زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست
سیاره کوتوله یخی سرس که در کمربند سیارک‌ها واقع است، دریایی زیر سطح خود جای داده است و هرکجا که آب باشد، ممکن است حیات نیز باشد.
این کشف به زندگی فرازمینی‌ها و حیات فراتر از زمین معنای دوباره‌ای می‌بخشد. در مقاله علمی سالانه که در Discover با عنوان New Oceans in the Cosmos منتشر شد، آمده است که سرس، کره‌ی یخی هم‌اندازه‌ی تگزاس، در محدوده‌ی سنگی کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری، راز پنهانی در خود دارد. درواقع، این سیارک دنیای اقیانوس است؛ البته این تنها نکته‌ای نیست که دانشمندان کشف کرده‌اند؛ بلکه آنان می‌گویند پلوتو اقیانوس زیرزمینی فعال است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این جهان اقیانوسی در منظومه شمسی می‌خوانید.
جست‌وجوی بیگانگان درواقع به‌معنای جست‌وجوی آب است. نیم قرن پیش بی‌نظیرتر از اقیانوس‌های زمین چیزی نبود؛ اما در دهه‌های اخیر، شواهدی از اقیانوس‌های آبی مایع در مناطقی مانند اروپا و انسلادوس و قمرهای یخی چرخنده به دور مشتری و زحل پدید آمده است.
ستاره‌شناسان در حال تجزیه‌و‌تحلیل شکل شگفت‌انگیزی از منظومه شمسی مرطوب با بسیاری از اقامتگاه‌های بالقوه پنهان برای زندگی هستند. کوتوله یخی سرس به عنوان یک جهان اقیانوسی بیش از هر جهانی در منظومه شمسی غیر از زمین، آب دارد. این یکی از دلایل عمده‌ای بود که باعث شد ناسا کاوشگر Dawn را به سرس بفرستد تا در سال ۲۰۱۵ وارد مدار شود. بااین‌حال، انتظار می‌رفت حتی اگر زمانی اقیانوس وجود داشته باشد، مایع درون پوسته ضخیم و یخ‌زده آن منجمد باشد. با نزدیک‌شدن کاوشگر داون، دوربین‌های فضاپیما تعدادی لکه‌ی سفید و عجیب‌و‌غریب را نشان دادند که برجسته‌ترین آنها در داخل دهانه‌ی Occator Crater با ۹۱ کیلومتر عرض بود. این نکته مهم در نشر تاریخچه سرس شرح داده شده است.
آگوست گذشته، دانشمندان ناسا مجموعه‌ای هفت‌مقاله‌ای در Nature منتشر کردند. آنان می‌گویند شواهد برجسته‌ای نشان می‌دهد که سنگ فضایی حدود ۲۰ میلیون سال پیش به سطح جهان برخورد کرده و در آنجا چاله‌ای در پوسته پوشیده از یخ به وجود آمده است. این ضربه به مخزن عمیق‌تری از آب شور وارد شده است؛ در‌نتیجه، موادشیمیایی یخی ازطریق چاله‌ی ایجادشده از سطح زیرین اقیانوس فوران کرده و چیزی شبیه به دریاچه‌ی نمک بزرگ یوتا به‌وجود آورده است.
تازه‌ترین تجزیه‌و‌تحلیل از داده‌های مأموریت New Horizons ناسا درباره‌ی پلوتو و مدل‌سازی تازه شکل‌گیری جهان نشان می‌دهد این سیاره کوتوله در اوایل تاریخ منظومه شمسی با اقیانوس مایع توسعه یافته است.
پیش‌از‌این، ستاره‌شناسان گمان می‌کردند پلوتو از تکه‌های سرد سنگ و یخ تشکیل شده است که به‌آرامی روی‌هم جمع و گرم می‌شوند؛ تا حدی که آب را ذوب کند که در‌نهایت در طول میلیاردها سال منجمد می‌شود. باوجوداین، مطالعه‌ی جدیدی که ژوئن در Nature Geoscience منتشر شد، روش دیگری را توضیح می‌دهد.
تیم تحقیقاتی اعلام کرد شواهدی از ویژگی‌های فشرده‌سازی روی سطح پلوتو، مانند ترک‌ها پیدا نکردند که نشان‌دهنده شروع سرد است. در عوض، ویژگی‌های سطح سیاره‌ی کوتوله اگر شکل‌ش گرم و سریع باشد، در کمتر از ۳۰،۰۰۰ سال براثر هجوم تأثیرات شکل بیشتری می‌گیرد. این تأثیرات باعث گرم شدن پلوتو می‌شود و امروز اقیانوس مایع هنوز بر اثر مواد رادیواکتیویته گرم است. تنها پلوتو این گونه نیست و چندین سیاره کوتوله بالقوه دیگر نیز در منظومه شمسی وجود دارد که باید به همین ترتیب شکل گرفته باشند.
فراتر از تغییر فکر ستاره‌شناسان، یافته‌ها میتواند برای مأموریت‌های پیگیری در این جهان‌های کوچک انگیزه ایجاد کند که قبلا نادیده گرفته شده‌اند. اشترن و اعضای تیم New Horizons اکنون می‌کوشند با ناسا درباره‌ی مأموریت مدارگرد پلوتو وارد معامله شوند. همان روزی که تیم دوان آخرین نتایجش را ارائه داد، دانشمندان ازطریق بودجه‌ی تأمین‌شده‌ی ناسا تحقیقی درزمینه‌ی امکان ارسال فضاپیمای یک میلیارد دلاری برای فرود در سرس و جست‌وجوی علائم آب یا حتی حیات ارائه دادند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «مسیر جدیدی در منظومه شمسی برای سفرهای فضایی» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید میزبان سیارات سکونت پذیر هستند
تبدیل راکت ها به ایستگاه فضایی برای رفع مشکل زباله های فضایی
شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است
ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از محاسبات قبلی است
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
اندازه‌گیری فاصله دورترین کهکشان
کهکشان «GN-Z11» که عمری در حدود 13.4 میلیارد سال دارد و به عنوان دورترین کهکشان شناخته می‌شود. ستاره شناسان موفق شدند با دقت 100 برابر بیشتر از قبل، فاصله قدیمی‌ترین و دورترین کهکشان کشف شده را اندازه گیری کنند.
بررسی‌های قبلی نشان می‌دهد که کهکشان GN-Z11 دارای طیف‌بینی انتقال به سرخ بالایی برابر ۱۱.۰۹ است. این رقم نشان دهنده فاصله‌ای است که نور طی می‌کند تا از کهکشان به زمین و تلسکوپ فضایی هابل برسد و به عنوان ضریب z شناخته می‌شود. در نتیجه با کمک این ضریب گفته می‌شود که کهکشان مذکور فاصله‌ای حدود ۳۲ میلیارد سال نوری از زمین دارد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره دقت اندازه‌گیری فاصله دورترین کهکشان می‌خوانید.
ستاره شناسان در بررسی‌های جدید حود موفق شدند پدیده انتقال به سرخ را با دقت ۱۰۰ برابری نسبت به قبل اندازه‌گیری کنند. در حالیکه مطالعات قبلی میزان انتقال به سرخ را ۱۱.۰۹ اندازه گیری کرده بود، این مقدار در تحقیقات جدید برابر ۱۰.۹۵۷ اندازه‌گیری شده است.
محققان با بررسی نور ماورابنفش ساطع شده از کهکشان و با توجه به پدیده انتقال سرخ، اطلاعات دقیق‌تری از فاصله دورترین کهکشان کشف شده نسبت به مطالعات قبلی به دست آورده‌اند.
جهان در حال انبساط است و این روند با سرعت به پیش می‌رود. «انتقال به سرخ» یا « Redshift » پدیده‌ای است که نور ساطع شده از جرم شامل امواج مرئی، فرابنفش، اشعه ایکس، اشعه گاما و… به سمت طول موج قرمز در انتهای طیف می‌رود. در نتیجه نوری که به وسیله طیف‌سنج به ثبت می‌رسد، طول موج بلندتر و فرکانس کمتری از نور ساطع شده از منبع خواهد داشت.
تلسکوپ فضایی «هابل» تاکنون چندین بار این موضوع را مورد بررسی قرار داده است. با این وجود هابل نمی‌تواند به صورت دقیق به چنین اطلاعاتی دست پیدا کند. برای بررسی اشعه ماورا بنفش، طیف سنج «MOSFIRE» روی تلسکوپ «Keck I» هاوایی این کار را انجام می‌دهد.
به صورت طبیعی هرچقدر فاصله بیشتر باشد، میزان نور رویت شده توسط تلسکوپ نیز کمتر خواهد شد. به همین دلیل تعیین فاصله کهکشان‌های دور، کاری دشوار و خطاپذیر است.
از سوی دیگر، باتوجه به تحقیقات انجام شده قبلی کهکشان GN-Z11 از نظر زمانی نسبت به بقیه کهکشان‌ها به رویداد بیگ‌بنگ نزدیک‌تر است. پیشتر گفته شده بود که GN-Z11 حدود ۴۲۰ میلیون سال با رویداد بیگ‌بنگ فاصله دارد. در آن مقطع زمانی، جهان تنها سه درصد سن کنونی خود را داشت.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
کشف آثار یک کهکشان فسیل در اعماق کهکشان راه شیری
شواهدی از وقوع سیلاب عظیم باستانی در مریخ
ما از آنچه فکر می‌کنیم به مرکز کهکشان راه‌شیری نزدیک‌تر هستیم
منظومه شمسی زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد
ورود به قدرتمندترین چرخه خورشیدی
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
شواهدی که از وجود سیاره نهم در منظومه شمسی خبر می‌دهد
ستاره شناسان موفق به کشف شواهدی شده‌اند که نشان از وجود یک سیاره فراخورشیدی در منظومه شمسی دارد.
این سیاره دارای یک مدار گریزنده از مرکز است و اولین سیاره با چنین مداری در نوع خود محسوب می شود. اخترشناسان معتقدند این سیاره میتواند نهمین سیاره منظومه شمسی باشد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره سیاره نهم می‌خوانید.
از مدت ها پیش ستاره شناسان در مورد وجود سیاره نهم در منظومه شمسی نظریه‌پردازی هایی داشتند و تاکنون شواهد بسیاری نیز در مورد وجود آن به دست آورده اند.
با توجه به داده های تلسکوپ فضایی هابل احتمالاً یک سیاره فراخورشیدی غول پیکر با نام HD ۱۰۶۹۰۶ b در فاصله ۳۳۶ سال نوری از زمین قرار دارد که با یک مدار غیر عادی گریزنده از مرکز هر پانزده هزار سال یکبار از لبه دیسک بقایای منظومه ستاره دودویی عبور می کند. ستاره شناسان معتقدند در صورت وجود، این سیاره احتمالاً به دور خورشید ما نیز می چرخد.
اولین کشف این سیاره به سال ۲۰۱۳ میلادی بر می گردد. اما در آن زمان نیز برای صحت اطلاعات نیاز به اندازه گیری ها و محاسبات مداری دقیق هابل بوده است. مدار این سیاره در نوع خود عجیب و غریب بوده و دانشمندان در حال بررسی چگونگی به وجود آمدن این مدار هستند.
در حال حاضر نظریه به وجود آمدن چنین مداری بدین ترتیب است که احتمالاً این سیاره در نزدیکی ستاره های میزبان خود شکل گرفته و کشش درون دیسک گازی باعث کشیده شدن آن به داخل شده است. اما در اثر نیروی گرانشی دو ستاره میزبان به بیرون کشیده شده و در همان زمان مدار ان توسط یک ستاره در حال عبور به همین صورت تثبیت شده باشد. دانشمندان تلاش دارند تا در ادامه تحقیقات خود را با استفاده از داده های تلسکوپ فضایی جیمز وب تکمیل کنند. در این مورد سوالات بسیاری وجود دارد و ستاره شناسان به دنبال پاسخی برای آن هستند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «مسیر جدیدی در منظومه شمسی برای سفرهای فضایی» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید میزبان سیارات سکونت پذیر هستند
شواهدی از وقوع سیلاب عظیم باستانی در مریخ
یاسمین مقبلی یکی از فضانوردان پروژه بازگشت به ماه
زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست
موشک استارشیپ نخستین انسان را در سال ۲۰۲۴ به مریخ خواهد برد
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
کشف ۹ گونه جدید حشرات در قرنطینه
دو حشره شناس آمریکایی که در دوران قرنطینه در خانه به سر می بردند بدون دسترسی به توالی یابی DNA و تنها با استفاده از ابزار های قدیمی زیست شناسی مانند میکروسکوپ توانستند تعداد زیادی از گونه‌های جدید حشرات را کشف کنند.
این دو حشره شناس پیش از این تنها با استفاده از بارکد گذاری DNA برای شناسایی گونه جدید حشرات استفاده کرده بودند. کدگذاری فراینی است که در آن نیاز به چندین ساعت آماده سازی شیمیایی است و پس از آن نتایج دقیق ارائه می شود. در این روش از واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تکثیر ماده ژنتیکی هر حشره استفاده می شود و سپس داده ها با بارکد های DNA موجود مقایسه می شوند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره روش این کشف می‌خوانید.
هنگامی که موزه تاریخ طبیعی لس‌آنجلس در اواسط ماه مارس به‌علت دنیاگیری کووید ۱۹ تعطیل شد، لیزا گونزالز با این امید که چند هفته‌ی دیگر به محل کار خود برگردد، به خانه رفت. اما وقتی معلوم شد که او به‌زودی به محل کار بازنمی‌گردد، گونزالز که دستیار مدیر مجموعه‌ی حشره‌شناسی بود، یکی از اتاق‌های خانه‌ی خود را به آزمایشگاه موقت تبدیل کرد. او سپس شروع به وارسی هزاران حشره کرد که موزه قبلا آنها را ازطریق یک پروژه‌ی شهروندی جمع‌آوری کرده بود.
به‌طور معمول، گونزالز و زیست‌شناسان دیگر از بارکدگذاری DNA برای شناسایی گونه‌های مختلف استفاده می‌کنند. بارکدگذاری DNA فرایندی چند مرحله‌ای است که شامل چندین ساعت آماده‌سازی شیمیایی می‌شود و نتایج دقیقی ارائه می‌دهد.
توالی‌یاب DNA موزه از روشی به نام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای تکثیر ماده‌ی ژنتیکی هر حشره استفاده می‌کند که سپس میتواند با مرجعی از بارکدهای DNA مورد مقایسه قرار گیرد. در شرایطی که گونزالز به این دستگاه دسترسی نداشت، به دستگاه آنالوگی روی آورد که از قرن ۱۷ در خدمت زیست‌شناسان بوده است: یک میکروسکوپ.
گونزالز با استفاده از میکروسکوپی که از آزمایشگاه به خانه برده بود، ده‌ها گونه جدید حشرات را با بررسی ویژگی‌هایی مانند موهای ریز یا شکل بال شناسایی کرد. او همچنین حشرات غیرمعمولی را پیدا کرد که درمورد آنها به همکارش برایان براون موزه‌دار بخش حشره‌شناسی موزه روی آورد. براون با استفاده از یک استریوسکوپ لایکا بزرگ‌تر که آن را از دفتر خود آورده بود و همچنین یک میکروسکوپ مرکب کوچک‌تر که آن را در وب‌سایت نیازمندی‌ها پیدا کرده بود، ۹ گونه از مگس‌های کوچک را کشف کرد که همه برای علم جدید هستند.
همگی این نوع گونه ها از مگس های فورید هستند که می توانند روی سطوح بدوند و یا وارد تابوت ها برای خوردن اجساد مردگان شوند. همچنین بروان و گنزالز انواع مگس های پاشنه، انگل های موش های صحرایی و مگس های وسپ‌مانند را پیدا کردند.گونزالز در این مورد می‌گوید: ما تنوع باورنکردنی ای در مورد حشرات اطراف خود داریم که به آن توجه نمی کنیم.
پیشنهاد مطالعه: این روزها به دلایل شرایط نه چندان دلچسب محیط زیست، دخالت‌های انسان و شکار بی‌رویه و خودخواهانه او، بسیاری از گونه‌های حیوانی در خطر انقراض قرار گرفته‌اند و این موضوع در حال حاضر تهدیدی جدی و مهلک برای طبیعت شناخته می‌شود. برای مطالعه بیشتر مطلب «مهم‌ترین گونه های در خطر انقراض» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است
طوطی دراکولا پرنده‌ای زیبا و وحشتناک
با تنبل ترین حیوانات جهان آشنا شوید!
مهم‌ترین گونه های در خطر انقراض
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
تصاویر باکتری هایی که در بدن زندگی می‌کنند
در بدن هر انسانی بیش از 500 تا هزار گونه مختلف از باکتری ها وجود دارند و در بدن یک فرد بالغ تکثیر می شوند تا 100 تریلیون سلول مجزا را به وجود آورند.
محققان به منظور معرفی هزاران باکتریی که در بدن انسان‌ها زندگی می کنند تصاویری از این موجودات را در بدن انسان‌ها شبیه سازی کرده اند. با برخی از تصاویر باکتری هایی که بیش از ۹۰ درصد از سلول های زنده بدنتان را اشغال کرده اند، آشنا شوید.
بدن انسان زیستگاه چندین تریلیون شکل از حیات است، از E.coli های رشته مانند که با استفاده از دمهای سه شاخه خود در میان روده های انسان به این سو و آن سو می روند گرفته تا باکتری سالمونلا که در مسمومیت غذایی بسیار شهرت دارند، اما بدون وارد آوردن آسیب در پوست انسان زندگی می کنند از جمله این شکلهای مختلف حیاتی هستند.
انواع مختلفی از باکتری ها بر روی پوست انسان یافت می شوند که به ویژه با غدد عرق و فولیکول های مو در ارتباطند. این باکتری ها معمولا برای انسان آسیبی در پی ندارند البته برخی از آنها می توانند موجب بروز آکنه شوند. معمولا باکتری ها زمانی که به پوست نفوذ می کنند می تواند دردسر آفرین شوند.
در بدن هر انسانی بیش از ۵۰۰ تا هزار گونه مختلف از باکتری ها وجود دارند و در بدن یک فرد بالغ تکثیر می شوند تا ۱۰۰ تریلیون سلول مجزا را به وجود آورند.
“روی اسلیتور” از موسسه تکنولوژی “کورک” می گوید روده انسان به تنهایی حاوی دو کیلوگرم باکتری است، در واقع تنها ۱۰ درصد از ماهیت بدن ما انسانی است و بقیه آن از میکروبها انباشته شده است. شاید این غلبه میکروبی بر بدن انسان نگران کننده به نظر بیاید اما اسلیتور می گوید این باکتری ها برای بدن انسان سودمند هستند به طوری که بدون آنها انسان قادر به ادامه حیات نیست. در ادامه این مطلب از مجله دلتا تصاویر باکتری ها را می‌بینید:
مدل سازی رایانه ای از باکتری های موجود بر روی پوست انسان
مدل سازی رایانه ای از هلیکوباکتر پیلوری که در شکم انسان زندگی می کنند
مدل سازی رایانه ای از باکتری E-coli
مدل سازی رایانه ای از باکتری های Coccus
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «تولید چشم آزمایشگاهی حساس به نور» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
میکروب های روده انسان قبل از بشریت وجود داشتند
روشی برای اندازه‌گیری وزوز گوش
انسان مصنوعی به گوشی‌های گلکسی می‌آید
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید