کاغذ برقی : تولید کاغذی که می تواند برق ذخیره کند
محققان سوئدی یک ماده کاغذ مانند نازک اختراع کرده‌اند که ظرفیت مشخصی برای ذخیره نیروی برق دارد.
قطر یک ورقه از این کاغذ برقی ۱۵ سانتیمتر است و تنها ۰.۵ میلیمتر ضخامت دارد. این کاغذ می‌تواند یک فاراد نیروی الکتریسیته را در خود ذخیره کند که برابر با همان میزان برقی است که در ابر مخازن‌ها ذخیره می‌شود. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره ساختار این کاغذ برقی می‌خوانید.
این ماده که از نانوسلولز و پلیمرهای رسانا تشکیل شده می‌تواند بعد از استفاده مجددا شارژ شود و صدها بار قابلیت شارژ مجدد دارد لذا از طول عمر مناسبی برخوردار است. مهم‌تر از همه این که تنها چند دقیقه طول می‌کشد تا مجددا روشن شود. این ماده شبیه به کاغذ سیاه رنگ است، اما وقتی آن را لمس می‌کنید بیشتر شبیه پلاستیک به نظر می‌رسد. همچنین دیگر خصوصیات کاغذ را هم دارد مثلا می‌توان آن را همچون کاغذ تا کرد و به اشکال اوریگامی مختلف درآورد.
محققان با شکستن فیبرهای سلولزی با استفاده از فشار بالای آب موفق به ساخت این ورقه‌ها شده‌اند. فیبرهای سلولزی تنها ۲۰ نانومتر قطر دارند و به محلول آبی حاوی پلیمر که قابلیت شارژ الکتریکی دارد اضافه می‌شوند. پلیمر سپس پوشش نازکی تشکیل می‌دهد که فیبرها را در بر می‌گیرد. فیبرها در هم پیچیده می‌شوند و مایع موجود در فضای بین آنها به عنوان الکترولیت عمل می‌کند.
بر خلاف باتری‌ها و مخازن بزرگ که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند و از حجم زیادی از مواد اولیه در آنها استفاده می‌شود و اغلب حاوی ترکیبات سمی هم هستند، کاغذ برقی از مواد ساده تشکیل شده که شامل سلولز تجدیدپذیر و پلیمرهایی است که به سادگی در دسترس قرار دارند. محققان ادعا می‌کنند که این ماده کشف جدیدی در هدایت همزمان یون‌ها و الکترون‌ها محسوب می‌شود و می‌تواند اثر قابل توجهی بر شیوه‌های ذخیره انرژی در وسایل برقی کوچک داشته باشد. پژوهشگران امیدوارند با استفاده از این تکنولوژی در آینده نیروی برق بیشتری ذخیره کرده و جوابگوی وسایلی با نیازهای الکتریکی بالاتر باشند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «دست مصنوعی با قدرت لامسه» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
ورود به قدرتمندترین چرخه خورشیدی
هوش مصنوعی برای کمک به خواب بیماران بستری
افراد بدبین و شکاک بیشتر به بیماری قلبی و عروقی دچار می‌شوند
سنگ نگاره ۱۲ هزار ساله در جنگل‌های آمازون
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
حل مسئله ریاضی ۹۰ ساله به کمک کامپیوتر
جمعی از ریاضیدانان با کمک چندین کامپیوتر توانستند یک مسئله ۹۰ ساله درباره حدس کلر را به سرانجام برسانند. حل این مسئله از طریق آموزش چندین کامپیوتر انجام گرفت.
صورت مسئله حدس کلر حدود ۹۰ سال پیش توسط ات-هاینریش کلر مطرح شده بود. در این مسئله آمده است اگر یک فضای دو بعدی را با کاشی های مربعی دو بعدی پوشش دهیم دو لبه مشترک خواهیم داشت. همچنین این مسئله برای فضاها در تمام بعدها نیز مطرح شد. ریاضیدانان سعی کردند تا این حدس را مورد بررسی قرار داده و برای بعدهای دیگر نیز آن را توسعه دهند. چند ماهی بود که ریاضیدانان نتوانسته بودند این موضوع را برای فضای هفت بعدی حل کنند. اما اکنون با استفاده از کامپیوترها این مسئله حل شده و اثبات آن نیز در اینترنت منتشر شده است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره حل مسئله ریاضی با کمک کامپیوتر می‌خوانید.
این مقاله که توسط دانشگاه استنفورد، کارنگی ملون و موسسه فناوری راچستر منتشر شده بیان می دارد که این مسئله با همکاری ۴۰ کامپیوتر انجام گرفته و زمان آن نیز ۳۰ دقیقه به طول انجامیده است. جواب نیز مشخص کرده که این حدس برای فضاهای هفت بعدی نیز صدق می کند.
استدلال منتشر شده برای حل مسئله بسیار پیچیده و فراتر از درک انسانی است. اما می توان صحت آن را با کمک کامپیوتر های دیگر انجام داد. حل مسئله ریاضی در فضاهایی مانند دو بعدی بسیار آسان است. اما با بالاتر رفتن بعدها حل آن بسیار دشوار خواهد شد. در سال ۱۹۴۰ اسکار پرون این حدس را برای بعدهای اول تا ششم اثبات کرده بود. اما برخی ریاضیدانان حدود ۵۰ سال بعد صحت آن را برای بعد دهم نقض کرده بودند. پس از آن برخی دانشمندان در سال ۲۰۰۲ نیز تلاش کرده بودند تا این حدس را برای بعد هشتم امتحان کنند و توانسته بودند اثبات کنند که این مسئله برای بعد هشتم اشتباه است. اکنون پس از حدود ۱۸ سال درست بودن آن برای بعد هفتم ثابت شده است.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «دست مصنوعی با قدرت لامسه» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
اختراعات جدید که زندگی را راحت تر می کنند
روش جدیدی که سلول های سرطانی را برای همیشه نابود می‌کند
حمله ویروس کرونا به مغز از طریق بینی
مجوز عرضه گوشت مرغ تولید شده در آزمایشگاه
سروتونین در مغز موجب افزایش صبر می‌شود
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
چند نشانه از ادامه تکامل بدن انسان
دانشمندان می گویند بدن ما، از چشم هایمان گرفته تا استخوان های درون پاهایمان، با سرعتی بسیار بیشتر از آنچه پیش از این انتظار می رفت شروع به تغییر و تحول کرده است.
این تغییرات به قدری جزئی هستند که به چشم نمی آیند و ممکن است حتی متوجه آن ها نشویم. اما آن ها نشانه هایی هستند که ثابت می کنند بدن انسان از تغییر باز نایستاده است. حتی مغز ما در حال کوچک تر شدن است که تغییر چشمگیری نسبت به گذشته در ما ایجاد کرده است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا با تکامل بدن انسان آشنا خواهیم شد.
۱- یک سرخرگ بیشتر در دست مان داریم
دانشمندان متوجه وجود یک سرخرگ در دست ها شده اند که امروزه در افراد بزرگسال بیشتری دیده می شود تا اواخر قرن نوزدهم میلادی. این سرخرگ که به آن سرخرگ میانی گفته می شود قبلاً وظیفه ی خون رسانی به دست و ساعد در دوران جنینی را برعهده داشت اما در دوران بزرگسالی محو می شد. با این حال امروزه شاهد موارد بیشتری از ماندگاری این سرخرگ سوم هستیم و برخی افراد هر سه سرخرگ را دارد. احتمالاً در افرادی که از حالا تا ۸۰ سال دیگر به دنیا می آیند کماکان شاهد این بروز دگرگونی خواهیم بود و ممکن است سرخرگ میانی به چیزی عادی در ساعد ما بدل شود.
۲- نوزادان بدون دندان عقل متولد می شوند
بدن ما نسبت به بدن اجدادمان کوچک تر شده و حالا نوزادان با سرهای کوچک تری متولد می شوند. احتمالاً به این دلیل که اندازه ی لگن زنان در حال کوچک تر شدن است. این یکی دیگر از نشانه های وقوع خُرد تکامل بدن انسان است. از آنجایی که نوزادان حالا با صورت و فک کوچک تری متولد می شوند، این بدان معنی است که فضای کمتری برای رشد دندان در دهان آن ها وجود دارد. به همین دلیل هر چه می گذرد نوزادان بیشتری بدون دندان عقل متولد می شوند. علاوه بر این، نوزادانی هستند که حتی با استخوان های بیشتری در قسمت های مختلف پا متولد می شوند.
۳- مغزمان دارد کوچک می شود
گرچه مغزمان در حال کوچک تر شدن است اما معنی اش آن نیست که از هوش مان کم خواهد شد. بلکه برعکس، این مسأله را یک مزیت فرگشتی می دانند. از آنجایی که بدن ما نسبت به بدن اجدادمان کوچک تر شده، این بدان معنی است که حالا فضای کمتری برای رشد مغز وجود دارد.
به علاوه، با کوچک تر شدن مغز در انسان ها شاهد بیشتر شدن تحمل آن ها هستیم و انسان ها نسبت به گذشته پرخاشگری کمتری دارند. این امر را می توان نوعی اهلی شدن تلقی کرد. درست مانند حیواناتی که آن ها را اهلی کرده ایم (مثل سگ ها و گربه ها)، این اتفاق با تغییرات فیزیکی مختلفی همراه می شود. یکی از این تغییرات کاهش اندازه ی مغز است.
۴- در بزرگسالی هم شیر می نوشیم
هزاران سال قبل انسان ها بعد از پایان دوران کودکی دیگر نمی توانستند شیر بنوشند و به این خاطر بود که بدن آن ها جهش ژنتیکی ای که امکان نوشیدن شیر خام را فراهم می کند، را نداشت. آنزیمی که به نوزادان کمک می کرد بتوانند شیر را هضم کنند، پس از پا گذاشتن به دوران بزرگسالی غیرفعال می شد و این بدان معنی بود که بدن بیشتر افراد تحمل لاکتوز شیر را نداشت. با این حال، امروزه ۳۵ درصد افراد در سرتاسر دنیا (عمدتاً آن هایی که اصل و نسب اروپایی، آفریقایی و اوراسیایی دارند) می توانند در دوران بزرگسالی هم شیر بنوشند بدون آنکه معده ی آن ها به هم بریزد.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «اختراعات جدید که زندگی را راحت تر می کنند» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
سروتونین در مغز موجب افزایش صبر می‌شود
دستگاه پخش موسیقی که صدا را مستقیم به سر می‌برد
فعالیت‌های ساده و مفرح برای تقویت ذهن و حافظه
حمله ویروس کرونا به مغز از طریق بینی
دستگاه تحریک مغز به میمون‌ها کمک می‌کند بدون چشم ببینند
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از محاسبات قبلی است
براساس محاسبات جدید و مشترک نپال و چین، ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از ارتفاع موردتوافق قبلی برآورد شد.
طبق محاسبات مشترک نپال و چین، ارتفاع جدید اورست ، مرتفع‌ترین قله‌ی جهان در مقایسه با محاسبه قبلی ۰/۸۶ متر افزایش یافته و به ۸،۸۴۸/۸۶ متر رسیده است. اندازهگیری رسمی قبلی چین ۸،۸۴۴/۴۳ متر بود که ارتفاع این کوه را چهار متر کمتر از محاسبات نپالی ارزیابی کرده بود. اورست در مرز بین چین و نپال قرار دارد و کوه‌نوردان معمولا از دو طرف به‌سمت قله بالا می‌روند. مقام‌های رسمی وزارت خارجه نپال و بخش نقشه‌برداری می‌گویند نقشه‌برداران هر دو کشور با ارتفاع جدید موافق هستند. توافق بر سر اعلام مشترک اندازهگیری جدید مرتفع‌ترین نقطه زمین در بازدید رئیس‌جمهور چین از کاتماندو، پایتخت نپال، در سال گذشته انجام گرفت. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این اندازهگیری جدید می‌خوانید.
چرا ارتفاع زیر سؤال می‌رود؟
برخی زمین‌شناسان نشان دادند زلزله بزرگ سال ۲۰۱۵ بر ارتفاع جدید اورست تأثیر گذاشته است. زلزله‌ای با دامنه‌ی ۷/۸ ریشتر، باعث کشتهشدن نزدیک به ۹،۰۰۰ نفر در نپال و سقوط توده‌ی بهمنی شد که بخش‌هایی از کمپ‌های کوهستانی را مدفون کرد و به کشتهشدن ۱۸ کوه‌نورد منجر شد. به‌عقیده‌ی برخی از زمین‌شناسان، ممکن است این زلزله باعث کاهش پوشش برفی اورست شده باشد. دانشمندان متوجه شدند ارتفاع برخی از دیگر قله‌های هیمالیا، از‌جمله لانگ‌تانگ هیمال در قسمت شمال کاتماندو و نزدیک به نقطه‌ی زمین‌لرزه، پس از زلزله تقریبا یک متر کاهش یافتند.
برخی دیگر معتقدند کوه اورست ممکن است مانند دیگر قله‌های هیمالیا به‌مرور‌زمان و به‌دلیل حرکت صفحات تکتونیکی رشد کرده باشد؛ اما به‌‌باور کارشناسان، زلزله‌های بزرگ می‌توانند این فرایند را معکوس کنند. داکال می‌گوید: «زلزله سال ۲۰۱۵، یکی از نگرانی‌ها و دلایل اصلی برای اندازهگیری مجدد اورست بود.»
اندازهگیری ارتفاع جدید اورست
ارتفاع کوهستان‌ها معمولا براساس سطح دریا به‌عنوان سطح پایه محاسبه می‌شود؛ بنابراین، بیشتر اندازهگیری نقطه‌ی پایه اهمیت دارد تا قله. نپال خلیج بنگال را به‌عنوان سطح دریا در نظر گرفت؛ اما هند قبلا از نقطه‌ای نزدیک به اورست در مرز هند و نپال اندازهگیری را انجام داده بود. نقشه‌برداران نپالی از این نقطه شبکه‌ای از ایستگاه‌های خط دید را درست کردند که تا ۲۵۰ کیلومتر نزدیک اورست کشیده می‌شود و زنجیره‌ای از نقاط اندازه‌گیری‌شدنی را تشکیل دادند که با یکدیگر جمع بسته می‌شوند.
نقشه‌برداران چینی هم از دریای زرد در استان شرقی شاندونگ به‌عنوان سطح دریای پایه برای اندازهگیری استفاده کردند. نقشه‌برداران در هر دو طرف از فرمول‌های مثلثاتی برای محاسبه‌ی ارتفاع قله استفاده کردند. براساس این فرمول‌ها، ارتفاع مثلث ازطریق ضرب پایه و زاویه‌های آن به‌دست می‌آید.
مقام‌های نپالی از ۱۲ قله‌ی پایین‌تر از اورست برای محاسبات مثلثاتی خود و دستیابی به نتیجه‌ای دقیق استفاده کردند. براساس گزارش رسانه‌های چینی، نقشه‌برداران چینی هم از همین روش استفاده کردند.
هر دو طرف چینی و نپالی از سیستم‌های ماهواره‌ای هدایت سراسری برای دستیابی به داده‌های ارتفاع گیرنده‌های مختلف در محاسبات خود استفاده کردند. چین قبلا دو بار ارتفاع کوهستان اورست را اندازهگیری کرده بود: یک بار در سال ۱۹۷۵ و بار‌دیگر در سال ۲۰۰۵. اعضای تیم نقشه‌برداری دوم هم نسخه‌ی چینی دستگاه GPS را روی قله نصب کردند. این بار نقشه‌بردارهای چینی از سیستم ماهواره‌ای هدایت BeiDou استفاده کردند که رقیب نمونه آمریکایی، یعنی سیستم موقعیت‌یابی سراسری یا همان GPS است. سازمان خبری شینهوا بیان می‌کند: با استفاده از سیستم ماهواره‌ای، عمق برف و آب‌و‌هوا و سرعت آب اندازهگیری می‌شوند. این داده‌ها به نظارت بر یخچال‌ها و محافظت از زیست‌بوم کمک می‌کنند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «سنگ نگاره ۱۲ هزار ساله در جنگل‌های آمازون» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است
توسعه شبکه ۴G در ماه خبری ناگوار برای نجوم رادیویی
بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید میزبان سیارات سکونت پذیر هستند
خشک شدن اقیانوس های مریخ با طوفان‌های ویران کننده
احتمال وجود زندگی در زیر سطح مریخ
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
مسیر جدیدی در منظومه شمسی برای سفرهای فضایی
سفرهای فضایی نقش مهمی در آینده خواهند داشت و ظاهرا کوتاه‌تر از پیش‌بینی‌های قبلی خواهند بود. به تازگی پژوهشگران یک شبکه بزرگراهی در منظومه شمسی کشف کرده‌اند که سرعت سفرهای فضایی را افزایش می‌دهد.
اجرام آسمانی کوچک مانند دنباله‌دارها و سیارک‌ها می‌توانند به وسیله این مسیرها در منظومه شمسی سریع‌تر به مقصد خود برسند. برای مثال می‌توان فاصله میان مشتری و نپتون را در کمتر از ۱۰ سال طی کرد. از نظر تئوری فضاپیماها می‌توانند سریع‌تر از گذشته در این مسیرها حرکت کنند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره مسیر جدیدی در منظومه شمسی می‌خوانید.
پژوهشگران برای کشف این مسیرها «منیفلدهای فضایی» یا اتصال قوس‌هایی که از لبه‌های منظومه شمسی امتداد دارند را مورد بررسی قرار دادند. محاسبه این منیفلدها کار فوق‌العاده پیچیده‌ای است چرا که باید در ساختار دینامیکی تعدادی بالایی اجرام و همچنین نیروهای گرانشی کاوش کرد.
طبق اعلام محققان، با جمع‌آوری جزئیات داده‌های عددی دقیق درباره میلیون‌ها مدار در منظومه شمسی توانستند درک بهتری از این مسیرها داشته باشند. این داده‌ها با درک کنونی از منیفلدهای فضایی ترکیب شد تا دانشمندان به چنین شبکه‌ای از بزرگراه فضایی در منظومه شمسی دست پیدا کنند.
به گفته پژوهشگران، مشخص‌ترین ساختارهای قوسی متصل به مشتری هستند و در آنها نیروی گرانشی قدرتمندی وجود دارد. برای درک بهتر نحوه تاثیر این ساختارها روی اجرام موجود در منظومه شمسی و چگونگی استفاده از آنها برای سفرهای فضایی سریع‌تر به پژوهش‌های بیشتری نیاز است. دانشمندان همچنین می‌خواهند به درک بهتری از نحوه رفتار این منیفلدها در اطراف زمین دست پیدا کنند.
این رویکرد می‌تواند مدت زمان سفرهای فضایی را کاهش دهد که با اینکار در هزینه‌ها هم صرفه‌جویی خواهد شد، چرا که به سوخت کمتری برای حرکت فضاپیما نیاز خواهد بود. انسان‌ها در آینده نزدیک نمی‌توانند به دورترین نقاط منظومه شمسی سفر کنند، با این حال کشف مسیر جدیدی در منظومه شمسی می‌تواند به بشریت در سفر به مناطق نزدیک زمین کمک کند و مدت زمان سفرها را چندین سال کاهش دهد.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «منظومه شمسی زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
تبدیل راکت ها به ایستگاه فضایی برای رفع مشکل زباله های فضایی
کشف علت احتمال مشکلات سلامتی در فضانوردان
جف بزوس: بلو اوریجین اولین زن را به سطح ماه می‌برد
یاسمین مقبلی یکی از فضانوردان پروژه بازگشت به ماه
موشک استارشیپ نخستین انسان را در سال ۲۰۲۴ به مریخ خواهد برد
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید