منظومه شمسی زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد
اگرچه ما در حال زندگی روی زمین هستیم و می‌خواهیم به سیاره‌های دیگر مانند مریخ سفر کنیم، اما هیچ چیزی در گیتی برای همیشه ماندگار نیست و روزی تمام آنها نابود می‌شوند. این روز احتمالا زودتر از تصورات و پیش‌بینی‌های قبلی ما خواهد بود.
روزی در آینده خورشید ما خواهد مرد و پیش از اینکه هسته آن به یک کوتوله سفید تبدیل شود، مقدار زیادی از جرم خود را از دست می‌دهد و گرما منتشر می‌کند تا در نهایت چیزی جز یک سنگ سرد، تاریک و مرده از آن باقی نماند. این فرایند هزار تریلیون سال دیگر رخ خواهد داد. تا آن زمان سایر بخش‌های منظومه شمسی از بین خواهد رفت. طبق شبیه‌سازی‌های جدید، تنها ۱۰۰ میلیارد سال طول می‌کشد تا هر سیاره موجود در کهکشان فرار کند و خورشید در حال مرگ را تنها بگذارند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره تلاش اخترشناسان و فیزیکدانانبرای اطلاع از سرنوشت نهایی منظومه شمسی می‌خوانید.
سه اخترشناس به نام‌های «جون زینک» از دانشگاه کالیفرنیا، «کنستانتین باتیگین» از دانشگاه «Caltech» و «فرد آدامز» از دانشگاه میشیگان در مقاله جدید خود نوشته‌اند: «درک ثبات دینامیکی بلندمدت منظومه شمسی یکی از قدیمی‌ترین کارهای اخترفیزیک بوده که به دوران نیوتن بازمی‌گردد. طبق حدس و گمان نیوتن، تعاملات متقابل میان سیاره‌ها در نهایت منجر به بی‌ثباتی سیستم می‌شود.»
در سال ۱۹۹۹ اخترشناسان پیش‌بینی کردند که منظومه شمسی به مرور زمان حداقل پس از یک میلیارد میلیارد یا یک کوینتیلیون سال شروع به فروپاشی می‌کند. طبق اعلام تیم زینک، این محاسبات فاقد تعدادی از پارامترهای مهم است.
اول از همه نزدیک به ۵ میلیارد سال دیگر خورشید با مرگ خود تبدیل به یک جرم غول پیکر سرخ می‌شود که عطارد، زهره و زمین را دربرمی‌گیرد. پس از مدتی نیمی از جرم آن خارج می‌شود و با بادهای ستاره‌ای وارد فضا می‌شود. در نهایت کوتوله سفید نزدیک به ۵۴ درصد جرم کنونی خورشید را خواهد داشت.
این کاهش شدید جرم، قدرت گرانشی خورشید روی سیارات باقی مانده یعنی مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون را سست می‌کند. در مرحله دوم، همانطور که منظومه شمسی به دور مرکز کهکشان می‌چرخد، ستاره‌ها هر ۲۳ میلیون یکبار به آن نزدیک می‌شوند تا مدار سیاره‌ها را آشفته کنند.
با توجه به این موارد و همچنین انجام شبیه‌سازی‌ها در دو فاز یعنی نصف شدن جرم خورشید و پس از آن، محققان به نتایج جدیدی دست پیدا کرده‌اند. در حالی که ۱۰ شبیه‌سازی یک نمونه آماری قوی نیست، اما پژوهشگران در اجرای آنها به یک سناریو مشابه دست پیدا کردند.
پس از اینکه خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود، سیاره‌های بیرونی دارای مدار بزرگتری خواهند بود، با این حال همچنان پایدار باقی می‌مانند. مشتری و زحل با رزونانس ۵:۲ پایدار می‌شوند؛ یعنی با ۵ بار چرخش مشتری به دور خورشید، زحل دوبار به دور آن می‌چرخد.
تمام این موارد باعث می‌شوند که ۱۰۰ میلیارد سال پس از اینکه خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود، دیگر چیزی از منظومه شمسی باقی نماند. این بازه زمانی بسیار کوتاه‌تر از پیش‌بینی قبلی در سال ۱۹۹۹ است، با این حال هنوز میلیاردها سال تا نابودی منظومه شمسی فاصله داریم.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «کشف اولین سیاره مشابه زمین در منطقه قابل سکونت ستاره» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
ارتباط با وویجر ۲ پس از هفت ماه
بارش سنگ از آسمان سیاره فراخورشیدی
استخراج مواد معدنی ماه و مریخ با کمک باکتری‌ها
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
ماهی لانگ فیش بدون آب زنده می‌مانند
ماهی لانگ فیش (lungfish) یا ماهی سالاماندر (salamanderfish) یک ماهی بومی آب های شیرین است که یک ویژگی خارق العاده دارد. این ماهی می تواند ماه ها و حتی سال ها را در خشکی و بدون دسترسی به آب زندگی کند.
همانطور که از اسم آن بر می آید (لانگ فیش به معنی ماهی شش دار) این ماهی یک سیستم تنفسی بسیار تکامل یافته دارد که می تواند اکسیژن را نیز به طور مستقیم از هوا دریافت کند؛ درست مانند موجودات دیگری که روی زمین زندگی می کنند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا با ماهی لانگ فیش آشنا می‌شوید.
در واقع برخی از گونه‌های ماهی لانگ فیش چنان به تنفس از طریق هوای آزاد عادت کرده‌اند که رفته رفته و در دوران بلوغ دیگر به آبشش نیاز ندارند. اگر چه این ماهی همچنان در آب زندگی می‌کند اما باید برای نفس کشیدن به سطح آب بیاید. آبشش‌های این ماهی در دوران بلوغ کارآیی خود را از دست می‌دهند بدین ترتیب اگر برای مدت زیادی زیر آب بماند غرق خواهد شد.
ماهی‌های لانگ فیش مانند انواع مارماهی‌ها بدن کشیده‌ای دارند با باله‌هایی تار مانند در نزدیک سر و باله‌های لگنی که برای شنا کردن و خزیدن در کف دریا از آنها استفاده می‌کند. این ماهی معمولا در آب‌های کم عمقی مانند مرداب‌ها یا لجن زارها زندگی می‌کند اما گونه‌هایی از آنها در رودخانه‌ها نیز یافت می‌شوند.
این ماهی در صورتی که به آب دسترسی داشته باشد همانند یک ماهی معمولی رفتار می‌کند بدین صورت که در آب شنا کرده و از ماهی‌های کوچک و سخت پوستان کف آبگیرها و رودخانه ها تغذیه می‌کند. اما در دوران خشکسالی که آب در دسترس وی قرار ندارد، لانگ فیش در درون گل و لای خود را پنهان می کند و با بلعیدن گل و لای و دفع آن از طریق آبشش‌ها به اعماق زمین میرود. وقتی که به یک عمق مطمئن و راحت رسید همانجا مانده و با ماده لزجی که از پوستش ترشح می‌شود یک ساختار پیله‌ای شکل دور بدن او تشکیل می‌شود که بعد از مدتی سفت می‌گردد و تنها دهان ماهی برای تنفس بیرون از این پوشش باقی می‌ماند. در این دوران ماهی لانگ فیش به شدت متابولیسم بدن خود را پایین آورده و برای زنده ماندن از بافت‌های ماهیچه‌ای انتهای دم خود تغذیه می کند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «طوطی دراکولا پرنده‌ای زیبا و وحشتناک» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
طوطی دراکولا پرنده‌ای زیبا و وحشتناک
گرگ های بالغ هم مانند سگ‌ها به انسان وابسته می‌شوند
چرا مهاجرت کوسه سفید بزرگ عجیب و نامنظم است؟
ساخت خنک کننده بی‌نیاز از برق با الهام از کوهان شتر
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
وگان‌ها بیشتر در معرض شکستگی استخوان هستند
مطالعه جدید نشان می‌دهد گیاهخواران و افرادی که با پیروی از رژیم‌های غذایی مشابه از مصرف محصولات حیوانی خودداری می‌کنند، بیشتر از افراد گوشت‌خوار در معرض شکستگی استخوان قرار دارند.
این تحقیق اکثر رژیم‌های غذایی فاقد گوشت قرمز از جمله وگان، وجترین و ماهی‌خواری را شامل شد و نشان داد که با کاهش محصولات حیوانی در رژیم غذایی، ریسک شکستگی استخوان افزایش می‌یابد. به طور کلی در رژیم غذایی وگان که در برخی مواقع «گیاهخواری مطلق» نیز نامیده می‌شود، فرد از مصرف هرگونه محصولات غذایی حیوانی از جمله تخم مرغ و عسل خودداری می‌کند. وِجِترین‌ها اما فقط گوشت را از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند و معمولاً تخم مرغ و لبنیات را می‌خورند. رژیم ماهی‌خواری یا پسکتاریانیسم (Pescetarianism) نیز در اغلب موارد همان رژیم وجترین است با این تفاوت که فرد غذاهای دریایی را در رژیم خود می‌گنجاند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این تحقیقات جدید می‌خوانید.
این تحقیق توسط دانشگاه آکسفورد انجام شده و داده‌های شکستگی استخوان حدود ۵۵ هزار نفر از افراد ساکن انگلستان را در یک بازه ۱۸ ساله مورد بررسی قرار داده است. از این تعداد، حدود ۲۹ هزار نفر گوشت‌خوار، حدود ۸ هزار نفر ماهی‌خوار، حدود ۱۵ هزار و ۵۰۰ نفر وجترین و حدود ۱۹۰۰ نفر باقی مانده وگان بوده‌اند.
محققان در بازه یاد شده در مجموع ۳ هزار و ۹۴۱ شکستگی شامل ۹۴۵ شکستگی استخوان ران، ۳۶۶ شکستگی استخوان پا، ۵۲۰ شکستگی قوزک پا، ۵۶۶ شکستگی دست و ۴۶۷ شکستگی در دیگر نقاط بدن از جمله استخوان ترقوه، مهره‌ها و دنده‌ها دریافت کردند.
محققان با توجه به داده‌های بدست آمده از این تحقیق نتیجه گرفتند که وگان‌ها در مقایسه با وجترین‌ها و ماهی‌خوارها بیشتر در معرض شکستگی استخوان قرار دارند. به گفته آنها ریسک شکستگی استخوان ران در وگان‌ها ۲.۳ برابر بیشتر از افراد گوشت‌خوار بوده است.
البته این تحقیق دارای دو کاستی است. نخست امکان تمایز قائل شدن بین شکستگی‌های ناشی از تصادف یا ضعف استخوانی وجود نداشت. علاوه بر این بیشتر افراد شرکت کننده در تحقیق شامل افراد سفیدپوست اروپایی می‌شوند و داده‌های مربوط به استفاده از مکمل‌های کلسیمی لحاظ نشده است.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «آیا پیروی از رژیم غذایی وگان مزیتی دارد؟» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
یک دوربین به اندازه یک دانه نمک
کشف ژن پنهان درون ژن دیگر در ویروس کرونا
احتمال ابتلای دوباره به کرونا تا ۶ ماه بسیار کم است
طوطی دراکولا پرنده‌ای زیبا و وحشتناک
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
کشف علت احتمال مشکلات سلامتی در فضانوردان
فضانوردان اگر مدت زمانی زیادی در فضا باشند، سلامت آنها به احتمال زیاد در معرض خطر قرار می‌گیرد و با مواردی مانند مشکلات قلبی و اختلال خواب مواجه می‌شوند.
در این مطلب از مجله دلتا به علت مشکلات سلامتی در فضانوردان می‌پردازیم. موضوعی که دانشمندان علت آن را «تغییرات میتوکندریایی» اعلام کرده‌اند.
میتوکندری به عنوان نیروگاه سلول شناخته می‌شود و وظیفه تولید انرژی را برعهده دارد. در تحقیقات گذشته موش‌ها با مشکلات چشمی و کبد اغلب دارای اختلالات میتوکندریایی بوده‌اند. فضانورد ناسا، «اسکات کلی» هم احتمالا به علت مشکلات میتوکندریایی با تغییرات در سیستم ایمنی خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) در سال ۲۰۱۵ مواجه شده است.
نمونه‌های مایع گرفته شده از بدن فضانوردان دیگر این ادعا که در فضا عملکرد میتوکندریایی تغییر می‌کند را تایید کرده و از آن پشتیبانی می‌کنند. این موفقیت احتمالی در کشف علت ایجاد مشکلات سلامتی در فضانوردان و مقاله جدید به لطف پلتفرم متن باز «GeneLab» ناسا بدست آمده است.
این ابزار ناسا حجم بالایی از داده‌های بیولوژی فضایی را از سراسر جهان جمع می‌کند که شامل اطلاعات سلول و همچنین RNA ،DNA و پروتئین‌ها می‌شود.
یافته‌های اخیر محققان نگرانی‌ها درباره بروز مشکلات سلامتی در فضانوردان را تقویت می‌کند. این پژوهش می‌تواند چالش‌های جدیدی در برابر سازمان‌های فضایی و فضانوردان قرار دهد، مخصوص که ناسا می‌خواهد چندین سال دیگر تحت پروژه «آرتمیس» انسان‌ها را دوباره روانه ماه کند و مقصد بعدی مریخ خواهد بود.
این کشف محققان می‌تواند برای غلبه بر این مشکلات و چالش‌ها نقش حیاتی ایفا کند. نویسنده اصلی این مقاله، «افشین بهشتی» به ناسا اعلام کرده این یافته‌ها می‌توانند منجر به توسعه اقدامات جدید و داروها برای زندگی طولانی در فضا شوند. با توجه به این موضوع، احتمالا می‌توان با چندین اقدام احتیاطی در مدار یا سفرهایی فضای سالم و ایمن باقی ماند.
این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که مریخ مقصد بعدی انسان‌ها خواهد بود. مدیرعامل تسلا، ایلان ماسک که دومین فرد ثروتمند جهان است می‌خواهد تا سال ۲۰۵۰ نزدیک به ۱ میلیون نفر در سیاره سرخ ساکن شوند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «نقشه راه بازگشت انسان به ماه» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
تبدیل راکت ها به ایستگاه فضایی برای رفع مشکل زباله های فضایی
سفر سه ماهه به مریخ با موتور هسته ای جدید
سفر تاریخی دراگون اسپیس ایکس به ایستگاه بین‌المللی فضایی
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
طوطی دراکولا پرنده‌ای زیبا و وحشتناک
طوطی دراکولا یا طوطی کرکس، پرنده ای میوه خوار است. دارای پرهای سیاه و قرمز است. این پرنده علاوه بر زیبایی چهره وحشتناک هم دارد.
نام واقعی این گونه با نام مستعار طوطی دراکولا ، طوطی Pesquet است. بدن آن بیشتر شبیه طوطی‌های دیگر است و دارای رنگ قرمز و سیاه روشن است. منقار و سر و دم قیرگون، سینه سیاه و خاکستری و پرهای سرخی که شبیه آستر کت است. ابتدای سر آن عمدتاً فاقد هر گونه پر است و پوست تیره آن با پرهای سیاه تا پایین گردن پرنده ادامه دارد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این پرنده و انقراض آن بخوانید.
طوطی دراکولا در واقع در جنگل‌های کوه‌های گینه نو زندگی می کند. طوطی های نر و ماده تقریبا شبیه هم هستند و فقط یک تفاوت کوچک دارند: طوطی‌های ماده، پشت گوش‌های‌شان لکه قرمز رنگ کوچک ندارند. این یک طوطی با اندازه متوسط است که هنگام رشد کامل ۱۸ اینچ اندازه دارد و در طول پرواز تقریباً یک متر از منقار تا دم آن اندازه‌اش می‌شود.
چرا جلوی سر طوطی دراکولا پر ندارد؟
اکثر طوطی‌ها کاملاً با پرهای رنگارنگ پوشانده شده‌اند پس چرا این طوطی کرکس یا دراکولا سر برهنه دارد؟ دانشمندان ۱۰۰٪ مطمئن نیستند اما فکر می‌کنند این به دلیل عادات غذایی این پرنده است.
طوطی دراکولا میوه خوار است و از انجیر گینه نو تغذیه می‌کند. و از آنجا که خوردن این میوه‌ها، به ویژه بدون داشتن دندان، باعث کثیفی می‌شود، بنابراین اعتقاد بر این است که این طوطی با سر بدون پر تکامل یافته است تا بهداشت بیشتری داشته باشد. اگر طوطی روی سر خود پر داشته باشد، آنها مرتب کثیف می‌شوند و به تمیزکاری احتیاج دارند. اما با سر بدون پر کثیف نمی‌شوند.
این پرنده علاوه بر ظاهر شوم و ترسناکی که دارند، بسیار خشن هستند. آنها از خود صداهای عجیب در می‌آورند. به دلیل اینکه جلوی سر آن مانند کرکس بدون پر است و صدای جیغ مانند از خود در می‌آورند مردم به آن طوطی دراکولا یا طوطی کرکس می‌گویند.
انقراض این پرنده
این گونه از طوطی‌ها در حال انقراض هستند. انقراض آن ها ۲ دلیل اصلی دارد:
– شکار مداوم و بی قاعده
– جنگل زدایی و بیرون راندن از زیستگاه
این طوطی‌ها به دلیل زیبایی خاص‌شان مورد شکار قرار می‌گیرند و از پرهای زیبای آن استفاده می‌کنند و جمعیت‌شان در خطر انقراض هستند. دلیل دیگر انقراض این طوطی جنگل زدایی و بیرون راندن زیستگاه: همراه با جنگل زدایی و گسترش مناطق شهری، زیستگاه های طوطی به طور مداوم در حال کاهش است.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «کشف راز انقراض کرگدن پشمالو» را بخوانید.
همچنین بخوانید:
غول خفته متان قطب شمال در حال بیدارشدن است
عنکبوت تارافکن با پاهایشان می شنوند
چرا بعضی از گیاهان گوشت خوار شدند؟
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید