تا به حال شده به این فکر کنید وقتی فضانوردان به فضا سفر میکنند چی میخورند چی نمیخورند؟ در این مطلب از مجله دلتا قصد داریم شما را از برنامه غذای فضانوردان باخبر کنیم.
در فضا، به دلیل اینکه نیروی جاذبه وجود ندارد، خوردن و نوشیدن برای فضانوردان دچار مشکل میشود. اگر در فضا غذایی را رها کنید به حالت معلق در خواهد آمد و به زمین نمیافتد. آب در لیوان باقی نمیماند و باعث به هم ریختن و خراب کردن فضاپیما میشود. باید بدانید که اولین ماموریت سفر به فضا تنها چند دقیقه طول کشید. طبیعتا در آن زمان نیازی به غذا نبوده است. در ماموریتهای بعدی فضانوردان به غذا احتیاج داشتند. به همین امر محققان زمان زیادی را صرف راهی برای خوردن و آشامیدن فضانوردان اندیشیدند.
اولین غذای فضانوردان چندان برای آنها لذت بخش نبود. این غذا بیشتر شبیه غذای کودکان بود. فضانوردان این نوع غذا را به دهان نزدیک میکردند و میخوردند.
دانشمندان به این نتیجه رسیدند که از غذاهای سرد منجمد شده استفاده کنند. این غذاها به راحتی آب آنها گرفته میشود. همچنین به مدت طولانی در یخچال سالم میمانند. این غذاها به آسانی بسته بندی و در سفینه فضایی ذخیره میشوند. چون آب غذاها کاملا گرفته میشد، باید به غذاها آب اضافه میشد تا طعم بهتری پیدا کنند و قابل خوردن شوند.
برای آماده کردن چنین وعده غذایی فضانوردان آب را با فشار و به وسیله تفنگ آبی روی بسته غذا میریختند. بعد از چند دقیقه غذای نمناک را میخوردند.
در ماموریتهای اپولو ناسا که فضانوردان به ماه فرستاده میشدند و چندین روز طول میکشید، فضانوردان آب گرم را به غذایشان اضافه میکردند و در نتیجه غذای گرم میخوردند!
آنها از خوردن سوپ داغ، مرغ و برنج، ساندویچ گوشت و حتی دسر شکلات به صورت گرم لذت میبردند.
در سال ۱۹۷۰ ناسا سینی اختراع کرد که غذا را گرم میکرد.
نوشیدن مایعات در فضا نیاز به تجهیزات خاص دارد تا نوشیدنی به جاهای مختلف حرکت نکند. نوشیدنیها معمولا در کیسههای مخصوصی نگهداری میشوند. به سر نوشیدنیها لولههایی وصل است تا فضانوردان به طور مستقیم لوله را به دهان ببرند و نوشیدنی را میل کنند.
پیشنهاد مطالعه: مطلب فضانوردان نیروی جاذبه زمین را فراموش میکنند را بخوانید.
دید کودکان تا قبل از سن ۲ سالگی کامل نمیشود. این در حالی است که مهمترین تغییرات در این زمینه زمانی رخ میدهد که آنان هنوزیک سالگی را پشت سر نگذاشته اند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره بینایی نوزادان صحبت خواهیم کرد.
زمانی که یک نوزاد چشم باز میکند و برای اولین بار پیرامون خود را مینگرد میزان دید او ۱۲ تا ۲۵ بار کمتر از دید یک انسان بالغ است. در واقع میتوان گفت نوزاد، تصاویر تاری را مشاهده میکند.
در یک ماهگی نوزاد توانایی تشخیص رنگها را ندارد. در ۲ ماهگی اندازه مردمک نوزاد بسیار کوچک است، بنابراین نور کمتری را به سمت خود جذب میکند. در نتیجه اشیاء به چشم نوزاد تیرهتر دیده میشوند.
جالب است بدانید در ۳ ماهگی نوزاد شروع به تشخیص برخی از اجزای صورت همانند چشم و دهان میکند.
زمانی که نوزاد ۴ ماه اول را پشت سر میگذارد قدرت دید او دو برابر شده و دیگر تا ۵ ماهگی ماهیچههای چشم نوزاد قدرت کافی برای ادراک عمیقتر فضای پیرامون خود را کسب کرده است.
بعد از گذشت ۶ ماه، چشم و ذهن کودک توانایی آن را پیدا میکند تا از جهان اطراف خود تصاویری ۳ بعدی بسازد. در این سن نوزادن قادرند با چشم خود اشیاء در حال حرکت را تعقیب کنند.
به گفته کارشناسان، زمانی که نوزادان چهار دست و پا حرکت کردن را شروع میکنند، هماهنگی دست و چشم نوزاد تقویت میشود. این مهارت به نوزادان در گرفتن اشیاء کمک میکند و تا ۹ ماهگی قاعدتا این مهارت را کسب کردهاند.
در ۱۰ ماهگی دید نوزاد به قدری قوی شده است که میتواند فاصلهها را تا حد خوبی تشخیص دهد. علاوه بر آن، در ۲ ماه آخر یک سالگی، نوزاد جهان را متفاوت از آنچه در قبل میدیده، تماشا میکند، در نتیجه کنجکاوی نوزاد بیشتر برانگیخته میشود.
پیشنهاد مطالعه: مطلب لنز هوشمندی که علائم حیاتی بدن را اندازه میگیرد را بخوانید.
نظریهای میگوید زمین تخت است. این نظریه احمقانه است، اما سوال جالبی را مطرح میکند. اگر حق با آنها بود چه اتفاقی میافتاد؟اگر واقعا روی یک سیاره تخت زندگی میکردیم چه میشد؟ دانشمندان جواب این سوال را پیدا کردهاند. اگر زمین تخت بود، دنیا جای کاملا متفاوتی بود. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره اثبات کروی بودن زمین صحبت خواهیم کرد.
جاذبه افراد را به سمت پایین نمیکشد، بلکه به سمت مرکز زمین میکشد. به همین دلیل کسی از روی زمین سقوط نمیکند.
البته تا وقتی روی یک سیاره گرد زندگی کنید، این سیستم جواب میدهد. زمین تخت، نازک و طولانی خواهد بود. زمین تخت، شما را به سمت وسط سیاره میکشد که این مدل به سمت قطب شمال خواهد بود. به همین دلیل همه افراد روی زمین کشش مداومی به سمت قطب شمال حس میکنند. هر چه از قطب شمال دورتر شوید، سختتر به سمت وسط کشیده میشوید.
مشکلات زیادی روی زمین تخت و مسطح وجود دارد. زمین توسط میدان مغناطیسی از تابش خورشیدی محافظت میشود. این میدان تنها بخاطر چرخش سیارهمان وجود دارد. اگر چرخش سیاره ما به هر دلیلی متوقف شود، این میدان از بین میرود.
پرتوهای خورشیدی زمین را بمباران میکنند. لایه اوزون و در نهایت اتمسفر از بین میرود. نسبت به سیارکها و شهاب سنگها آسیب پذیر میشویم. بدون میدان مغناطیسی یا اتمسفری که از ما محافظت کند، سیارکها و شهاب سنگها به زمین برخورد میکنند. سطح زمین شبیه به سطح ماه میشود.
زندگی روی یک سیاره مسطح چیزهای خوبی هم دارد. مثلا میتوانید از پنجره ببینید در کشورهای دیگر چه خبر است. چشمان ما واقعا قویتر از آن چیزی هستند که به نظر میرسند. تنها دلیلی که مسافتهای دور را نمیبینیم این است که انحنای زمین اجازه نمیدهد فاصله بیشتر از ۵ کیلومتر را ببینیم.
روی زمین تخت، هیچ فصلی نخواهیم داشت. فصلها به دلیل انحراف زمین از محورش ایجاد میشوند. به همین دلیل تابستان نیمکره شمالی، زمستان نیمکره جنوبی است.
اما در زمین تخت، این انحراف وجود ندارد و همیشه یک فصل خواهد بود. اگر کل سیاره یک فصل باشد، تفاوت اقلیمی هم وجود نخواهد داشت. بنابراین نمیتوان از جابجایی میکروبها و حیوانات در جهان جلوگیری کرد. در زمین تخت هر بیماری که در یک بخش زمین شایع شود به سرعت به دورترین مناطق هم میرسد.
پیشنهاد مطالعه: مطلب مرگ سیاره زمین را بخوانید.
زمانی که درشرایط هیجان یا استرس قرار میگیریم، آدرنالین ترشح میشود که باعث انجام عکس العمل مناسب و سریع میشود. زمانی که در خطر مرگ هستید نیز به شدت ترشح میشود تا بتواند سرعت و قدرت فرد را برای فرار از آن مهلکه افزایش دهد. در این مطلب از مجله دلتا درباره علت فراموشی خاطرات لحظه تصادف صحبت خواهیم کرد.
اغلب، مصدومین حتی به یاد نمیآورند چه اتفاقی افتاده است. هرچقدر فرد مصدوم بخواهد آنچه را که اتفاق افتاده به یاد بیاورد، باز هم مغز او چیزی را به یاد نمیآورد. این بخاطر حفظ بقا اتفاق میافتد.
یک روانپزشک از تیم آسیب بعد از تصادف، میگوید: این یک مسئله طبیعی است که فرد لحظه تصادف یا درست لحظه بعد از آن را به یاد نمیآورد. حالت استرس بیشتر، با حفظ تعادل بین دو حالت ناسازگار و مطلوب، میتواند باعث نجات زندگی فرد در خطر شود، اما به توانایی حافظه آسیب میرساند.
دقیقا در همان لحظهای که گرفتار خود رویداد هستید، مغز شما به ابتدایی ترین پاسخ خود یعنی مبارزه یا فرار میرود. اغلب اوقات، این به فرد در خطر کمک میکند تا به اندازه کافی فکر کند تا یک راه فرار پیدا کند. هرچند که بهای آن، از دست دادن حافظه است.
ترشح بیش از حد آدرنالین، در واقع توانایی مغز را برای ذخیرهکردن خاطرات از بین میبرد. علاوه بر این، هورمون آدرنالین سعی میکند تا اطلاعات غیر مرتبط را مسدود کند. این هورمون به فرد کمک میکند تا برای زنده ماندن تنها بر روی چیزهایی که به او در نجات و بقا کمک میکنند تمرکز کند.
پیشنهاد مطالعه: مطلب مغز ما چگونه زیبایی را درک میکند را بخوانید.
بلال تنوری خوشمزه با سس جذابش و سالاد بینظیری که کنار آن سرو میشود، میتواند عصرانه داغ این روزها باشد. سالاد لوبیای مزهدار شده هم، یک سالاد بسیار خوشمزه است که آن را بصورت مجزا هم میتوانید تهیه کنید و در کنار غذاهای دیگر سرو کنید. برای تهیه این سالاد، از لوبیا سیاه استفاده شده که شما اگر در دسترس نداشتید، میتوانید از لوبیا قرمز هم استفاده کنید. با طرز تهیه این میان وعده مکزیکی همراه مجله دلتا باشید.