نقش سدیم در بدن
مهم‌ترین منبع دریافت سدیم، نمک است، ولی به‌طور طبیعی در بعضی از مواد غذایی مثل گوشت‌ها و سبزی‌ها نیز موجود است. غذاهای آماده و کنسرو شده، مقدار زیادی نمک دارند. ازاین‌رو به افراد دچار فشارخون بالا توصیه می‌شود، مواد غذایی کنسرو شده را مصرف نکنند.
همه به‌خوبی نمک را می‌شناسیم و آن را برای طعم غذاهایمان به کار می‌بریم. ولی آیا نمک فایده‌ای هم برای بدن دارد؟ ضرر چه طور؟ در این مطلب در مورد نقش سدیم در بدن و خواص آن صحبت خواهیم کرد.
به گزارش مجله دلتا؛ سدیم یک ماده ضروری و مهم‌ترین الکترولیت موجود برای بدن است. الکترولیت‌ها عناصری هستند که در بدن وظیفه تنظیم غلظت آب بدن و بسیاری از اعمال دیگر را بر عهده دارند. سدیم بیشتر در مایعی که اطراف سلول‌های بدن را فراگرفته، موجود است.
با مصرف نمک که از دو جزء کلر و سدیم تشکیل‌شده است، سدیم وارد بدن شده و به‌راحتی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود. اغلب سدیم مصرف‌شده (95 درصد) بیشتر از نیاز بدن است که از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. در صورتی‌که با مصرف زیاد نمک میزان سدیم در بدن بالا برود، بخش مربوط به تشنگی در مغز تحریک‌شده، فرمان تشنگی را صادر می‌کند. در این صورت فرد احساس نیاز به آب پیدا کرده و با مصرف آب غلظت سدیم بدن کم می‌شود.
نقش سدیم در بدن
- در جلوگیری از ناتوانی در گرما و آفتاب‌زدگی مؤثر است.
- کار اعصاب و عضلات را تقویت می‌کند،
- در منقبض شدن عضلات مؤثر است.
- آب بدن را تنظیم می‌کند، درنتیجه با افزایش یا کاهش مصرف آب، بدن دچار تورم یا خشکی نمی‌شود.
- به هدایت امواج عصبی کمک می‌کند.
- سدیم در تنظیم PH خون مؤثر است.
- موجب جذب بهتر قندهای ساده و اسیدهای آمینه که اجزاء تشکیل‌دهنده مواد نشاسته‌ای و پروتئین‌ها هستند، می‌شود.
- در شیره‌های گوارشی که موجب هضم غذا می‌شوند، وجود دارد.
- سدیم در استخوان‌ها نیز موجود است.
میزان نیاز به سدیم
روزانه 200 میلی‌گرم سدیم، حداقل نیاز یک فرد بالغ را برآورده می‌کند. معمولاً افراد خیلی بیشتر از این میزان و به‌طور متوسط 7 تا 11 گرم در روز، نمک مصرف و از این طریق روزانه 4 گرم سدیم دریافت می‌کنند.
مهم‌ترین منبع دریافت سدیم، نمک است، ولی به‌طور طبیعی در بعضی از مواد غذایی مثل گوشت‌ها و سبزی‌ها نیز موجود است. غذاهای آماده و کنسرو شده، مقدار زیادی نمک دارند. ازاین‌رو به افراد دچار فشارخون بالا توصیه می‌شود، مواد غذایی کنسرو شده را مصرف نکنند.
علائم کمبود سدیم در بدن :
- سستی
- انقباض عضلات
- خستگی و گیجی
- افت فشارخون
با افزایش مصرف سدیم؛ فشارخون بالا رفته، خطر بیماری‌های قلبی-عروقی، سکته و آسیب‌های قلبی به وجود می آید. برای کاهش احتمال بروز این عوارض به افراد توصیه می‌شود مواد حاوی پتاسیم، کلسیم و منیزیم بیشتر مصرف کنند.
در مواردی چون استفراغ پیاپی، اسهال و یا تعریق بیش‌ازحد، دفع سدیم افزایش‌یافته درنتیجه نیاز به مصرف سدیم نیز بیشتر می‌شود.
توجه داشته باشید که مصرف زیاد و طولانی‌مدت سدیم، موجب تجمع آن در بدن شده و در سنین بالا، فرد را در معرض بیماری فشارخون قرار خواهد داد.
همچنین بخوانید:
آنچه باید درباره شکر قهوه ای بدانید
آثارمثبت شکر قهوه‌ای روی پوست غیرقابل‌انکار است. طوری که در برخی لوازم‌آرایشی معتبر از شکر قهوه‌ای استفاده می‌کنند.
زمان زیادی از ورود شکر قهوه ای به بازار نمی‌گذرد اما همین زمان کم هم باعث شده تا سؤالات زیادی در مورد این محصول جدید به ذهن مصرف‌کنندگان برسد. این در حالی است که برخی فروشنده‌ها و سوپرمارکت‌ها برای تبلیغ این کالای تازه زیادی اغراق می‌کنند و حتی به مشتریان خود می‌گویند این شکر رژیمی است یا اینکه برای مبتلایان به دیابت خوب است و… اما این تبلیغات تا چه حد واقعیت دارد؟
شکر قهوه‌ای یا زرد چیست؟
به گزارش مجله دلتا؛ شکر قهوه‌ای گاهی وقت‌ها به اسم شکر زرد هم در سوپرمارکت‌ها به شما عرضه می‌شود، این دو هیچ تفاوتی باهم ندارند و رنگ این شکرها با توجه به میزان خام بودن آن‌ها ممکن است تغییر کند شکر قهوه‌ای قابل‌مصرف از ترکیب ساکارز (شکر تصفیه‌شده) که با مقادیری معین از ملاس به‌صورت لایه‌ای نازک روی ذرات آن نشسته، تهیه‌شده است.
این فرآورده ازنظر تجاری دارای طیف وسیعی از تنوع است که شکر قهوه‌ای شماره 1 با رنگ به نسبت سفید تا شکر قهوه‌ای شماره 15 بارنگ قهوه‌ای تیره مشخص می‌شود. دراین‌بین شماره‌های 6، 8، 10 و 13 از پرمصرف‌ترین انواع آن است. شکر قهوه‌ای حاوی املاح مفید کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم است. صد گرم شکر قهوه ای حاوی حدود 370 کالری است درحالی‌که در شکر سفید این مقدار به 400 کالری می‌رسد.
با توجه به وجود ساکارز و کالری کمتر در شکر قهوه ای (نسبت به شکر سفید) مصرف آن توصیه می‌شود و در ضمن عصاره آن برای سلامت افراد مفید است. اگر می‌خواهید از شکر قهوه ای استفاده کنید برای جلوگیری از سفت شدن آنکه دارای حدود 2 درصد رطوبت است شکر را در ظروف کاملاً بسته‌ای که در آن هوا نفوذ نکند قرار دهید و بهتر است در یخچال نگهداری شود.
شکر قهوه‌ای طبیعی خاصیت درمانی دارد؟
برخلاف شکرهای قهوه‌ای مصنوعی که این روزها در بازار است و به گفته کارشناسان تغذیه هیچ خاصیت درمانی و رژیمی ندارد، شکر قهوه‌ای طبیعی می‌تواند گزینه خوبی برای افرادی باشد که از چربی خون بالا رنج می‌برند یا ناراحتی‌های گوارشی دارند.
همچنین آثار مثبت شکر قهوه‌ای روی پوست غیرقابل‌انکار است. طوری که در برخی لوازم‌آرایشی معتبر از شکر قهوه‌ای استفاده می‌کنند. شکر قهوه‌ای باعث کاهش ورم و مرطوب شدن پوست می‌شود. فراموش نکنید که تمام این خواص مربوط به شکر قهوه‌ای طبیعی است.
شکر قهوه‌ای مصنوعی رژیمی نیست؟
برخی افراد با این تصور که شکر قهوه‌ای ارزش تغذیه‌ای و درمانی بالا و کالری کمتری دارد آن را یک شیرین‌کننده مغذی و رژیمی می‌دانند و متأسفانه به‌وفور در رژیم غذایی مبتلایان به دیابت و افراد با اضافه وزن بالا دیده می‌شود. بیشتر شکرهایی که این روزها با نام شکر قهوه‌ای در بازار عرضه می‌شود، همان شکر سفید تصفیه‌شده به‌اضافه مقدار معینی ملاس یا به عبارتی همان شکر قهوه‌ای مصنوعی است.
در کنار شکر قهوه‌ای قند هم با نام قند خرما وارد به بازار عرضه شده، که خیلی زود مشخص شد این محصول واقعی نیست.
قندهای قهوه‌ای رنگی که با نام قند خرما عرضه می‌شوند ممکن است از شکر پخته شده به‌دست‌آمده باشند. این نوع شکر دارای رنگ قهوه‌ای و به طور کامل تصفیه نشده است.
در کنار قند خرما که به بازار عرضه شده قند قهوه‌ای هم هست که طبیعی آن می‌تواند خاصیت درمانی داشته باشد اما باید توجه داشت که قند قهوه‌ای طبیعی از کریستال‌های فشرده شکر قهوه‌ای تولید می‌شود و بافت درشت‌تری نسبت به قندهای سفید معمولی دارد.
شکر قهوه ای برای دیابتی‌ها خوب نیست
از تبلیغاتی که این روزها در مورد شکر قهوه‌ای زیاد به گوش می‌رسد، این است که مبتلایان به دیابت هم می‌توانند از این شکر استفاده کنند؛ اما این درست نیست . شکر قهوه‌ای همان ترکیبات شکر سفید را دارد و خوردن آن برای بیماران دیابتی مضر است.
همچنین بخوانید:
با اصلاح روش تغذیه، دیابت را مهار کنید
خواص فندق ، تمام آنچه که باید بدانید
گلاب ؛ نوشیدنی برای رفع عطش روزه داران!
توت فرنگی ؛ زیبای پر خاصیت
توت‌فرنگی میوه‌ای خوش‌عطر و خوش‌طعم است که هواداران بسیاری دارد.
توت‌فرنگی که به‌عنوان ملکه میوه‌ها در آسیا شناخته می‌شود، میوه‌ای سرشار از ویتامین‌ها، مواد مغذی است و خواص و فواید درمانی زیادی دارد. ازجمله خواص توت فرنگی می توان از داشتن مقدار زیادی آنتی‌اکسیدان، فیبر و ویتامین نام برد.
به گزارش مجله دلتا؛ این میوه مغذی و پرفایده چربی خوب خون را افزایش داده، برای کاهش فشارخون بالا مفید است و به شما برای محافظت در برابر سرطان کمک کند. این میوه جزو 20 میوه پر از آنتی‌اکسیدان بوده و منبعی خوب برای تأمین پتاسیم و کلسیم است. فقط 8 عدد توت‌فرنگی، ویتامین C بیشتری از 1 پرتقال دارد. در ادامه به بررسی خواص توت فرنگی و فواید این میوه خوشمزه و پرطرفدار می‌پردازیم.
خواص توت فرنگی
خواص توت فرنگی بی‌پایان است. با خوردن خوراکی‌های گیاهی، خطر بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان کاهش می‌یابد. همچنین مصرف مقادیر بالای میوه و سبزی‌ها برای سلامت پوست و مو، افزایش انرژی و کاهش وزن مفید است.
بیماری قلبی و توت فرنگی
مصرف منظم آنتوسیانین نوعی فلانوئید که در خانواده توت‌ها موجود است، خطر حمله قلبی را تا 32 درصد در زنان جوان و میان‌سال کاهش می‌دهد؛ همچنین کوئرستین، نوعی دیگری فلانوئید که در توت‌فرنگی موجود است، یک ضدالتهاب طبیعی بوده و تصلب شریان را کاهش داده و در تحقیقاتی که روی حیوان‌ها انجام شد، آسیب ناشی از کلسترول بد خون (LDL) را کاهش داده است.
همچنین ممکن است کوئرستین خواص ضد سرطانی نیز داشته باشد، نه فقط پتاسیم و فیبر موجود در توت‌فرنگی برای قلب مفید است، بلکه تحقیقات نشان داده است که توت‌فرنگی به کاهش نوعی آمینواسید که به لایه داخلی رگ‌ها آسیب می‌رساند کمک می کند.
سکته مغزی و توت‌فرنگی
آنتی‌اکسیدان‌های موجود در توت‌فرنگی و همچنین پتاسیم بالای درون توت‌فرنگی باعث کاهش خطر تشکیل لخته خون در مغز می‌شود. این لخته‌ها می‌تواند منجر به سکته مغزی شود.
سرطان و توت‌فرنگی
همان‌طور که گفته شد، توت‌فرنگی حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی بوده که در برابر رادیکال‌های آزاد عمل کرده، رشد سلول‌های سرطانی را مهار می‌کند و باعث کاهش التهاب بدن می‌شود.
فشارخون و توت‌فرنگی
به دلیل پتاسیم بالا در توت‌فرنگی، مصرف این میوه پرطرفدار برای افرادی که دچار فشارخون بالا هستند، توصیه می‌شود. پتاسیم به خنثی کردن اثر سدیم در بدن کمک می‌کند.
یبوست و توت‌فرنگی
مصرف خوراکی‌هایی که پر از فیبر و آب هستند به کاهش یبوست و اجابت مزاج کمک می‌کنند.
دیابت و توت‌فرنگی
توت‌فرنگی قند پایینی دارد و در عین حال میزان فیبر آن بالا است. هردو این فاکتورها به حفظ تعادل قند خون کمک می‌کند. توت‌فرنگی یکی از خوراکی‌های مناسب برای افراد دیابتی است. تحقیقات نشان می‌دهد که خوردن 37 دانه توت‌فرنگی در روز می‌تواند به طرز چشم‌گیری عوارض دیابت همچون نارسایی کلیه و نوروپاتی محیطی را کاهش دهد.
بارداری و توت‌فرنگی
دریافت میزان کافی اسیدفولیک در دوران بارداری ضروری است. جالب است بدانید که توت‌فرنگی حاوی مقادیر مناسبی فولیک‌اسید است.
افسردگی و توت‌فرنگی
فولیک‌اسید موجود در توت‌فرنگی برای افسردگی می‌تواند مفید باشد.
حافظه کوتاه‌مدت و توت‌فرنگی
تحقیقات نشان داده است که مواد موجود در توت‌فرنگی، می‌توانند باعث بهبود حافظه کوتاه‌مدت شوند.
احتیاط در مصرف توت‌فرنگی
توت‌فرنگی یکی از میوه‌هایی است که میزان سم و آفت‌کش روی آن زیاد است. برای اطمینان از سالم بودن میوه‌ای که می‌خورید از انواع ارگانیک آن استفاده کنید؛ اگر قادر به خرید محصولات ارگانیک نیستید، مصرف توت‌فرنگی را ترک نکنید چراکه هنوز هم خاصیتی بسیار بیشتر از خطراتش دارد.
بتابلاکر، داروهایی هستند که برای افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی عموماً تجویزشده و باعث بالا رفتن سطح پتاسیم خون می‌شوند. میوه‌ها و خوراکی‌های حاوی پتاسیم زیاد می‌بایست به‌اندازه و مناسب مصرف شوند.
همچنین بخوانید:
هزاران خواص آویشن را بشناسیم
آویشن یکی از اعضای خانواده نعناع به شمار می‌رود و فقط یک طعم‌دهنده نیست.
یکی از گیاهان خوراکی بسیار معطر که برای طعم‌دهی به انواع غذا مورداستفاده قرار می‌گیرد، آویشن است. این گیاه علاوه‌بر آنکه بسیار خوشبو است فواید بسیاری دارد که در این مطلب به آن می‌پردازیم.
به گزارش مجله دلتا؛ آویشن یکی از اعضای خانواده نعناع به شمار می‌رود و فقط یک طعم‌دهنده نیست. گیاه آویشن در آب‌وهوای گرم مقاوم است و به‌صورت بوته‌ای و با برگ و گل‌های بنفش کوچک که در اطراف ساقه‌ها رشد می‌کنند، به زندگی خود ادامه می‌دهد. پیدا کردن گیاه آویشن ساده است و می‌توانید آن را در گلخانه‌ها، گل‌فروشی‌ها و حتی برخی از مغازه‌های سبزی فروشی پیدا کنید و یا آن‌ها را خودتان در خانه پرورش دهید. اگر باغچه کوچکی در خانه دارید، بهتر است این گیاه را در باغچه بکارید چرا که نیاز به مراقبت چندانی ندارد.
باوجودآنکه آویشن معمولاً به‌عنوان چاشنی و ادویه برای طعم‌دهی به سوپ و انواع غذا‌ها به‌کاربرده می‌شود، می‌توانید از خواص آن بیشتر بهره ببرید. پس وقت آن رسیده است که با فواید آویشن بیشتر آشنا شوید.
درمانگر طبیعی برای بسیاری از دردها است
- خصوصیت ضد باکتری و ضدعفونی‌کننده آویشن باعث می‌شود برای درمان آکنه مؤثر باشد چراکه قدرت کشتن باکتری‌هایی را که موجب مشکلات پوستی می‌شود دارد.
- آویشن گیاه ضدعفونی‌کننده است و میکروارگانیسم‌هایی را که باعث عفونت می‌شوند از بین می‌برد. به همین دلیل برای افراد مبتلا به فارنژیت یا التهاب گلو توصیه می‌شود.
- روغن آویشن نیز برای قارچ پوستی، به خصوص در ناحیه دست و پا مناسب است. برای این منظور محلولی از ترکیب آب و چند قطره روغن آویشن تهیه کنید و دست یا پای خود را برای مدت حداقل ۲۰ دقیقه درون محلول قرار دهید.
- آویشن درمان مناسبی برای کم‌خونی محسوب می‌شود چراکه حاوی آهن است. این ماده هضم و گوارش را راحت و از اسپاسم معده و تجمع گاز‌هایی که موجب درد می‌شوند، جلوگیری می‌کند. چای آویشن بنوشید تا از مزایای آن بهره‌مند شوید.
- از دیگر از خواص آویشن این است که یک داروی عالی برای علائم چرخه قاعدگی است. درد قاعدگی را کاهش می‌دهد و موجب آرام شدن علائمی مانند سردرد، بدن‌درد و جمع شدن مایعات بدن می‌شود.
قارچ‌کش طبیعی است
گیاه آویشن خاصیت قارچ‌کشی، حشره کشی دارد و دور کننده حشرات است و به ویژه با پروانه سفید کلم مقابله می‌کند. آویشن موجب جذب شدن زنبور‌ها می‌شود. اسانس آویشن قرمز روی محصولات مبتلابه قارچ و باکتری، خاصیت درمانی و پیش‌گیری کننده دارد. این گیاه را می‌توانید در گلخانه‌ها پیدا کنید و ببینید که در قسمت‌های مختلف پخش‌شده‌اند تا به سلامتی دیگر گیاهان کمک کنند.
آویشن می‌تواند عمر میوه و سبزی‌ها را افزایش دهد. فعالیت یونی عصاره آویشن موجب نفوذ آن به دیواره سلولی میکروارگانیسم‌ها می‌شود و بدون آسیب به گیاه، آن‌ها را از بین می‌برد. این روش یکی از راه‌های غیر سمی برای درمان گیاهان و جلوگیری از آفات است.
در طعم دهی به غذا؛ فوق‌العاده است
آویشن طعم بی‌نظیری به بسیاری از غذا‌ها می‌دهد و برگ‌های آن‌هم برای تزیین مناسب است. آویشن را می‌توان برای طعم دادن انواع سوپ و خورشت استفاده کرد.
از زمان‌های قدیم چاشنی هایی مانند آویشن برای آماده کردن انواع خوراک‌هایی که نیاز به نرم شدن داشته یا باید از آن ها عصاره تهیه می‌شد، مورد استفاده قرار می‌گرفته است؛ زیرا برگ‌های آویشن آرام‌پز است و موجب می‌شود روغن بیشتری را جذب کند و در نتیجه عطر و رایحه‌اش خارج شود.
همچنین بخوانید:
بهترین گیاهان دارویی برای تقویت حافظه
شادی را با بخشیدن خود تجربه کنیم
«چطور به اینجا رسیدم، چطور ممکن است چنین گندی زده باشم؟!» این مکالمات ذهنی، برای خیلی از ما پیش آمده است.
همۀ ما اشتباهاتی مرتکب شده‌ایم و تصمیم‌های غلطی گرفته‌ایم که گاهی پیامدهای پرهزینه‌ای داشته‌اند. خودبخشودگی یا بخشیدن خودمان، به این معنی است که بتوانیم خودمان را به دلیل این اشتباهات و تصمیم‌های غلط ببخشیم. در این مطلب به شما می‌گوییم چرا خودبخشودگی مهم است، چطور از دشواری آن بکاهیم و به آدم‌های شادتری تبدیل شویم.
به گزارش مجله دلتا؛ بخشیدن دیگران معمولاً آسان‌تر از بخشیدن خودمان است. گویا ما آن‌قدر که به خودمان سخت می‌گیریم، در مورد دیگران سخت‌گیری نمی‌کنیم!
چرا خودبخشودگی اهمیت دارد؟
بر مبنای نظر کارشناسان، بخشیدن؛ اضطراب را کاهش می‌دهد که نتیجۀ آن تقویت سیستم ایمنی بدن است. بخشیدن، بیماری‌ها و اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب را تسکین می‌دهد و با کاهش خشم و تقویت سلامتی قلب به تقویت سلامت عمومی بدن منجر می‌شود.
این روزها که اضطراب و افسردگی گسترده و فراگیر شده است، با بخشیدن خودمان به بهبود و حفظ سلامتی خود کمک می‌کنیم. اگر راهی برای بخشیدن خود و دیگران پیدا نکنیم، گرفتار نگرانی و خودخوری می‌شویم.
خودبخشودگی در آشفتگی و شرایط ناگوار
وقتی می‌پذیریم که کامل نیستیم، دیگران راحت‌تر با ما ارتباط برقرار می‌کنند و ما را قوی‌تر می‌بینند.
استقامت در آشفتگی، یعنی ما در برابر دیگران و خودمان وانمود نمی‌کنیم که اوضاع روبه‌راه است؛ یعنی ما پای عمل و باورمان می‌ایستیم، یعنی کم‌کم درمان می‌شویم و آرام می‌گیریم.
هدف پایانی، رها کردن گذشته است. رها کردن یعنی خودمان را به‌دلیل آنچه نمی‌دانستیم و آنچه را به گمانمان (نباید) انجام می‌دادیم، کمبودها و اشتباهات‌مان ببخشیم اما هم‌زمان دست از پاسخ‌گو بودن نکشیم.
در این مسیر، باید اشتباه را شناسایی کنیم، تصمیم بگیریم دیگر آن را تکرار نکنیم و مسئولیت آسیب‌ها و خسارت‌های ایجادشده را به‌عهده بگیریم. باید دست از سرزنش کردن خودمان برداریم. این مهارتی دشوار است که درگذر زمان به دست می‌آید اما این دشواری به سلامتی‌مان و بازگشت به وضعیت عادی می‌ارزد.
۴ تمرین برای بخشیدن خودمان
سؤال اساسی این است که چطور خودمان را ببخشیم؟ مهربان باشیم. مهربانی را امتحان کنیم!
۱. خود مهرورزی داشته باشیم
خود مهروزی یعنی با خودمان همدلی کنیم، هم‌دلانِ با خودمان صحبت کنیم. خود مهرورزی پیش‌نیاز خود عشق‌ورزی است؛ عنصری که تقریباً برای هر چیزی در زندگی لازم است.
اگر بتوانیم خود را مانند بهترین دوست‌مان ببینیم، با عشق و مهربانی با خود صحبت کنیم و خود را در اولویت قرار بدهیم، یعنی باور داریم که ارزشمند هستیم.
۲. احساس گناه را از خود دور کنیم
احساس گناه نه فقط کمکی به بهبود وضعیت یا تقویت خودمان نمی‌کند، بلکه روح‌مان را فرسوده می‌کند. شاید برای مدتی کوتاه و پس از ارزیابی خود، مؤثر باشد اما درنهایت ما انسان هستیم و نیاز به همدلی و مهربانی داریم. احساس گناه باعث می‌شود، آنچه را نیاز به تغییر دارد شناسایی کنیم اما این حس نباید در درونمان ماندگار شود!
احساس گناه ممکن است باعث شود گمان کنیم به‌اندازهٔ کافی خوب یا شایسته بخشیده‌شدن نیستیم، درنتیجه نمی‌توانیم به زندگی طبیعی خود برگردیم.
۳. یاریگر دیگران باشیم
رنج‌ها و زخم‌های ما می‌توانند دلیلی باشند برای انجام کارهای خیر بیشتر، حتی اگر نتوانیم اوضاع را روبه‌راه کنیم. این دردها و رنج‌ها، درس‌هایی هستند که فراگرفته‌ایم. ما می‌توانیم خود را ببخشیم و هم‌زمان به دیگران هم کمک کنیم. کمک‌های ما فقط به امور خیریه محدود نمی‌شوند؛ می‌توانیم کسانی را که احساس تنهایی می‌کنند، همراهی کنیم، به درد دل آدم‌ها گوش دهیم. با کمک به دیگران، به‌تدریج خود را می‌بخشیم.
۴. نیات درونمان را آشکار کنیم
برای رسیدن به آرامش، می‌توانیم دربارۀ آسیب‌پذیری‌هایمان با دیگران صحبت کنیم. بهتر است به نکات و رویدادهایی که توجه دیگران را جلب می‌کنند، اشاره کنیم؛ دوست داریم دیگران چه چیزی از ما بدانند؛ همان را بگوییم.
این‌گونه هم آن‌ها ما را می‌شناسند و هم ما درک بهتری از خود پیدا می‌کنیم! در نتیجه این درک بهتر، یاد می‌گیریم نقاط ضعف خود را آشکار کنیم درحالی‌که توانمندی‌هایمان را شناسایی می‌کنیم.
قرار نیست حرف‌هایمان را همه‌جا با صدای بلند جار بزنیم. کافی است چند نفری از اطرافیان خود را از وضعیت و احساسات‌مان باخبر باشند. آشکارسازی نیازمند شجاعت است.
همچنین بخوانید:
دوست خوب ؛ چه تاثیری در تندرستی انسان دارد؟
موسیقی ؛ تاثیری خوش بر سلامت قلب هر انسان
8 شخصیت سمی را بشناسید و از آن ها دوری کنید