعی پایدار رشد میکنند. رفتار بازی معمولا به سه دسته تقسیم میشود: بازی انفرادی، بازی اشیا و بازی اجتماعی.
گونههایی که بازی نمیکردند، کوچکترین اندازه مغز را دارا بودند.
مغز بازیکنان انفرادی نسبت به گونههایی که بازی نمیکردند، اندکی بزرگتر بود.
بازیکنان با اشیا مغز بزرگتری داشتند.
بازیکنان اجتماعی دارای بزرگترین مغز نسبت به وزن بدن بودند.
معنای این نتایج تکنولوژی از نظر تکامل مغز انسان چیست؟ ممکن است احتمال کمی وجود باشد؛ اما به نظر میرسد مراحل رشد در انسان و پرندگان شباهتهایی داشته باشد و این ارتباط ممکن است قابل توجه باشد.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه مطلب «ویروس کرونا هیچوقت نابود نمیشود!» مجله دانستنی دلتا را دنبال کنید.
خطر جهانی ویندوز ۷ به ویژه برای ایرانیها!
ژل هوشمندی که به عضله مصنوعی تبدیل میشود
آیا شبکههای اجتماعی باعث افسردگی میشوند؟
آیا میتوان بو را از طریق امواج تلویزیونی منتقل کرد؟
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید