قلعه مارکوه رامسر بر روی کوهی به همین نام واقع شده است و قدمت بالایی دارد. این بنا در گذشته کاربرد نظامی و ۶۰۰ مترمربع مساحت داشته است. محلیها آن را مَرکو میگویند. سفر به قلعه مارکوه رامسر یک طبیعتگردی بینظیر است و هنگامی که روی بلندی قلعه قرار بگیرید، مناظر بینظیری از طبیعت را خواهید دید. چشمانداز این قلعه گردشگران خارجی و داخلی بسیاری را به سوی خود میکشد و یکی از جاهای دیدنی رامسر است.
قلعه مارکوه در آثار ملی ایران ثبت شده است و به دوران پس از اسلام تعلق دارد. از این قلعه وسیع فقط سه برج نگهبانی باقی مانده که یکی از آنها امروز برای نگهبانی این قلعه شگفتانگیز استفاده میشود. هوای بسیار خوبی دارد و چشمانداز بیمانندی از دریای خزر، ارتفاعات سرسبز البرز، دشتها و مزارع برنج و همچنین روستاهای اطراف که برای عکاسی بسیار مناسب است.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با فرودگاه رامسر “فرودگاه رامسر ،معرفی فرودگاههای ایران” را مطالعه کنید.
برای بازدید از این قلعه باید ۳۱۱ پله سیمانی را بالا بروید. مسیری هموار که از بین باغها، درختان و مناطق بسیار سرسبز میگذرد. گذر از پلههای قلعه مارکوه بسیار آسان است و زمان کوتاهی میبرد. ابتدا منظره برج بلند سنگی را خواهید دید که با دور زدن آن از سمت جنوب شرقی وارد قلعه خواهید شد.
آدرس قلعه مارکوه: مازندران، شهرستان رامسر، بخش کتالم، محدوده میان نیاسته و کرد محله، جاده مارکوه
در طول روز و روشنایی هوا میتوانید در هر زمان از قلعه بازدید کنید. پس از غروب، مسیر و خود قلعه تاریک است، شما ممکن است بتوانید مسیر قلعه را تا بالای کوه در شب هم بپیمایید؛ اما برای بازدید از خود قلعه اجازه ورود شما با نگهبان خواهد بود.
برای آشنایی بیشتر با سایر مطالب گردشگری به مجله دلتا و مجله گردشگری مراجعه کنید.
ساخت کاروانسراها از دوره صفویه در ایران آغاز شد. از دورهای که شاه عباس یکم تصمیم به بازسازی و احیای جاده ابریشم گرفت. برای احداث آنها از معماران کارکشتهای نیز بهره برد، تا جایی که میتوان شاهکارهایی از معماری ایران را در همین کاروانسراها به وضوح دید. به قدری باشکوه ساخته شدهاند که هر کاروانسرا را که میدیدی پر بود از تاجران و اعیان و اشراف. اما امروزه برخی از همین کاروانسراها تبدیل به هتل شدهاند و هر گردشگر و هر مسافری میتواند به راحتی در آنها اقامت داشته باشد و از زیبایی آن بهره ببرد. با صفحه گردشگری مجله دلتا بمانید تا به ۵ کاروانسرا که امروز هتل شدهاند سری بزنیم.
کاروانسرا در یزد معنای خاصی دارد و بیشتر به عنوان جاذبه گردشگری از آن یاد میشود. یکی از این کاروانسراها که امروز به هتل تبدیل شدهاند هتل کاروانسرای مشیر یزد است. در فهرست آثار میراث فرهنگی ثبت شده و امروز هتلی زیبا با بافت سنتی و امکانات مدرن است.
این هتل کاروانسرا در زمان مظفرالدین شاه قاجار ساخته شده و قدمتش به ۱۵۰ سال پیش میرسد. تا میدان امیر چخماق یزد کمتر از یک کیلومتر فاصله دارد و فقط ۵ دقیقه پیاده روی تا مسجد جامع و باغ دولتآباد و بازار خان و بادگیرهای تاریخی یزد.
اتاقهایش در حیاط باصفای حوضداری قرار گرفته است و دیوارهای کاهگلی، پنجرههای طرح قدیم، شیشههای رنگی و… دارد. رستورانش با کاشیهای هفترنگ سنتی تزئین شده و معماری اصیل ایرانی دارد.
هتل کاروانسرای عباسی در اصفهان خیابان آمادگاه قرار دارد، یعنی این هتل در قلب بافت تاریخی اصفهان است. هتلی منحصربهفرد و افسونگر، در مرکز نصف جهان. چشمانداز گنبد زیبای مدرسه علمیه چهارباغ از داخل کاروانسرا معلوم است. در فضای گرگ و میش صبح و غروب، از فرط زیبایی، دل همه مهمانان را میرباید.
۲۲۵ باب اتاق، سوئیت و آپارتمان دارد. اتاقهای معمولی یک تخته و دو تخته، چشمانداز و پردیس، سوئیتهای معمولی، سوئیت قاجار، سوئیت صفوی، سبز و نیز آپارتمان دو و سه خوابه بوده و همه اتاقها مجهز به سیستم ایمنی و استاندارد روز دنیا هستند.
در کیلومتر ۶۰ جاده اصفهان- نائین کاروانسرای عباسی کوهپا را با قدمتی که به دوره صفویه بازمیگردد، خواهید یافت. مطمئناً از اقامت در یک فضای کاملاً تاریخی لذت خواهید برد. این کاروانسرا هم در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
فضای هتل و معماری اتاقها بسیار جذاب و منحصربهفرد است. غذاخوری سنتی دارد و سالنهای چندمنظوره برای برگزاری همایشهای مختلف. سالن تفریحات، فروشگاه صنایع دستی و … از امکانات این هتل کاروانسرا محسوب میشوند. کاروانسرای عباسی به دیدنیهایی مثل بازار قدیمی کوهپایه، تپههای شنی ورزنه، باتلاق گاوخونی و … دسترسی داشته و میتواند برای یک اقامت بسیار دلپذیر باشد.
هتل کاروانسرای لاله در فاصله ۳۰ کیلومتری شرق کرمانشاه و در راه قدیمی کرمانشاه به همدان، در دامنه کوه بیستون قرار گرفته است. ۶۰۰۰ مترمربع مساحت دارد، به فرم چهار ایوانی ساخته شده و ۱۰۰ مهمان ظرفیت دارد. ۲۰ واحد و سوئیتهای رویال و امپریال با تزئینات سنتی دارد که پنجره اتاقهایش رو به کوه بیستون باز میشود.
لمکدهای نیز دارد که میتوان بعد از گشت و گذار در آن روی تختهایش نشست و خستگی در کرد. رستوران سنتی و رستوران تابستانی در فضای باز دارد و غذاهای ایرانی و فرنگی هم سرو می کند. اجرای موسیقی زنده، نمایشگاه و فروشگاه دائمی صنایع دستی محلی، فروشگاه تجهیزات و لوازم صخرهنوردی از جمله امکانات این هتل کاروانسراست و جشنها و مراسم متعددی را هم برگزار میکند.
میتوانید به دیدنیهای اطراف مانند کاخ نیمه تمام ساسانی، پل کهنه، پل کاروانسرای صفوی، کتیبه بیستون، پل خسرو، پرستشگاه پارتی، مجسمه هرکول، طاق بستان و غار شکارچیان هم سر بزنید.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با طاق بستان “طاق بستان ، ناگفته های شهرهای خاموش” را مطالعه کنید.
ارگ تاریخی گوگد، چهار قرن پیش ساخته شده و امروز به صورت مهمانسرا درآمده است. در زمان جنگ یا حمله اشرار به عنوان دژ نظامی و در زمانهای صلح به عنوان کاروانسرا از آن استفاده میشده است. یک اقامتگاه باصفا با حیاط بزرگ است که صدای جوی آب و پرندگان را در هنگام قدم زدن در آن می توان به وضوح شنید. این ارگ تاریخی ۳ ستاره در ۵ کیلومتری جاده گلپایگان به تهران و در شهری به نام گوگد واقع شده است. اتاقهای بزرگ دارد و با انواع مشکها وکوزهها تزئین شده است.
دیگر مطالب مرتبط با گردشگری را در مجله دلتا و مجله گردشگری دلتا بخوانید.جاهای دیدنی تفلیس هر سال هزاران ایرانی را به سوی خود میکشاند. به تفلیس عروس قفقاز میگویند و پایتخت گرجستان است. در واقع تفلیس یک پارکرود بزرگ و زیباست. یعنی یک رودخانه بزرگ دارد که از وسط شهر میگذرد و به شهرهایی که رودخانه از میانشان میگذرد، پارکرود میگویند. ۳۶ کیلومتر از رودخانه از وسط شهر تفلیس میگذرد و در طول رودخانه هم پارکهای زیبایی ساخته شده که برای گردشگران جذاب و سرگرم کننده است.
تفلیس شهری زیبا و کهنسال است. بیش از ۱۵۵۰ سال از عمر آن میگذرد و فقط ۱/۵ میلیون نفر جمعیت دارد. هرچند برای یک کشور پایتخت خلوتی است اما شهری که نه ترافیک داشته باشد و نه آلودگی هوا، حتماً جای خوبی برای دیدن، سفر و زندگی است. به داشتن چشمههای آب گرم معدنی شهرت دارد و میتوان برای یک تور چند روزه روی آن حساب کرد.
تفلیس در موقعیت جغرافیایی ویژهای قرار دارد و رودخانه زیبایی که از میان شهر میگذرد هم بیش از پیش به جذابیت آن افزوده است. تاریخی طولانی دارد. همینها سبب میشود دیدنیهای زیادی داشته باشد. با ما بمانید تا به جاهای دیدنی تفلیس سر بزنیم.
تقریباً
هر شهر میدان آزادی دارد و تفلیس هم از داشتن میدان آزادی محروم نیست.
میتوانید گشتی در این میدان بزنید. ضمن اینکه خیابانگردی در خیابانهای
مهم هر شهر هم یکی از ارکان مهم گردشگری است. در مهمترین خیابان تفلیس قدم
بزنید و زیباییهایش را به چشم ببینید. پارلمان گرجستان، سالن اپرا و
باله، موزه مردمی گرجستان، آکادمی علوم گرجستان و بسیاری از ساختمانهای
مهم دولتی و غیردولتی تفلیس در این خیابان قرار دارند.
دریاچه لیسی آب شور دارد. در شمال شهر قرار گرفته و جان میدهد برای ماهیگیری و پرنده نگری. چندان بزرگ نیست؛ اما برای گردشگران اغواکننده به نظر میرسد. همچنین پیدا کردن سوژههای عکاسی در کنار این دریاچه میتواند بسیار راحت باشد.
محله
حمامها یکی از باشکوهترین جاهای دیدنی تفلیس است و از مناطق بافت تاریخی
تفلیس به شمار میرود. به این صورت است که تعداد زیادی ساختمان قدیمی روی
تعداد زیادی چشمه آب گرم معدنی ساخته شدهاند و در گذشته، صرفاً کاربری
نظافتی نداشته است بلکه جشنهای بزرگی که ریشه در فرهنگ مردم محلی تفلیس
دارد، در این حمامها برگزار میشدهاند.
جالب
است به شما بگویم داستان تولد تفلیس اینگونه بود که یکی از پادشاهان
گرجستان زمانی که به قصد شکار در دشت و دمن تفریح میکرد، متوجه این
چشمهها شد و اینقدر خوشش آمد که دستور داد همین جا شهری بنا کنند.
پل صلح یک سازه تازه تاسیس است، مثل پل طبیعت برای تهران. پل صلح ساخته شد تا قسمتهای قدیم و جدید شهر را به هم متصل کند. پل صلح روی رودخانه کورا ساخته شده و نورپردازی منحصربهفردی دارد.
یکی
از شهرهای تفلیس شهر هرتی است که بعدها به سیقناقی شهرت یافت، به عصر حجر
برمیگردد. شهر باستانی سیقناقی یکی از زیباترین جاهای دیدنی تفلیس محسوب
میشود. در دنیا نیز یکی از زیباترین شهرهای تاریخی جهان است. دیدنش را از
دست ندهید. این شهر ۱۲۰ کیلومتر دورتر از تفلیس است. با این حال ارزش دیدن و
وقت گذاشتن دارد.
اوپلیستیخه حیرتانگیز است! تنها شهر سنگی دنیا. این شهر یکی از منحصربهفردترین جاهای دیدنی تفلیس به شمار میرود. اوپلیستیخه شهری غار مانند است که سه طبقه دارد. هر سه هم در زیر زمین. روی شهر هم یک قصر سلطنتی ساختهاند. گفته میشود این قصر مربوط به قرن ۱۰ میلادی است.
مجسمه مادر گرجستان بر فراز بلندیهای تفلیس قرار دارد. سر بگردانید تا نماد گرجستان جدید را پیدا کنید. تقریباً از همه جای شهر قابل دیدن است. در تفلیس ۵ دریاچه قابل قایقرانی وجود دارد. خودتان را به دیدن آنها دعوت کنید. یکی از آنها به حدی بزرگ است که گرجیها به آن دریا میگویند. تفلیس تقریباً در تمام روزهای سال بارندگی دارد. از بارانها نترسید. شهر را پر از نور و زیبایی و رنگ میکنند. خوش میگذرد. شاید داشتن ژاکت و چتر، فکر بدی نباشد.
میتوانید زیبایی های جاهای دیدنی تفلیس را در ویدئو تهیه شده در مجله گردشگری مجله دلتا مشاهده کنید.
شهر زواره از توابع شهرستان اردستان است. در شمال استان اصفهان و در جنوب کویر نمک قرار گرفته. برخی تاریخدانان میگویند زادگاه کاوه آهنگر است. قدمتی کهن و باستانی دارد و نامش را از زواره برادر رستم گرفتهاند. از قرن چهارم با عنوان مدینه السادات نامیده شد و در طی قرون گذشته تاریخدانان بسیاری در آثار خود به نام زواره و شخصیتهای برجسته آن پرداختهاند. ساختار گلی زواره و معماری ایرانی اصیل آن همیشه اینجا را به یک مقصد عالی برای توریستهای خارجی تبدیل کرده است. اما آنچه جالب توجه است اینکه این روزها و در فصل سفر به کویر، کویر دق سرخ زواره بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
کویر دق سرخ وسعتی به طول تقریبی ۵۰ کیلومتر و عرض ۲۰ کیلومتر را در شمال شرقی شهر زواره از آن خود کرده است. با کوههایی کم ارتفاع در کنار جنگلهای تاغ که از کویر مرکزی ایران جدا شده است. یکی از جاذبههای این کویر هم تپه شنی بزرگی است که تقریباً در مرکز این کویر قرار دارد و آشیانه عقابهای منطقه است. جایی که در میان بیشتر کویرنوردان به آشیانه عقاب معروف شده است. جالب است به شما بگویم در این کویر معادن نمک، طلا و سرب وجود دارد و احتمالاً نفت نیز در آن پیدا میشود.
یک لایه نمک با ضخامت متغیر سطح کویر را پوشانده است. شبها روشنایی مهتاب بر این دشت نمک میتابد و بلورهای نمک نور را بازتاب میدهند. این عارضه سطح کویر را به شکل چشمنوازی درخشان میکند و مانند آینهای خرد شده در هر گوشه کویر پراکنده است. از این روست که کویر دق سرخ مأوای کمپ زنان و علاقمندان به کمپینگ در کویر است.
علاوه بر این زمینها، چندضلعیهای نمکی حاشیه کویر شکل دیگری است که چشماندازی دیدنی دارد و گاهی ارتفاع آنها تا ۱۵ سانتیمتر هم میرسد. در محدوده میانی کویر به دلیل نمک فوقالعاده زیادی که دارد، حتی گیاهان نمکدوست نیز به چشم نمیخورند.
کویرها خود به خود آنچنان پدیدههای شگفت انگیزی هستند که به تنهایی یکی از قطبهای گردشگری به حساب میآیند. تورهای گردشگری کویر دق سرخ آسمان تاریک آنجا و رصد ستارگانش، سکوت و آرامش بینظیرش، حیات وحش بکرش و پدیدههای جذاب زمین شناسی آن را به عنوان جاذبههای تماشایی آنجا مثال میزنند. همانجا که تا چشم کار میکند کویر است. تا دلت بخواهد و بزرگی و عظمت پروردگار تنها چیزی است که با دیدن آن از خاطر هر بینندهای عبور میکند.
جنگلهای تاغ زواره یکی دیگر از جاذبههای گردشگری هستند. عامل مهم تثبیت شنهای روان منطقه که زمینشناسان معتقدند اگر این جنگلها نبود، سالها پیش زواره و روستاهایش در میان انبوه ماسههای کویر مدفون شده بودند. مکان مناسبی برای عکاسان حیات وحش است و شغال، روباه، پایکا، چکاوک کاکلی، جغد و باز در آنجا زندگی میکنند.
تپههای ماسهای مهمترین اشکال این منطقه را تشکیل میدهند و به صورت آشکاری جهت حرکت باد را نشان میدهد و چند ضلعیهای نمکی کاسهای و گنبدی شکل آن از دیگر شگفتیهای این منطقه است که ارتفاع آن گاهی تا ۱۵ سانتیمتر میرسد. در جایی هم سطح کویر شبیه زمین شخم زده و یا به اصطلاح گل کلمی است و آن زمانی است که کویر تا حدودی رطوبت خود را از دست میدهد.
این
شهر از نزدیکی بادرود تا انتهای زواره در امتداد دریای سیلک ادامه داشته و
آثار فراوانی از بقایای این شهر شناسایی شده است، سفالهای رنگین شده و
خرده شیشههای بلورین و نادر تا خشتهای ۴۰ در۲۰ و ۲۰ در ۲۰ و خرابهها و
قناتها هر یک گویای وجود شهری با قدمت ۳۰۰۰ تا ۳۵۰۰ سال است که روزگاری در
دل این کویر وجود داشته است.
زمانی
که به دق سرخ سفر میکنید باید سواریها را در یکی از روستاهای مهاباد،
موغار، حسن آباد، جعفرآباد، امیران، علی آباد و کچورستاق گذاشته و به کویر
بروید. بیشترین آثار و بقایای این شهر را در حوالی همین روستاها خواهید
یافت.
در قسمتهای مرکزی کویر تپههای ماسهای جزیره مانندی به چشم میخورند که به تل شیطان شهرت دارد. فرم کلی تل شیطان به شکلی است که جهت حرکت مسیر باد را به خوبی نمایش میدهند و عکسهای فوقالعادهای را میتوانید هنگامی که نور مهتاب روی آنها افتاده و سایهشان بر زمین نقش بسته است، از آنها ثبت کنید.
ابتدا به اردستان بروید و سپس به زواره برسید، میتوانید به روستای علی آباد یا روستای جهان آباد برسید. روستای جهان آباد روستای بسیار کوچکی است و بسیاری از ساکنانش آنجا را ترک نمودهاند. از روستا به سمت شمال شرقی حرکت کنید و راه را درون جادهای خاکی ادامه دهید. مسیر بیابانی است و هیچ شباهتی به کویر ندارد اما پس از یک ساعت و نیم با سواریها به حاشیه نمکزار میرسید.
بنای هفت شهر لیلاج یا لیلاز که مرکز آن شهر لاسون بوده، در اثر زلزله و یا هجوم ریگ روان و یا بوسیله افراسیاب ترک به کلی از بین رفته و فقط آثاری از آن باقی است بهطوری که در محل شایع است از بناهای لیلاز پدر کیخسرو کیانی (تخت وتاج کیخسرو به پسر عمویش اروند شاه منتقل شده) بوده که شهر مرکزی بنام پسرش لاسون نامیده شده است.
حدود این شهرها از موغار شروع و تا نزدیکی یزد امتداد داشته و با این ترتیب قطعی است که زواره هم جزء این هفت شهر بوده است .در موقع حفاری و یا بارندگی خرده طلا و چیزهای دیگری در خرابههای این هفت شهر بدست میآید.
برای آشنایی بیشتر با جاذبههای گردشگری به مجله گردشگری مجله دلتا مراجعه کنید.
موزه تماشاگه زمان یکی از آن موزههاییاست که به یک موضوع خاص از همه زندگی دوار میپردازد. آن هم زمان است. نام نخستین موزه ساعت ایران را به خود اختصاص داده و ساختمانی بسیار زیبا دارد. تزئینات آن دیدنی و رستوران موزه زمان هم بسیار مشهور است. میتوانید در میان درختان و صدای پرندگان بنشینید و یک کافی یا چای گرم در یک هوای زمستانه نوش جان کنید. البته صبحانههای موزه زمان بیشتر باعث شهرتش شده است. فکر میکنم همه اینها گزینه خوبی است تا مجله گردشگریمان را امروز همراهی کنید که به این موزه زیبا سری بزنیم. با مجله دلتا بمانید.
تماشاگه زمان، موزهای در تهران بزرگ است که شما حتی تصورش را هم نمیتوانید بکنید که هزاران ساعت، هزاران ساعت را منتظر ماندهاند تا شما برای دیدار از آنها بروید و از خود بپرسید آیا واقعاً با چند تکه چوب زیر نور خورشید بود که بشر توانست زمان را تشخیص و روز و ماه و سال را از هم تمیز دهد؟
هنگامی که به باغِ تماشاگه زمان قدم میگذارید وارد بهشت کوچکی شدهاید که در دورهای، بخشی از باغ فردوس بوده است. با ساختمانی قاجاری و آبی رنگ که شما را به یاد خانههای عروسکی میاندازد. خانه حسین خداداد، تماشاگهِ زمان. مزین به گچبریهایی از گرههای چینی، آینهکاری و مقرنس کاری. جایی که اگر دوستدار هنر معماری باشید، قطعاً زمانی را به عکاسی دور تا دور این ساختمان اختصاص خواهید داد.
همچنین در جای جای باغ میتوانید انواع ساعتهایی را ببینید که برخی ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شدهاند؛ مانند یک ساعت آفتابی که فقط از یک چوب شاخص روی سطحی صاف تشکیل شده است، ساعت آبی، ساعت آبی مکانیکی، ساعت روغنی، ساعت طنابی، ساعت شمعی، ساعت شنی و …
طبقه اول را ساعتهای قدیمیِ اروپایی از کشورهایی مثل سوئیس، فرانسه، انگلیس، آلمان؛ ساعتهایی مخصوص شیفت نگهبانی، ساعتهای مچی، ساعت کِشتی و… فرا گرفته. ساعتهایی مربوط به ناپلئون سوم و لویی شانزدهم. شما حتی ساعتی را خواهید دید از قرن ۱۹ میلادی با پیکرهای از هومر شاعر یونانی.
در همین طبقه با اتاقِ بینظیر اصفهانیها روبهرو خواهید شد که به شکلی چشمنواز و زیبا طراحی شده است. اتاقی متفاوت از کل بنا که حسین خداداد خواست اینگونه طراحی شود. مملو از تنگبرهای (گونهای از آذینهای گچی) استادانه با الهام از اتاق موسیقیِ کاخ عالی قاپوی اصفهان، طراحی تذهیب و تشعیر، مینیاتور، با سقفی از طرحهای خشتی که ۹۹ درصد از مس و ۱ درصد از طلاست. همراه تابلویی گچبری در قسمت محراب که نمادی از آفرینش آدم و حوا وَ هابیل و قابیل در باغ عدن است.
طبقه دوم مکانی برای نمایش آثار هوشنگ فروتن است که با استفاده از ساعت، کلاژ شده است و برخی از آنها در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ در شهرهایی از آمریکا به نمایش گذاشته شدهاند.
همچنین در همین طبقه شاهد ویترینی مدور هستیم از ابزار تعمیر ساعت مانند سمبه و سمبهدان، سوزن روغنزنی، چفت، چکش، فرچه، چاقو و آچار ساعتسازی، انبردست و دمباریک و …
قسمتی از همین طبقه در موزه تماشاگه زمان به ابزارهایی برای سنجش روز و ماه و سال اختصاص داده شده است. اسطرلاب و کرهِ سماوی یکی از آنهاست. همچنین شخصیتهای مختلفی از تقویم نویسی و ماکت کتیبه بیستون (قدیمی ترین سندِ تاریخدار ایرانی) و در نهایت ساعتهای افراد مشهور را همراه با نام و عکس ایشان خواهید یافت.
وارد محوطه موزه زمان که بشوید، درست سمت چپتان کافه رستورانی را خواهید دید که شاید بیشتر به صبحانههایش معروف است. چرا که در منطقه زعفرانیه کمتر جایی پیدا میکنید که صبحانه منو باز به کیفیت ریبار داشته باشد، شاید هم در کل تهران نیافتید.
هر چه بخواهید هست. در نظر داشته باشید که برای هر وعده هم دو ساعت تایم استفاده از بوفه دارید. فضای باز و دلانگیزی دارد. منوی آن کامل است و برای کسانی که به موزه زمان سر نمیزنند هم سرویس میدهد. فراموش نکنید اگر قصد دارید صبح جمعه آنجا باشید حتماً از قبل میزتان را رزرو کنید.
آدرس موزه زمان : تهران، خیابان ولیعصر، نبش چهار راه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲
روزهای بازدید موزه زمان : تمامی روزهای هفته به جز ایام سوگواری.
ساعت کاری موزه زمان : صبحها ۹:۳۰ تا ۱۳ و عصرها ۱۴:۰۰ تا ۲۱:۳۰ (جمعهها ۱۰:۰۰ صبح تا ۱۶:۰۰ عصر)
قیمت ورودی موزه زمان : بازدیدکنندگان داخلی ۴٫۰۰۰ تومان و بازدیدکنندگان خارجی ۳۰٫۰۰۰ تومان
اغلب موزهها دیگر فقط جایی برای دیدن آثار عتیقه نیستند، بلکه میتوانید به عنوان تفریحگاه به این قبیل مکانها نگاه کرده و اوقات خوشی را در آنها سپری کنید. برای رسیدن به این مکان کافی است به خیابان ولیعصر، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲ مراجعه و خاطرههای خوبی را برای خود رقم بزنید.